جواد شاملو
جام جهانی دوست‌داشتنی به پایان رسید. کی دوست‌داشتنی نبوده است؟ عملکرد تیم‌ها در آن به کل غیرقابل پیش‌بینی است اما آنچه همیشه قطعیت دارد، شکوهمندی این رقابت است؛ زیباترین و تماشایی‌ترین نمایش جهان. عاشقان ادبیات و سینما و هنر باید کوتاه بیایند، جام مطلای جذابیت از آن فوتبال است، این‌ جنگ کاریکاتوری و مینیاتوری؛ این زندگی نمادین؛ این فرم موزون منسجم. جام جهانی جشنی برای فوتبال است و در آن میلیاردها چشم مشتاق به دراماتیک‌ترین ورزش جهان هدیه داده می‌شود. فوتبال از جام ۲۰۲۲ قطر هم سربلند بیرون آمد و زیبایی خود را به رخ کشید. این جام اما تنها از آن برنده فینال نبود.
 جام ایران
بله! همین است که هست! چون ما عاشق ایرانیم! چون ایران برای‌مان عزیزتر از آن است که بخواهیم پای عقل و منطق را در رابطه‌مان وارد کنیم! این جام ایران بود؛ درست به همین دلیل که برخی می‌خواستند ما را از آن بیرون کنند. اینکه ما ایران را قهرمان جام بدانیم، هرچه باشد بی‌منطق‌تر از تحریم تیم ملی یک کشور نیست. این جام برای‌مان خیلی تلخ و خیلی شیرین بود. سکته را پیش چشممان دیدیم، چه وقتی باختیم و چه وقتی بردیم. رابطه ایرانی‌ها با فوتبال عاشقانه اما پر فراز و نشیب بوده اما برای آرزوهایی که ایرانی‌ها برای فوتبال‌شان دارند، هنوز زمان لازم است.
جام فلسطین
به نظر می‌رسد خبرنگارهای اسرائیلی هم بدشان نمی‌آمد جای خبرنگاران سعودی‌اینترنشنال بودند؛ از بس که حیثیتشان رفت. تعامل واقعی ملت‌های دنیا با رژیم اشغالگر را در جریان جام قطر دیدیم، تعامل با یک نجاست. فلسطین در جام تیمی نداشت، اما انسانیت همین است؛ مرز ندارد و همه‌جا سرک می‌کشد. پرچم‌های فلسطین که در استادیوم‌های دوحه می‌رقصید، روح انسان بود که برایش مهم نبود فلسطین تیمی ندارد. سیاسی بودن فوتبال که در این جام مسجل شد اما فوتبال سیاسی هم نباشد انسانی است. فلسطین‌ هم مترادف انسانیت است. گفتم جام جهانی تماشایی‌ترین نمایش جهان است؟ اصلاح می‌کنم. مقاومت فلسطین برای این جایگاه شایسته‌تر است.
 جام قطر
میزبانی جام، پیروزی کمی نیست؛ خصوصا برای قطری که هرآنچه لازم بود کرد تا یک جام بی‌نقص برگزار کند و کرد. قطر حق مهمان‌نوازی عربی را ادا کرد و البته، حق قدرت نرم کشور خودش را. قطر با اعتماد به نفس خاصی اصول فرهنگی خودش را نه تنها رعایت بلکه آن‌ها را به رخ کشید. میزبانی جام جهانی باید در جهت اعتلای نام و نشان یک کشورباشد و برعکس آن اگر کشوری به بهانه جام جهانی فرهنگ و هویت خود را زیر پا بگذارد، غرض خود را نقض کرده است. قطر نمایش‌های خاص هم داشت؛ از استادیومی که یک روزه جمع می‌شود تا امکان دنبال کردن بازی‌ها در سرویس‌های بهداشتی. در مجموع قطر توانست با دیسیپلین و پرستیژ، یک جام بی‌مشکل و استاندارد برگزار کند.
جام مسی
فوتبال بازی تیمی است؛ شکی نیست. اما مسی خودش یک تیم است. در این جام مسی موتور پیشران آرژانتین بود؛ نه یک ستاره ساده. مهره غیرقابل جایگزین، کسی که ورق بازی را بر می‌گرداند.
جام آرژانتین
قهرمانی در هر صورت زیباست، اما وقتی از ابتدا برای به دست آوردن آن وارد گود شده باشی، زیباتر است. قهرمانی زیباست خصوصا وقتی با چنگ و دندان به دستش بیاوری. عجب فینالی! یکی از زیباترین بازی‌ها در سال‌های اخیر را دیدیم. رقابتی پایاپای تا پای جام…
 جام جام
تو چیستی آقای جام؟ تو مجسمه میل و بزرگی‌طلبی انسان‌هایی. همه دعواها سر تو بود…
همه دعواها سر توست…
دعواهای بزرگ…
بزرگ‌تر از فوتبال.