اخبار ویژه »
شناسه خبر : 48461
پرینتخانه » سیاسی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : ۱۶ مرداد ۱۴۰۰ - ۰:۳۰ |
بررسی سخنرانی‌های ایرادشده در مراسم تحلیف رئیس‌جمهور در قیاس با سخنرانی تحلیف جو بایدن
تحلیف آبرومند
مراسم تحلیف رئیس‌جمهور در مجلس به سبب شرکت نمایندگان بیش از هفتادوسه کشور و نهاد و پوشش گسترده رسانه‌ای و حضور خبرنگاران متعدد خارجی، از اهمیت بالایی ازلحاظ نمایش وجهه بین‌المللی کشور برخوردار است.
جواد شاملو
مراسم تحلیف رئیس‌جمهور در مجلس به سبب شرکت نمایندگان بیش از هفتادوسه کشور و نهاد و پوشش گسترده رسانه‌ای و حضور خبرنگاران متعدد خارجی، از اهمیت بالایی ازلحاظ نمایش وجهه بین‌المللی کشور برخوردار است. به دلیل همین حساسیت، پس از پایان این مراسم، انتقادهایی نسبت به سخنان رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه مطرح شد و این پرسش به وجود آمد که آیا سران قوا با این سخنان به‌خوبی پاسبان حیثیت کشور بوده‌اند؟
برای پاسخگویی به این سؤال، مروری خواهیم داشت بر سخنان جو بایدن در مراسم تحلیفش در کنگره؛ هرچند تحلیف بایدن بی‌شک یکی از پرماجراترین تحلیف‌ها در طول تاریخ دموکراسی و ریاست جمهوری بوده و بی‌آبروترین تابلوها را از ایالات‌متحده در جهان به نمایش گذاشت. دلیل این مقایسه یکی این است که با عرف جهان آشناتر شویم و دیگر اینکه برای برخی، بی‌تعارف، آمریکا فصل‌الخطاب است. انتقادهایی که به سخنان قالیباف و اژه‌ای وارد می‌شد، بیشتر ازآن‌جهت بود که در هر دو سخنرانی به دو موضوع اشاره شده بود. یکی مشکلات داخلی؛ مشخصا معیشت مردم و فساد مدیران. دیگر تغییر مشی و روش حاکمیت که بیانگر دوصدایی و دوجهت بودن فضای حاکمیتی کشور است. پیش از اینکه بحثی را آغاز کنیم، باید بگوییم برای بسیاری ناگفته پیدا است که این دو حقیقت ایران امروز بی‌شک عیان‌تر از آن است که بخواهد نادیده گرفته شود یا بیانش ملاحظه امنیتی یا حیثیتی داشته باشد. نادیده گرفتن این دو حقیقت، بیشتر شبیه به ضرب‌المثل «خود را به کوچه علی‌چپ» زدن پیدا می‌کند و ضرر آبرویی بیشتری به کشور وارد می‌کند. روزگاری در همین کشور چنان توان دفاعی کشور توسط وزیر امور خارجه زیر سؤال رفته و نیز زیرآب وضع اقتصادی کشور چنان در بیان رئیس‌جمهور سابق خورده شده که این مسائل پیش آن‌ها هیچ به‌حساب می‌آید. فعلا نه کسی گفته «آمريکا که با يک بمبش می‌تواند تمام سيستم‌های نظامی ما را از کار بيندازد، از سيستم نظامی ما نمی‌ترسد» و نه کسی خزانه را خالی معرفی کرده. اما به هر رو با توجه به اهمیت اظهارنظرهای مسئولین پرداختن به این بحث خالی از لطف نیست.
