جواد شاملو
روزنامه «رسالت» به سی و هفت سالگی رسید. این سن برای یک انسان، میان‌سالگی به شمار می‌رود اما برای یک روزنامه خصوصی آن هم در این وانفسای گرانی کاغذ و پایین بودن سرانه مطالعه و فرمانروایی گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های اجتماعی، یک کهن‌سالی پرافتخار است. این پرافتخار بودن جنبه‌های متعددی دارد که در ذیل به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. 
«رسالت» در طول چهار دهه‌ای که از سنش می‌گذرد، همواره یک شخصیت واحد را حفظ کرده است. این شخصیت عبارت است از یک رسانه با گرایش جدی به اقتصاد؛ با عنایت به حوزه و نهاد دین و در عین حال با هویت سیاسی پررنگ و مشخص. این هویت سیاسی، می‌تواند راست سنتی یا اصولگرای محافظه‌کار لقب بگیرد اما برای امروز، بهتر است که بگوییم خط مشی «رسالت» سیاست‌ورزی اخلاق‌مدارانه است. حضور در عرصه سیاست با حفظ اخلاق الزاما محافظه‌‌کاری نیست. اخلاق گاهی ایجاب می‌کند به تندترین لحن ممکن موضع بگیریم؛ اما در اکثر مواقع نتیجه‌اش در نظر گرفتن ظرافت‌های متعدد و موضع‌گیری نرم، به دور از حاشیه، خیرخواهانه و محتاطانه است. حفظ شخصیت واحد و عدم تغییر خلق و مزاج رسانه؛ حاکی از اعتقاد به یک روش است. رسانه‌ها می‌توانند خط سیاسی خود را حفظ کنند؛ اما مهم‌تر از آن وحدت رویه آن‌ها در اعلام آن خط سیاسی است.
«رسالت» سعی می‌کند به اصطلاح کف خیابان باشد. ما به آرمان‌ها نگاه می‌کنیم؛ اما از زمین واقعیات. از آسمان به قله‌ها چشم دوختن، ما را از رنج پیمودن و با مسیر سر و کله زدن غافل می‌کند. گواه مردمی بودن و در میان مردم بودن روزنامه، این است که نسبت تیترها و سوژه‌های اجتماعی و اقتصادی به تیترهای سیاسی چگونه است. ما با لحن و زبان سیاست کنار مردم نمی‌ایستیم؛ هرچند این موضع بازار بهتری دارد. در این سال‌ها اغلب تیترها و سوژه‌های روزنامه موضوعاتی همچون کرونا، دارو، محیط زیست، بورس، مسکن، تورم، نرخ ارز، وضعیت اینترنت، تحصیل و آموزش و موضوعاتی از این قبیل بوده است که توده مردم به طور روزمره با آن‌ها سر و کار دارند. سعی داشتیم روی مسائلی دست بگذاریم که به راستی «مسئله» باشند. اتفاقا از شبه‌مسائلی که برساخته رسانه‌ها بودند و در نهایت دردی از مردم درمان نمی‌کردند، دوری گزیدیم. مسائل مهم به نظر ما چیزی مثل ایده احداث پتروشیمی در میانکاله بود که در حقیقت، اعدام یک زیست‌بوم بی‌نظیر به شمار می‌رفت. مسئله مهم، دریاچه ارومیه است که همچون یک پرستار پیگیر حال آن و روند درمان آن بوده و خواهیم بود. مسئله واقعی، طرح صیانت بود که به رغم اعتقاد ما به مقوله بدیهی حکمرانی و قانون‌مندی فضای مجازی، طرحی غیراصولی و با اهداف تنگ‌نظرانه و راحت‌طلبانه بود. مسئله واقعی وضعیت آب و هوای خوزستان و سیستان و بلوچستان بود. «رسالت» تمام این مسائل را دردمندانه دنبال کرده و می‌کند و آرزو دارد صدای تمام پهنه ایران‌زمین باشد و در زیست‌جهان فضای مجازی سیر نکند. 
