مسعود پیرهادی
۱٫عموما آقای غیررسمی را به‌ مراتب بیشتر دوست دارند؛ علت آن‌هم واضح است؛ چون نمایش خودِ آقاست؛ بدون دخالت افرادی که تصور می‌ کنند از آقا بیشتر متوجه می‌ شوند. حفظ و نشر آثار، کارش همین است وگرنه آن را حفظ و حبس آثار می‌ نامیدند. باور کنید اگر این تغییر ذائقه و روند در مجموعه حفظ و نشر آثار مقام معظم رهبری سال‌ ها پیش اتفاق افتاده بود، پدرانه‌ های رهبری به عمق جان همه آحاد 
می‌ نشست. اگر ضدانقلاب و فتنه‌ گران برچسب‌ های بی‌ ربط تولید و منتشر می‌کنند و برخی از سر غفلت، آن‌ ها را دور از ذهن
 نمی‌ دانند، به خاطر کم‌ کاری ماست. هیچ‌کس توقع ندارد بیشتر از آنچه هست، نمایش داده شود؛ اما اوج بی‌ انصافی و کج‌ سلیقگی است اگر آنچه هست را نتوانیم یا نخواهیم نشان دهیم و این‌گونه موجبات مظلومیت پدر امت فراهم شود. فلذا لازم است آنان که پیش‌ازاین متولی انجام این امور بودند، شرمنده جفاهای به رهبر باشند و کسانی که شجاعانه این خط و حصر را شکستند، بابت کاهش مظلومیت امام امت، شکرگزار و خوشحال باشند.
۲٫هر سکانس از این مستند، پر از حرف و درس و بحث است؛ اما در این مجال تنها به بسط یک فراز بسنده می‌ کنم. آنجا که رهبر معظم انقلاب فرمودند: «ما تصور نمی‌ کنیم در بهشت جمهوری اسلامی که در ذهنمان بوده زندگی می‌ کنیم» و جمله مهم‌تر، جمله بعدازاین است: «قطعا اشکال در کار ما هست، اختلال در کار مجموعه وجود دارد، کم هم نیست، زیاد هم هست؛ اما خلاف انتظار نیست.»
 اما چرا؟ انسان‌ها نفس دارند، ضعف دارند، خسته شدن دارند، نخبگان و خواص دچار مشکلات می‌شوند و این را نباید دست‌کم گرفت. مراد از این فراز چیست؟ چندی پیش مطلبی نوشتم با عنوان «آرمان‌ خواهی غیرواقع‌ بینانه ممدوح نیست»؛ در آنجا تفکیک قائل شدیم بین
 آرمان‌ خواهی واقع‌ بینانه و ایده آل گرایی توهمی؛ آن چیزی که رهبر معظم انقلاب فرمودند «خلاف انتظار نیست» به‌ واسطه اشراف به ظرفیت‌ های موجود، تهدیدات بالقوه و بالفعل و ضعف‌ های بشری و جامعه است.
تفکیک میان آرمان‌ خواهی حقیقی و شعاری نیز جایی معلوم می‌ شود که سراغ مسائل غیرممکن برویم، درحالی‌که به فرموده رهبر حکیم انقلاب باید «دنبال آرمان‌ های حقیقی در قالب و لباس عملی آن بگردید. نباید دنبال ایده آل‌هایی بود که عملی و اجرایی نیستند و نباید به کم قانع شد و از آن آرمان‌ها دور ماند.»
۳٫برآیند مستند «غیررسمی» امید بود. کسی در این جامعه حق ناامیدی ندارد. پدر برای همه پدری می‌ کند ولو ندانند یا متوجه نشوند که پدرانه دوستشان دارد و برایشان دعا می‌ کند. کشوری که رهبر و شخص اول آن، این‌گونه اهل استماع قول است، اهل مشورت است، اهل محبت و گذشت است؛ نگاه کلان او به مسائل، به‌ حق، کلان است نه به ادعا، به سعادت و کامیابی خواهد رسید. بچه‌ های انقلاب، باید بایستند و در برابر طوفان حوادث، راست‌ قامت به‌پیش روند و نگرانی و ناامیدی جایی ندارد چراکه کشتی به دست اوست، جمع است خاطرم.