جو بایدن در حالی سخنان خود را در روز تحلیف آغاز می‌کرد، که روز قبلش کنگره آمریکا تسخیرشده بود و نیروهای ارتش دورتادور کنگره را قرق کرده بودند. او سخنانش را بابیان نجات پیدا کردن دموکراسی در آمریکا آغاز می‌کند: «ما باری دیگر پی بردیم که دموکراسی گرانبها و شکننده است. و در این لحظه دوستان من، دموکراسی چیره شده است. (کف زدن حضار). و حال در این مکان مقدس، جایی که چند روز پیش خشونت سعی کرد در بنیاد کنگره تزلزل ایجاد کند، ما به‌عنوان یک ملت، ذیل پروردگار و جدایی‌ناپذیر گردهم آمده‌ایم تا همان‌طور که در دو قرن شاهد آن بوده‌ایم، قدرت را به‌طور مسالمت‌آمیز انتقال دهیم.» بایدن تسخیر شدن کنگره را مسکوت نمی‌گذارد؛ درحالی‌که می‌تواند بدون انکار یا تأیید آن، آن واقعه را بدون اشاره رها کند. اما او می‌خواهد حاکمیت آمریکا را بر اوضاع‌واحوال کشور مسلط نشان دهد. او می‌داند اشاره نکردن به اغتشاشات اخیر کنگره، می‌تواند بیانگر اضطراب حاکمیت باشد؛ چراکه دیگر کسی نیست که از اغتشاشات بی‌خبر مانده باشد. اما این تنها معضل آمریکا نیست که بایدن به آن اشاره می‌کند. او در سرتاسر سخنرانی قصد دارد صبح تحلیف را طوری بنماید که گویی کشور از یک کابوس پریده است. دورانی باورنکردنی و پوشیده از حماقت و جهالت و تعصب و تاریکی: «ما با سرعت و ضرورت اقدام خواهیم کرد، زیرا در این زمستان پرخطر و شرایط خارق‌العاده کارهای زیادی برای انجام پیش رو داریم. اصلاحات باید صورت گیرند. باید ترمیم کرد، بهبود بخشید، ساخت و پیش برد. کمتر افرادی در تاریخ کشورمان تا این اندازه به چالش کشیده شده‌اند یا با چنین وضعیت دشواری که اکنون با آن مواجه هستیم روبه‌رو بوده‌اند. ویروسی که در هر قرن یک‌بار بی‌صدا شیوع پیداکرده و کشور را فراگرفته است و بیش از جنگ جهانی دوم موجب از دست رفتن جان آمریکایی‌ها شده است. میلیون‌ها نفر شغل خود را ازدست‌داده‌اند، صدها هزار کسب‌وکار تعطیل‌شده‌اند و فریاد برای عدالت نژادی با تاریخچه‌ای ۴۰۰ ساله ما را تکان داده است. رؤیای عدالت برای همه بیش از این به تعویق نخواهد افتاد. (کف زدن حضار). ما می‌توانیم اشتباهات را رفع کنیم. می‌توانیم برای مردم شغل‌های مناسب ایجاد کنیم. می‌توانیم فضای امنی در مدارس برای فرزندانمان ایجاد کنیم. می‌توانیم پاداش و دستمزد مناسب برای کار تعیین کنیم و طبقه متوسط را دوباره بسازیم و مراقبت‌های بهداشتی را برای همگان تضمین کنیم. می‌توانیم به عدالت نژادی تحقق‌بخشیم و آمریکا را باری دیگر به یک نیروی پیشتاز و مثبت در جهان تبدیل کنیم.»
بایدن در این سخنان چندان ناشیانه عمل نمی‌کند. او می‌داند برای ناظر خارجی، اینکه رئیس‌جمهور کشوری بااین‌همه لاف دموکراسی، جوری سخنرانی کند که انگار هیچ اعتنایی به مصرف داخلی صحبت‌ها ندارد و تنها در تکاپو برای آبروداری و با سیلی صورت را سرخ نگه‌داشتن است، زشت‌تر و نخ‌نماتر می‌نماید. بایدن اتفاقا جوری القا می‌کند که گویی جز مردم آمریکا احدی سخنان او را نمی‌شنوند! گویی برای او هیچ‌کس و هیچ‌چیز جز آمریکایی‌ها و مشکلات و معضلات آن‌ها اهمیت ندارد. این اهتمام حاکمیت به داخل کشور است که برای آن دیسیپلین ایجاد می‌کند. قابل‌حل نشان دادن مشکلات و نمایش تسلط حاکمیت بر آن‌ها راهبرد بهتری نسبت به نادیده انگاشتن آن‌ها است. اشاره رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه به مشکلات داخلی، چند حسن و شاید ضرورت دارد: نخست اینکه اشاره به مشکلات معیشتی مردم درواقع اشاره به ظلم و جنایت آمریکا و عمال غربی او است. اشاره به مشکلاتی که تحریم ایجاد کرده اگر در کنار قابل‌رفع بودن آن و اشاره به اراده حاکمیت برای مقابله مؤثر با آن باشد، نوعی دادخواهی و تظلم است. حسن دیگر آن است که دولت پیشین از ایران وجهه‌ای ساخته بود که مطلوب نظام و مردم انقلابی نبود. ما وقتی می‌گوییم دنیا، به‌طور ناخودآگاه ذهنمان بیشتر به غرب معطوف می‌شود اما مهم‌ترین کشورها برای ایران، کشورهای محور مقاومت می‌باشند. پس لازم است به آن‌ها اطمینان داده شود مدل حکمرانی پیشین دیگر تمام‌شده و فصل جدیدی در راه است که در آن ایران دیگر معطل غربی‌ها نمی‌ماند و مذاکره‌ای هم اگر باشد معنایی دیگر خواهد داشت. صدای تحول ایران در ابتدا برای کشورهای منطقه شنیدنی خواهد بود. همچنین غرب هم که از شکاف درون حاکمیت ایران خبر دارد، باید بداند این شکاف همیشه به نفع او نخواهد بود و اکنون بر پاشنه دیگری خواهد چرخید.