«رسالت» بااینکه همواره خصوصی بوده، یک رسانه حکومتی به شمار می‌رفت. این یک افتخار است و نشانه‌ای از اعتقاد قلبی ما به آرمان‌های انقلاب، نظام جمهوری اسلامی ایران و ولایت فقیه. اعتقاد قلبی‌ای که به بیان صادق سردار دل‌ها، رمز عاقبت به خیری است. با این‌همه زبان نقد روزنامه هرگز در کام نبود. روزنامه در چارچوب اعتقاد و علاقه به نظام و با وجود دفاع بی‌واهمه از آن در تمام مواقع ضروری، در موقع نقد بی‌مهابا نقد کرد. از ابتدای تابستان امسال، روزنامه گشت ارشاد را نقد می‌کرد و آن را در نهایت برای حجاب و جامعه خطرناک قلمداد می‌کرد. روزنامه با چند سرمقاله و گزارش، اتفاقاتی را پیش‌بینی می‌کرد که تنها چند ماه بعد محقق شد. پیش‌بینی‌هایی که البته از غیب گفتن نبود و در ذهن و بیان بسیاری از دغدغه‌مندان جریان داشت. روزنامه طرح صیانت را مقدمه‌ای ضعیف برای فیلترینگ پلتفرم‌های پرمخاطب خارجی می‌دانست و معتقد بود اگر هم هدف طراحان آن حکمرانی فضای مجازی به معنای درست کلمه باشد؛ جریان‌هایی هستند که آن را منحرف کرده‌اند. چند ماه بعد وضعیت اینترنت به شکل امروزی درآمد. اختلال گاه و بی‌گاه در اینترنت بین‌الملل و حتی در بعضی موارد کاهش سرعت اینترنت داخلی و شکایت گسترده و فراگیر مردم از وضعیت اینترنت. همواره بخش‌های مختلف نظام را از خلق امنیتی، متعصب و متصلب و حکمرانی ایدئولوژیک انذار داد. در چندماه اخیر به حکم عقل و وجدان، با تمام قوا در کنار نظامی که برای آن صدها هزار شهید داده‌ایم ایستادیم اما در همین شرایط هم فراموش نکردیم خطر دلخوش کردن صرف به اجتماعات یکدست و یکرنگ را گوشزد کنیم و یادآور شویم نظام ما می‌تواند همه را زیر پرچم خودش بیاورد؛ همانگونه که در تشییع حماسی سردار شهید، همه آمدند و سردار که بود جز جمهوری اسلامی؟ حاج‌قاسم به بیان رهبر انقلاب ذوب در انقلاب بود و عصاره نهضت و نظام، هرکه شبیه حاج‌قاسم باشد درون جمهوری اسلامی است و هر که راهش از او جدا باشد، راهش از نظام جداست.
روزنامه توانست صدای حکومت بودن را با صدای مردم بودن جمع کند. از طرفی از اشخاص، نهادها و تصمیم‌های مردمی نظام حمایت کرد و از طرف دیگر صدای مردمی بود که به آرمان‌های عام دین و انقلاب تعهد داشتند. روزنامه تا اینجا سعی کرده هیچ کدام از این دو را فدای دیگری نکند. معتقدیم همه مشکلات از آنجا آغاز می‌شود که این دو را از هم جدا بدانیم. به نظر ما اگر کسی به رهبر انقلاب یا سردار دل‌ها توهین کند، به مردم توهین کرده و اگر مسئولی یا نهادی به مردم ظلم کند، به ولی فقیه ظلم کرده است. 
روزنامه تلاش کرد متعلق به اهل بیت عصمت و طهارت باشد و در ایامی که به این انوار الهی تعلق دارد؛ با کلمات و عکس‌ها، خیمه و خرگاهی به نیت بزرگداشت آنان برپا دارد. با این حال هرچه گفتیم، تنها تلاش بود. ادعای رسیدن به مقصد را نداریم و کوتاهی‌ها و نواقص و اشکالات، البته در کارمان هست.