گروه سیاسی
سید جواد حسینی کیا، عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «رسالت» ضمن اشاره به روند مذاکرات برجامی در وین و لزوم جلوگیری از فرصت سوزی آمریکا ئیان کرد: به‌نظر می‌رسد آمریکایی‌ها دنبال فرمایشی کردن مذاکرات هستند و این سیاست همان‌طور که رهبر انقلاب آن را پیش‌بینی کردند تاکنون درست از آب درآمده است. آمریکایی‌ها دنبال این هستند تا زمان بخرند. 
وی افزود: تمام مواضع ما مشخص است و سیاست کلان نظام نیز که رهبر انقلاب مشخص کردند نیز روشن است. این‌که طرف‌های مقابل مدام می‌گویند برای فلان مسئله جلسه بگذاریم و برای فلان موضوع نشست داشته باشیم نیز مصداق و مهر تأییدی بر هدف آن‌هاست و به معنای فرصت سوزی است.
حسینی کیا ادامه داد: دیپلمات‌های کشور ما نباید فرصت سوزی کنند و همان‌طور که رهبر نیز فرمودند مقامات حواسشان به فرصت سوزی باشد. تیم مذاکره‌کننده باید محکم بایستد و موضع ایران را اعلام کنند. نتیجه‌اش نیز از دو حالت خارج نیست؛ یا می‌پذیرند یا نمی‌پذیرند.
این نماینده مجلس تأکید می‌کند که اگر طرف مقابل شرط ما را پذیرفتند، دیپلمات‌های کشورمان تکلیف را مشخص و جلسات را ترک کنند، نیاز به صحبت‌های مداوم نیست. اگر هم نپذیرفتند به ضرر خودشان است. 
 دیپلمات‌ها فراموش نکنند که ما امروز در موضع قدرت هستیم
او گفت: ما امروز در موضع قدرت هستیم نه آمریکایی‌ها در اصل آن‌ها دنبال مذاکره بودند و هستند. حال که مذاکرات وین در حال انجام است می‌خواهند زمان بخرند و بسته‌های مختلف پیشنهاد دهند و درنهایت نیز عکس برجام به توافقی برسند تا درنهایت به هدف خود برسند.عضو کمیسیون صنایع مجلس خاطرنشان کرد: غربی‌ها دقیقاً بعد از خروج آمریکا از برجام هیچ اقدامی انجام ندادند و همین خروج نشان از آغاز سیاست از پیش تعیین‌شده آن‌ها بود؛ یعنی رسیدن به توافقی جامع‌تر برای محدود کردن ایران در ابعاد دفاعی، نظامی، موشکی و منطقه‌ای. موضوعی که این روزها نیز علنی به آن اقرار می‌کنند.حسینی کیا تصریح می‌کند: همیشه کسانی که درخواست مذاکره می‌کنند می‌خواهند دست برتری که طرف مقابل دارد را از بین ببرند و از تهدیدات فرصت ایجاد می‌کنند. آمریکایی‌ها نیز امروز بعد از طی شدن مراحل ابتدایی این سیاست به دست ترامپ دنبال این هستند که برای خود فرصت ایجاد کنند و برای ایران فرصت سوزی کنند. او در انتها یادآور شد: آمریکایی‌ها می‌خواهند ضربه دیگری به ما بزنند تا در آینده‌ای نه‌چندان دور به آن‌ها نیاز شدیدی پیدا کنیم و دوباره پای میز مذاکره بنشینیم و امتیازهایی هم که باقی‌مانده دودستی تقدیم کنیم. لذا این روند فرسایشی است و ادامه دادن و کش دادن بیشتر جلسات عاقبت خوبی ندارد.