وجهه‌سازی برای کشور در دنیا، نباید به سبک کره شمالی باشد! به‌بیان‌دیگر ایران، کره شمالی نیست که کسی از داخل آن ظاهرا بی‌خبر باشد و رهبران آن شاد و سرخوش بگویند در کشور همه‌چیز آرام است و همگان خوشحال‌اند؛ ناراحتی نظام از جریانی در این هشت سال بر سر کار بود هم نشان تک‌صدایی نبودن جمهوری اسلامی است و هم نشان نقش‌آفرینی مردم است که در هر انتخابات، یک جناح متفاوت را برمی‌گزینند.
علاوه بر تمام این‌ها، شرایط کشور نکته‌ای بود که در سخنان رهبر انقلاب نیز به آن‌ها اشاره شد. مراسم تنفیذ هم از جهت پوشش رسانه‌ای گسترده، دستکمی از مراسم تحلیف نداشت. رهبر انقلاب روز تنفیذ آقای رئیسی به‌صراحت به ایشان توصیه کردند در تشکیل دولت سرعت عمل به خرج دهند چراکه شرایط کشور، اجازه فوت وقت نمی‌دهد.
مراسم تحلیف رئیس‌جمهور در مجلس به سبب شرکت نمایندگان بیش از هفتادوسه کشور و نهاد و پوشش گسترده رسانه‌ای و حضور خبرنگاران متعدد خارجی، از اهمیت بالایی ازلحاظ نمایش وجهه بین‌المللی کشور برخوردار است. به دلیل همین حساسیت، پس از پایان این مراسم، انتقادهایی نسبت به سخنان رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه مطرح شد و این پرسش به وجود آمد که آیا سران قوا با این سخنان به‌خوبی پاسبان حیثیت کشور بوده‌اند؟
برای پاسخگویی به این سؤال، مروری خواهیم داشت بر سخنان جو بایدن در مراسم تحلیفش در کنگره؛ هرچند تحلیف بایدن بی‌شک یکی از پرماجراترین تحلیف‌ها در طول تاریخ دموکراسی و ریاست جمهوری بوده و بی‌آبروترین تابلوها را از ایالات‌متحده در جهان به نمایش گذاشت. دلیل این مقایسه یکی این است که با عرف جهان آشناتر شویم و دیگر اینکه برای برخی، بی‌تعارف، آمریکا فصل‌الخطاب است. انتقادهایی که به سخنان قالیباف و اژه‌ای وارد می‌شد، بیشتر ازآن‌جهت بود که در هر دو سخنرانی به دو موضوع اشاره شده بود. یکی مشکلات داخلی؛ مشخصا معیشت مردم و فساد مدیران. دیگر تغییر مشی و روش حاکمیت که بیانگر دوصدایی و دوجهت بودن فضای حاکمیتی کشور است. پیش از اینکه بحثی را آغاز کنیم، باید بگوییم برای بسیاری ناگفته پیدا است که این دو حقیقت ایران امروز بی‌شک عیان‌تر از آن است که بخواهد نادیده گرفته شود یا بیانش ملاحظه امنیتی یا حیثیتی داشته باشد. نادیده گرفتن این دو حقیقت، بیشتر شبیه به ضرب‌المثل «خود را به کوچه علی‌چپ» زدن پیدا می‌کند و ضرر آبرویی بیشتری به کشور وارد می‌کند. روزگاری در همین کشور چنان توان دفاعی کشور توسط وزیر امور خارجه زیر سؤال رفته و نیز زیرآب وضع اقتصادی کشور چنان در بیان رئیس‌جمهور سابق خورده شده که این مسائل پیش آن‌ها هیچ به‌حساب می‌آید. فعلا نه کسی گفته «آمريکا که با يک بمبش می‌تواند تمام سيستم‌های نظامی ما را از کار بيندازد، از سيستم نظامی ما نمی‌ترسد» و نه کسی خزانه را خالی معرفی کرده. اما به هر رو با توجه به اهمیت اظهارنظرهای مسئولین پرداختن به این بحث خالی از لطف نیست.
