محمد سفرکرده
حضرت صدیقه طاهره لقبی دارند که متفاوت، تأمل‌برانگیز و شدیدا دردآور است. در زیارت حضرت و در میان القابی که به مظلومیت حضرت اشاره دارند، در کنار «مظلومه» می‌خوانیم «مغضوبه». حضرت فاطمه را کسی می‌خوانیم که به او غضب شد. آنچه این لقب را دردآور می‌کند، این است که در غضب بی‌احترامی خاصی وجود دارد. به طرق متعددی می‌توان ظلم کرد، اما ابراز خشم کردن به غیر حق، بدترین ظلم‌ها است. می‌توان از کسی کینه داشت، می‌توان به هر دلیلی باکسی دشمن بود اما این‌ها الزاما به اعمال غضب نمی‌انجامند. آنچه پیامبر در مورد اهل‌بیت خود از امت خواسته بودند، مودت بود و می‌دانیم مودت، به معنای ابراز و اظهار و اعمال محبت است. یک درجه پایین‌تر از مودت، محبت است و درست انتهای طیفی که یک سرش مودت است، همان غضب است. عجیب آن‌جا است که کسی مورد غضب قرارگرفته که خود ملاک غضب خداوند است!    
یکی از ملاک‌های سنجش ایمان اشخاص میزان محبت آن‌ها به فاطمه زهرا سلام‌الله‌علیها است. به باور تمام مسلمانان اعم از شیعه و سنی خشنودی و ناراحتی حضرت زهرا ارزشی هم سنگ و اندازه خشنودی و ناراحتی نبی‌خاتم دارد. شیعه و سنی از پیامبر نقل کرده‌اند: «فاطمه پاره‌   تن من است هر که او را غضبناک کند مرا غضبناک کرده است.» در این احادیث اشاره‌ای به حضور و حیات پیامبر نشده؛ هر کس در هر زمان و به هر دلیلی فاطمه زهرا را خشمگین و ناراحت کند، پیامبر را خشمگین و ناراحت کرده است. در احادیث دیگری که در منابع شیعه و سنی آمده، رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله
 خشم حضرت فاطمه را علت خشم خداوند معرفی کرده‌اند: «إنَّ اللَّهَ یَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ یَرْضَى لِرِضَاهَا؛ همان خداوند به خاطر خشم فاطمه خشمگین می‌شود و به خاطر رضایت فاطمه خشنود می‌گردد.» همچنین در سوره حمد از خدا می‌خواهیم ما را در زمره کسانی که خدا به آن‌ها غضب می‌کند قرار ندهد. بر مبنای حدیث شریف نبوی، ملاک این غضب الهی، وجود مبارک صدیقه طاهره است. باید دانست که حضرت زهرا از چه کسانی راضی است و از چه کسانی غضبناک؟
قهر و غضب فاطمه(سلام‌الله‌علیها) ملاک مهمی برای محک ایمان مسلمانان به شمار می‌آورد. هر باورمند به اسلامی سعی دارد به‌گونه‌ای خود را ارادتمند حضرت زهرا نشان دهد. هر مذهبی به دنبال آن است که تاریخ را بر اساس محبت بزرگانش به دختر نبی اسلام روایت کند. بنابراین برای شناخت مکتب حق و تفکیک صواب از ناصواب، ناراحتی و خشنودی سرور زنان عالم سنگ محک بسیار قدرتمندی می‌تواند باشد. مکتب تشیع از این بابت خیالش راحت است؛‌ چراکه بدون شک فاطمه زهرا از همسر و فرزندان خود رضایت کامل داشته است. هیچ سند تاریخی مبنی بر نارضایتی حضرت از امیرالمؤمنین و فرزندانش وجود ندارد. اما نسبت به بزرگان مکاتب دیگر و آنان که بعد از پیامبر بر منبر رسول خدا تکیه زدند، اسناد تاریخی سخن دیگری می‌گویند.
شواهد معتبر تاریخی از خشم و ناراحتی صدیقه‌ طاهره سلام‌الله‌علیها نسبت به غاصبان خلافت حکایت دارد. نکته برجسته این شواهد، تداوم غضب و ناراحتی حضرت فاطمه تا لحظه‌  شهادت است. صحیح‌ترین و متقن‌ترین کتاب در نزد اهل سنت کتاب «صحیح بخاری» نوشته محمد بن اسماعیل بخاری است. بخاری در فصل‌های مختلف کتابش به موضوع ناراحتی و نارضایتی حضرت زهرا از سران سقیفه اشاره می‌کند. در فصل «ابواب الخمس» دراین‌باره می‌نویسد: «فاطمه دختر رسول خدا از ابوبکر ناراحت و از وی روی‌گردان شد و این ناراحتی ادامه داشت تا از دنیا رفت.» همچنین در فصل «المغازی» روایت کرده است که حضرت زهرا تا آخر عمر مبارکشان حاضر به گفت‌وگو با ابوبکر نشدند: «فاطمه بر ابوبكر خشم گرفت و با وی سخن نگفت تا ازدنیا رفت.» در کتاب «الامامة و السیاسة» آمده است وقتی پسر «ابی‌قحافه» و پسر «خطاب» برای عیادت حضرت زهرا وارد خانه حضرت شدند، ابتدا حضرت سخن پیامبر درباره‌  خودشان را به آن دو یادآوری کرده و می‌فرمایند: «آیا سخن رسول خدا را به یاد دارید که فرمود: «خشنودی فاطمه خشنودی من، و ناراحتی او ناراحتی من است… و هر كس فاطمه را ناراحت كند مرا ناراحت كرده است؟» هر دو به شنیدن این سخن از پیامبر اعتراف می‌کنند. بعد از اعتراف آن دو نفر، حضرت زهرا  خداوند و ملائکه را شاهد می‌گیرند که از آن دو نفر خشمگین بوده و به نزد پدر بزرگوارشان از آن‌ها شکایت می‌‌کنند: «فَإنِی أّشْهَدُ الله وَ مَلائِكتِهُ أنَّكُمَا أسْخَطْتُمانِی وَ مَا أرْضَیتَمانی وَ لئن لَقیتُ النَبی لَأشْكُونَكما إلیه؛ پس من خدا و فرشتگان را گواه می‌گیرم كه قطعا شما دو نفر مرا اذیت و ناراحت كرده‌اید و در ملاقات با پدرم از شما دو نفر شكایت خواهم كرد.»
البته صدیقه طاهره سلام‌الله‌علیها به این حد هم اکتفا  نکردند و سخنی بالاتر فرمودند که همانا لکه‌  ننگی بر پیشانی آزاردهندگان آنان است و شایسته است تا ابد سرلوحه محبان و دوستداران حضرت قرار بگیرد؛ زهرای مرضیه در ادامه خطاب به خلیفه اول فرمودند: «وَ الله لَأدْعُوَنَّ اللهَ عَلیك فِی كُلِ صَلاةٍ أُصَلِیها؛ به خدا قسم پس از هر نماز بر شما نفرین خواهم كرد.»
با مقدمه‌ای که در ابتدا بیان کردیم، نتیجه روشن است. در پایان و به‌عنوان نتیجه‌گیری فقط سخنی از «ابن حجر عسقلانی» از دانشمندان برجسته اهل سنت نقل می‌کنیم. او به روایت پیامبر درباره‌  آزار و اذیت صدیقه طاهره اشاره می‌کند و در ادامه می‌گوید: «غضب و آزار پیامبر کفر به خداوند است.» این سخن آشکارا عدم ایمان ظالم حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها را ثابت می‌کند.