|مسعود پيرهادي – سردبير| 
خواستم از سفر جناب آقاي روحاني به ژاپن بنويسم؛ آن‌قدر خروجي جلسات و صحبت‌هاي رد‌و‌بدل شده، بي‌رمق بود که فقط بايد گفت: «به فکر نان باش که خربزه آبه.» البته شب يلدا خربزه را با هندوانه هم عوض کنيم، شايد دل‌پذيرتر باشد؛ اين را ژاپني‌ها هم متوجه شدند و با يک پذيرايي شب يلدايي، هيئت ايراني را خوشحال کردند! اصلا بگذاريد از يلدا برايتان بنويسم؛ خواستم تفألي به جناب حافظ بزنم و ببينم، چه مي‌فرمايند که ديدم خاطرِ حافظ، حزين است از باب آب بي‌مهر خوزستان! تا حدي که گفت: «صحبت حکام، ظلمت شب يلداست»؛ نگران شدم تندتر از اين‌ها بگويد فلذا حافظ را بوسيدم و روي طاقچه گذاشتم. اما حافظه‌ام را نمي‌دانم چه کنم؟ آن زمان که مردم همين ديار اميدوارانه گفتند اگر هوا نداريم، ولي هواتو داريم. زبانم لال اگر بخواهم شماتت يا ملامت کنم؛ فريب خوردند، واقعا فکر مي‌کردند، سيد ابراهيم، قرار است، آتش‌به‌پا کند، دلار را به عدد نجومي ۵ هزار تومان برساند، شعبه‌اي از ديوار چين در ايران تأسيس کند و خلاصه وضعيتي به فضاحت يک‌سوم چيزي که الان هست ايجاد کند، اما خدا را شکر مردم نگذاشتند!
باشد حافظ نمي‌خوانم ولي حافظه‌ام را چه کنم وقتي آب خوردن را به برجام گره زدند و اتفاقا همين روزها که کوت عبدالله و کارون و اهواز و … بر آب‌رفته، هندوانه شب يلدايي را با «آبه» مي‌خورند؛ 
به اميد آنکه عمارت و آباداني از مذاکره با آبه حاصل شود؛ آخر مي‌دانيد، گفته بود من اگر بدانم ايران با مذاکره آباد مي‌شود، دريغ نمي‌کنم! شما در همان ژاپن، وسط آب با آبه و دوستان، يلدا را به جشن بنشينيد، بچه‌هاي بسيجي و جهادي جور مسئولان را مي‌کشند.
يلداي امسال براي آن‌ها که بايد با سن بالا، بالابلندي بازي کنند، يک دقيقه تلخ‌تر است! دأب تلخ‌نويسي در جشن‌ها را ندارم و اتفاقا مذمت مي‌کنم کساني که در شادي‌ها، کام مردم را تلخ مي‌کنند ولي واقعا براي خوزستان بس است؛ اين وضعيت، حق مردم شريف خوزستان نيست. هم جور بودجه کشور را در اين ۴۰ سال بکشند و طلاي سياه زير پايشان باشد و هم از زمين و زمان و زمامداران بي‌وفا جور ببينند؛ حق نيست. تکرار سوژه‌ها براي ما خوشايند نيست ولي تا وقتي درد مردم هرروز تکرار مي‌شود، ناگزيريم از تکرار تا بلکه آنان که مسئوليت دارند تکاني به خود دهند.