جو بایدن در حالی سخنان خود را در روز تحلیف آغاز می‌کرد، که روز قبلش کنگره آمریکا تسخیرشده بود و نیروهای ارتش دورتادور کنگره را قرق کرده بودند. او سخنانش را بابیان نجات پیدا کردن دموکراسی در آمریکا آغاز می‌کند: «ما باری دیگر پی بردیم که دموکراسی گرانبها و شکننده است. و در این لحظه دوستان من، دموکراسی چیره شده است. (کف زدن حضار). و حال در این مکان مقدس، جایی که چند روز پیش خشونت سعی کرد در بنیاد کنگره تزلزل ایجاد کند، ما به‌عنوان یک ملت، ذیل پروردگار و جدایی‌ناپذیر گردهم آمده‌ایم تا همان‌طور که در دو قرن شاهد آن بوده‌ایم، قدرت را به‌طور مسالمت‌آمیز انتقال دهیم.» بایدن تسخیر شدن کنگره را مسکوت نمی‌گذارد؛ درحالی‌که می‌تواند بدون انکار یا تأیید آن، آن واقعه را بدون اشاره رها کند. اما او می‌خواهد حاکمیت آمریکا را بر اوضاع‌واحوال کشور مسلط نشان دهد. او می‌داند اشاره نکردن به اغتشاشات اخیر کنگره، می‌تواند بیانگر اضطراب حاکمیت باشد؛ چراکه دیگر کسی نیست که از اغتشاشات بی‌خبر مانده باشد. اما این تنها معضل آمریکا نیست که بایدن به آن اشاره می‌کند. او در سرتاسر سخنرانی قصد دارد صبح تحلیف را طوری بنماید که گویی کشور از یک کابوس پریده است. دورانی باورنکردنی و پوشیده از حماقت و جهالت و تعصب و تاریکی: «ما با سرعت و ضرورت اقدام خواهیم کرد، زیرا در این زمستان پرخطر و شرایط خارق‌العاده کارهای زیادی برای انجام پیش رو داریم. اصلاحات باید صورت گیرند. باید ترمیم کرد، بهبود بخشید، ساخت و پیش برد. کمتر افرادی در تاریخ کشورمان تا این اندازه به چالش کشیده شده‌اند یا با چنین وضعیت دشواری که اکنون با آن مواجه هستیم روبه‌رو بوده‌اند. ویروسی که در هر قرن یک‌بار بی‌صدا شیوع پیداکرده و کشور را فراگرفته است و بیش از جنگ جهانی دوم موجب از دست رفتن جان آمریکایی‌ها شده است. میلیون‌ها نفر شغل خود را ازدست‌داده‌اند، صدها هزار کسب‌وکار تعطیل‌شده‌اند و فریاد برای عدالت نژادی با تاریخچه‌ای ۴۰۰ ساله ما را تکان داده است. رؤیای عدالت برای همه بیش از این به تعویق نخواهد افتاد. (کف زدن حضار). ما می‌توانیم اشتباهات را رفع کنیم. می‌توانیم برای مردم شغل‌های مناسب ایجاد کنیم. می‌توانیم فضای امنی در مدارس برای فرزندانمان ایجاد کنیم. می‌توانیم پاداش و دستمزد مناسب برای کار تعیین کنیم و طبقه متوسط را دوباره بسازیم و مراقبت‌های بهداشتی را برای همگان تضمین کنیم. می‌توانیم به عدالت نژادی تحقق‌بخشیم و آمریکا را باری دیگر به یک نیروی پیشتاز و مثبت در جهان تبدیل کنیم.»
