برخی از سخنانی که در فضای مجازی دست به دست می‌شوند چنان بی‌پایه، بی‌ارزش و عاری از حقیقت‌اند که در نگاه نخست ارزش نقد را ندارند. ممکن است ناقد با خود فکر کند پرداخت به چنین سخنان مضحکی باعث بیشتر دیده شدن آن می‌شود و اصطلاحا نقض غرض است. اما از سوی دیگر دل‌نگرانی‌ای وجود دارد.

ممکن است این محتوا را افرادی ببینند و بپذیرند. چه باید کرد؟ این خصیصه فضای مجازی است که در آن حمله کردن به مسلمات و بدیهیاتی که سؤال از آن‌ها مصداق لغو است پژواک زیادی تولید می‌کند و افرادی که به سبب دور بودن از فضا و کم‌اطلاعی و دیگر زمینه‌‌ها آمادگی پذیرش چنین سخنانی را دارند، آن‌ها را باور می‌کنند.

یکی از این قبیل سخنان از روحانی خلع‌لباس شده‌ای است از دین قرائتی عاری از هرگونه غلظت و شدت و غضب و عقوبت دارد. قرائتی که هیچ‌ اسلام‌شناس متقدم و متأخری به آن معتقد نبوده و حتی با اسلام رحمانی جبهه اصلاحات تفاوت دارد. او در این سخنان ادعا می‌کند در مواجهه با قاتلان امام حسین فقط در حد لازم باید شدت نشان داد. یعنی باید در دادگاه با فقه رایجی که آقایان در حال حاضر قبول دارند (نمی‌دانیم فقهی که گوینده این سخنان قبول دارد دقیقا کدام فقه است) مجازات قاتلان کربلا تعیین شود و بیش از آن حتی یک فحش هم جایز نیست به آن‌ها نسبت بدهیم.

نباید در مواجهه با فجایع رخ داده در صحرای کربلا جوگیر بشویم و نسبت به قاتلان حضرت سرتاپای وجودمان خشم شود. چون به ما ربطی ندارد و حضرت خودشان ولی دم دارند. 
این سخنان ظاهر بسیار مضحکی دارد اما در باطن غیرت مردم بر وجود مبارک سیدالشهدا را نشانه گرفته‌اند. وقتی ما ماجرای امام حسین علیه‌السلام را می‌شنویم خونمان به جوش می‌آید. این برخاسته از حرارتی است که به گواه سخن آسمانی رسول خدا، تا ابد سرد نمی‌شود. این غیرت یک امر فطری است که تمام انسان‌ها وقتی در برابر ظلم قرار می‌گیرند آن را حس می‌کنند. این ظلم گاهی به خود آن‌هاست و گاهی به همنوع آن‌ها. اما در هر دو صورت غیرت، خود به خود در مقام تظلم و دادخواهی بروز پیدا می‌کند. دفاع از مظلوم، تنها وظیفه اولیای دم نیست، بلکه وظیفه تمام مسلمانان و انسان‌هاست. 

البته به صورت کلی این بحث بی‌محل است. چون عموم شیعیان در محرم و صفر به عزاداری برای امام حسین و یاران ایشان می‌پردازند و نه به فحش و حتی لعن به قاتلان آن حضرت. اما اگر این سخنان باطل را قبول کنیم، تکلیف زیارت عاشورا به عنوان یکی از معتبرترین متون شیعه چه می‌شود؟ در این زیارت، سوای اینکه بارها کلمه لعن تکرار شده، باید صد بار هم جانیان کربلا و اعقاب و اسلاف آنان را لعن کنیم. همچنین خود حضرت سیدالشهدا بارها قاتلان خود را با شدیدترین الفاظ خطاب قرار داده‌اند. شاه‌بیت سخنان حضرت در سفر کربلا، «هیهات منا الذله است». پیش از این جمله مولا می‌فرمایند: «ألا وَإنَّ الدَّعيَّ ابنَ الدَّعيِّ قَد رَكَّزَ بَينَ اثنَتينِ بَينَ السُلَّهِ وَالذِلَّةِ». حضرت یزید را اینگونه عنوان می‌کنند: «حرامزاده پسر حرامزاده». در جای دیگر حضرت در پاسخ جسارت شمر علیه العنه و العذاب، او را فرزند بزچران خطاب می‌کنند. منظور ایشان به نحوه ولادت شمر است که حاصل زنای مادر او با یک بزچران بود. نبی اکرم صورت شمر را به خوک تشبیه کرده بودند و امام حسین در قتلگاه مقدس خویش در حضور قاتل حرام‌نطفه، این سخن جد خود را تأیید می‌کنند. 

گذشته از این مطالب، گوینده این سخن استانداردی دوگانه دارد. چراکه مواجهه ایشان با مرگ تأسف‌برانگیز خانم مهسا امینی، مواجهه‌ای به شدت غیرت‌مندانه بوده است. قصد ما نیت‌خوانی نیست، اما خود به خود این به ذهن می‌رسد که در جایی غیرت نشان دادن مخاطب می‌آورد و در جایی بی‌غیرتی…