حج هم‌نشینی ولایت و برائت با پیرنگ وحدت است. همه باید دور یک خانه بگردند و همه باید به یک دشمن سنگ بزنند. همه، در زمانی واحد، با ظاهری واحد و با مناسکی واحد. همه باید دور خدا بگردند و با شیطان به شکلی نمادین، بجنگند. 
حج نمادی از زندگی فردی و اجتماعی مسلمانان است. به این معنا مسلمین باید در حیات اجتماعی و فردی خود نیز با هماهنگی و انسجام، حق‌گرا و باطل‌ستیز باشند. از این نظر، جهان اسلام فقط اسم اسلام را یدک می‌کشد. چراکه اولا متفرق است و ثانیا بخش‌هایی از آن نه حق‌گراست و نه باطل‌ستیز و برخی از اعضایش که رسما برعکس این قاعده عمل می‌کنند. همین است که فلسطین در یک منطقه تماما اسلامی اشغال می‌شود و در عذابی دائمی فرو می‌رود. رژیم غاصب در حالی قبله اول مسلمین را به نام خود می‌زند و مسلمین را کرور کرور ارباً ارباً می‌کند که از هر سو توسط کشورهای اسلامی محاصره شده است. وحدت حول ولایت‌الله و برائت از دشمنان خدا رعایت نمی‌شود که فلسطین اینگونه یتیم و بی‌یاور شده است. 
واقعیت آن است که مسجد الاقصی هنوز قبله مسلمانان است؛ باید سوی آن نماز خواند؛ نمازی با وضوی خونین. باید دور آن طواف کرد، طوافی که لباس احرامش رزم‌جامه است. باید به آن لبیک گفت؛ اما با زبان رجز. 
مسلمانان امسال چگونه دور کعبه خواهند گشت بدون آنکه داغدار ده‌ها هزار مسلمانی باشند که در سرزمین قبله نخستین به شهادت رسیده‌اند؟ آیا کعبه امسال با جامه سیاه خود به عزای آنان ننشسته است؟ چگونه بین صفا و مروه هروله کنیم بی‌آنکه یاد هزاران هاجر و اسماعیل گرسنه و تشنه باشیم که از زیر پایشان زمزمی نمی‌جوشد؛ چون خون مسلمین هنوز آنقدر که باید به جوش نیامده است؟ شاید لا به لای لبیک‌هایمان صدای گریه‌های ابراهیم خلیل‌الله را بشنویم. آخر همه جوانان امت پیامبر خاتم برای او مثل اسماعیل عزیزند. آن نبی حنیف شاید این روزها سمت بمب‌افکن‌های صهیونیست‌ها سنگ پرتاب کند؛ نشان ابلیس را امروز جز در میان صهاینه نمی‌توان جست. 
هرچند ابلیس این روزها تنها عضو کوچکی از کابینه بنیامین نتانیاهوست! او شاید این روزها بالاخره بر انسان سجده کند؛ بر انسان‌نماهایی دوپا و یک‌سر و دوچشم، که در سینه‌شان به جای قلب، کینه می‌تپد. انسان‌نماهایی که اینچنین شیطان‌اند چرا مسجود ابلیس نباشند؟ امت رسول‌الله چگونه می‌تواند بر دیوارهایی سنگی، سنگ بکوبد و در قبال آموزگاران ابلیس سراسر خشم و انزجار نباشد؟ آن دیواری که امسال باید رمی شود، دیوار حائل است. آنچه باید فرو بریزد، گنبد آهنین است. 
حج امسال اگر حج برائت نباشد، شبیه حج سال ۶۱ هجری می‌شود. حجی بی‌سکه و بی‌موضوعیت. آن سال کعبه در احاطه مسلمین بود، با لباس احرام‌های سفیدشان؛ اما کعبه حقیقی در احاطه منافقین زره‌پوش بود، با شمشیرهای برهنه‌شان. آن سال مسلمین در منا نماد شیطان را سنگ می‌زدند؛ اما نماد و آیت خدای رحمان بین فرقه‌هایی از شیاطین تنها بود؛ فرقةٌ بالسيوفِ و فرقةٌ بالرماحِ و فرقةٌ بالحجارةِ…
حجاج چگونه ذی‌الحجه به حج بروند بی‌آنکه یاد مسلمانانی باشند که هنوز در رمضان مانده‌اند؟ در عطش، در جوع، در خوف. چگونه در ذی‌الحجه یاد مسلمانانی نباشند که پیشاپیش به استقبال محرم رفته‌اند؟ حج امسال لبیکش مرگ بر اسرائیل است و قبله‌اش الاقصی. حج امسال؛ کنگره صهیون‌ستیزی است.