بایدن در این سخنان چندان ناشیانه عمل نمی‌کند. او می‌داند برای ناظر خارجی، اینکه رئیس‌جمهور کشوری بااین‌همه لاف دموکراسی، جوری سخنرانی کند که انگار هیچ اعتنایی به مصرف داخلی صحبت‌ها ندارد و تنها در تکاپو برای آبروداری و با سیلی صورت را سرخ نگه‌داشتن است، زشت‌تر و نخ‌نماتر می‌نماید. بایدن اتفاقا جوری القا می‌کند که گویی جز مردم آمریکا احدی سخنان او را نمی‌شنوند! گویی برای او هیچ‌کس و هیچ‌چیز جز آمریکایی‌ها و مشکلات و معضلات آن‌ها اهمیت ندارد. این اهتمام حاکمیت به داخل کشور است که برای آن دیسیپلین ایجاد می‌کند. قابل‌حل نشان دادن مشکلات و نمایش تسلط حاکمیت بر آن‌ها راهبرد بهتری نسبت به نادیده انگاشتن آن‌ها است. اشاره رئیس مجلس و رئیس قوه قضائیه به مشکلات داخلی، چند حسن و شاید ضرورت دارد: نخست اینکه اشاره به مشکلات معیشتی مردم درواقع اشاره به ظلم و جنایت آمریکا و عمال غربی او است. اشاره به مشکلاتی که تحریم ایجاد کرده اگر در کنار قابل‌رفع بودن آن و اشاره به اراده حاکمیت برای مقابله مؤثر با آن باشد، نوعی دادخواهی و تظلم است. حسن دیگر آن است که دولت پیشین از ایران وجهه‌ای ساخته بود که مطلوب نظام و مردم انقلابی نبود. ما وقتی می‌گوییم دنیا، به‌طور ناخودآگاه ذهنمان بیشتر به غرب معطوف می‌شود اما مهم‌ترین کشورها برای ایران، کشورهای محور مقاومت می‌باشند. پس لازم است به آن‌ها اطمینان داده شود مدل حکمرانی پیشین دیگر تمام‌شده و فصل جدیدی در راه است که در آن ایران دیگر معطل غربی‌ها نمی‌ماند و مذاکره‌ای هم اگر باشد معنایی دیگر خواهد داشت. صدای تحول ایران در ابتدا برای کشورهای منطقه شنیدنی خواهد بود. همچنین غرب هم که از شکاف درون حاکمیت ایران خبر دارد، باید بداند این شکاف همیشه به نفع او نخواهد بود و اکنون بر پاشنه دیگری خواهد چرخید.
وجهه‌سازی برای کشور در دنیا، نباید به سبک کره شمالی باشد! به‌بیان‌دیگر ایران، کره شمالی نیست که کسی از داخل آن ظاهرا بی‌خبر باشد و رهبران آن شاد و سرخوش بگویند در کشور همه‌چیز آرام است و همگان خوشحال‌اند؛ ناراحتی نظام از جریانی در این هشت سال بر سر کار بود هم نشان تک‌صدایی نبودن جمهوری اسلامی است و هم نشان نقش‌آفرینی مردم است که در هر انتخابات، یک جناح متفاوت را برمی‌گزینند.
علاوه بر تمام این‌ها، شرایط کشور نکته‌ای بود که در سخنان رهبر انقلاب نیز به آن‌ها اشاره شد. مراسم تنفیذ هم از جهت پوشش رسانه‌ای گسترده، دستکمی از مراسم تحلیف نداشت. رهبر انقلاب روز تنفیذ آقای رئیسی به‌صراحت به ایشان توصیه کردند در تشکیل دولت سرعت عمل به خرج دهند چراکه شرایط کشور، اجازه فوت وقت نمی‌دهد.
برچسب ها
آیت الله رئیسی , جواد شاملو
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=48461
تعداد دیدگاه : ۰
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.