یک سال از شهادت دانشمند برجسته هسته‌ای و چهره ممتاز دفاعی کشور گذشت. محسن فخری‌زاده، فردی بود که دشمنان، بیش از ما او را می شناختند و حتی پیش از ترور، بارها از طرق رسمی و غیررسمی او را تهدید کرده بودند. سالروز شهادت آن بزرگمرد عرصه دفاع از کشور، فرصت خوبی برای یادآوری و پیگیری چند مسئله است:
یک. هیچ یک از دستگاه های اجرایی هنوز پیرامون مطالبه مردم در ارتباط با پرونده ترور شهید فخری‌زاده گزارشی به مردم نداده اند. تأکید مقام معظم رهبری مبنی بر پیگیری این جنایت و مجازات عاملان و آمران آن هم همچنان به نتیجه مشخصی نرسیده است. مجازات طراحان این جنایت، علاوه بر جنبه سیاسی و اعتقادی، در حوزه علمی، امنیت آفرین است. باید این تلقی ایجاد شود که ما جان صدها افسر عالی رتبه ارتش اسرائیل و آمریکا را در برابر قطره ای از خون هر دانشمند شهید خود، ناقابل می دانیم و تقاص سختی از دشمنان خواهیم گرفت.
دو. تهدید علنی نتانیاهو، یعنی آمران آن جنایت کاملا مشخص اند. انتقام سخت، پشیمان کننده و بازدارنده هنوز اتفاق نیفتاده است. در شأن جمهوری اسلامی، آن هم ۴ دهه پس از انقلاب اسلامی و ۳۰ سال پس از جنگ تحمیلی ۸ ساله با آن رشادت ها و مقاومت ها، این نیست که بی‌سروپای ضعیفی که بنیان های دولت مجعولش لرزان است، اینگونه دانشمندان ما را رسمی تهدید کرده و سپس تهدید خود را عملی کند.
سه. روند خرابکاری و تهدید و ترور علیه چهره ها و تأسیسات هسته ای و دفاعی ما در چند سال اخیر فزونی یافته که یکی از علل آن، روند انفعالی دولت گذشته در سیاست خارجی و مدیریت داخلی بوده است. روند ترور دانشمندان هسته‌ای ما، از چند ماه پس از فتنه ۸۸ آغاز شد و در سال‌های گذشته نیز، هر بار که مدیریت ضعیف دولت، اعتراضی را برمی انگیخت، خرابکاری دشمنان هم شدت می‌گرفت. این روند در دولت و مجلس فعلی، کند شده و کاستی‌های گذشته نیز باید جبران شود.
چهار. مهم تر از نکات پیش گفته و ضرورت پیگیری آن، یادآوری این سخن پیر جماران در پی شهادت شهید علم و تحقیق، استاد مطهری است که «بکشید ما را، ملت ما بیدارتر می شود و از خون این شهید، صدها شهید چون او می روید.» خون شهید فخری‌زاده، درخت تناور علم و قدرت کشور را آبیاری خواهد کرد و از خاک او، صدها فخری‌زاده خواهد رویید.