با نزدیک شدن به انتخابات، گفت‌وگوها در سطح ملی و مناظرات در سطح رسانه حتما صورت می‌گیرد. برای اینکه انتخابات نماد وحدت ملی و پایداری برای صیانت از امنیت ملی باشد اصول و الزاماتی دارد که باید رعایت شود.
۱- انتخابات نباید یک وسیله برای اینکه ملت در دوگانه‌های کاذب در برابر هم قرار گیرند، باشد اگر دوقطبی‌های کاذب شکل بگیرد دشمن در این شکاف لانه می‌کند و انتخابات را وارد عرصه یک جنگ شناختی می‌کند.
۲- سیر گفت‌وگوها در سطح ملی باید به سمتی باشد که مردم را در انتخاب اصلح و ارجح یاری کند. اصل این است کسانی که صلاحیت آن‌ها از سوی مراجع ذیصلاح تأیید می‌شوند صالح هستند. انتخاب بین خوب و خوب‌تر و صالح و اصلح است. دوگانه دیو و پری، انقلاب و ضدانقلاب، هدایت رقابت‌ها به سمت تله‌های جنگ روانی و شناختی حربه دشمن است.
۳- مردم چهار دغدغه اصلی در انتخابات دارند:
الف- اقتصاد و معیشت
ب- بی‌عدالتی و تبعیض
ج- امنیت
د- ابهام و دیدگاه منفی نسبت به آینده
در گفت‌وگوهای انتخاباتی باید مردم و مخاطبین نامزدها ببینند انتخاب شوندگان، حرفی برای گفتن در این چهار دغدغه دارند تا انتخاب صحیح را برگزینند.
طبیعی‌ترین و سالم‌ترین دوگانه برای انتخاب کارآمدی و عدم کارآمدی، کار بلدی و کار نابلدی است.
۴- ادب گفت‌وگو باید رعایت شود. از فخرفروشی، تکبر و خودبزرگ‌بینی و از همه مهم‌تر خود حق‌بینی پرهیز شود. نباید طرفین گفت‌وگو وارد تحقیر و تصغیر و خدای‌ناکرده وارد فضای تهمت، بددهنی و اهانت شوند.
۵- از جدال‌های بی‌حاصل و لجاجت، روی اثبات حرف خود پرهیز کنیم و برای طرف مقابل حظّی از درک حقیقت و واقعیت قائل شویم.
نتیجه گفت‌وگو باید تفاهم و دوستی و رسیدن به مرزهای وحدت ملی باشد نه تداوم خصومت و دشمنی
۶- فراموش نکنیم مردم شاهد گفت‌وگوی ۲ یا چند نفر از اخیار هستند. باید مرز خداخواهی و خودخواهی را در رفتار و گفتار رعایت کنیم. مردم باید احساس کنند هر یک از اضلاع گفت‌وگو برنامه و تئوری برای برون‌رفت از مشکلات و دغدغه‌های یادشده دارند.
۷- سفیر یا سفیران گفت‌وگو باید از یک تبار سیاسی شفاف برخوردار باشند و معلوم باشد تفکر و خاستگاه سیاسی اجتماعی چه جماعتی را نمایندگی می‌کنند؟
در گفت‌وگو باید یا همدیگر را «قانع» کنند یا «ساکت» اگر موفق به این کار نشدند داوری را به عهده مردم بگذارند و از سوی مردم حکمی را صادر نکنند.
گفت‌وگوها باید آبی بر آتش اختلافات و دشمنی‌ها به‌ویژه مرزبندی با دشمنان ملت باشد. نباید فراموش کرد انتخاب‌کنندگان و انتخاب شوندگان دست‌اندرکار سازه‌ای تازه در نهادهای انتخابی کشور برای کارآمدی بیشتر و روان‌سازی خدمات به مردم و از همه مهم‌تر تحکیم مبانی مردم‌سالاری دینی در جمهوری اسلامی هستند.
۸- دشمن به انتخابات به‌عنوان نقطه گسست و تهدید امنیت ملی نگاه می‌کند.
نباید هیچ مخرج مشترکی در گفت‌وگوها با دشمن دیده شود.
مردم می‌خواهند برای تداوم انقلاب و کارآمدی نظام با شرکت در انتخابات، یک انرژی معطوف به تحول تولید کنند. اضلاع گفت‌وگو بدانند ضلع سوم یعنی مردم دنبال این هدف هستند و عقد اخوت با هیچ‌یک از اضلاع گفت‌وگو نبسته‌اند.
۹- مردم می‌خواهند نمایندگان آن‌ها در نهادهای انتخابی با عقل جمعی، کشور را اداره کنند. مختصات این عقل جمعی در جریان گفت‌وگوها و مناظرات باید شفاف به مردم گفته شود.
اضلاع گفت‌وگو باید نشان دهند در مسیر گام دوم انقلاب یعنی «خودسازی»،
 «جامعه پردازی» و ایجاد «تمدن اسلامی» هستند.
۱۰- گفت‌وگوها در سطح ملی باید در مسیری پیش رود که طرفین اثبات کنند به قانون و اجرای آن معتقدند و نمی‌خواهند مسیر را به سمت هرج‌ومرج و دیکتاتوری هدایت کنند. این اعتقاد را در یک بستر اخلاق سیاسی مبتنی بر وحی نه آموزه‌های منحط جوامع غربی به نمایش بگذارند. مجریان گفت‌وگوها و مناظرات رادیویی و تلویزیونی باید مراقبت کنند از طرفین گفت‌وگو و کسانی که در گفت‌وگوها حضور ندارند حقی ضایع نشود.