|مسعود پیرهادی – سردبیر |
«پناه می برم به خدا از بستن دهان منتقدان، پناه می برم به خدا از استبداد رأی و بستن دهان منتقدان»؛ این بخشی از سخنان رئیس محترم جمهور در مراسم تنفیذ ریاست جمهوری است که پس از آن نیز بارها توسط او تکرار شد. دولت جناب روحانی، حقیقتا «دولت گفتی‌هاست» و کمتر وعده‌ای هست که این دولت به مردم داده باشد و بدان عمل کرده باشد.
پیش از این هم به دفعات، رسانه ها تحت فشار دولت قرار گرفته بودند و به عنوان نمونه، روزنامه رسالت همین چند ماه پیش، ضمن پوشش تصویب بازگشت ساز و کار کوپنی به اقتصاد کشور، به علت یادآوری عبارت «به عقب برنمی‌گردیم» که شعار اصلی کمپین انتخاباتی آقای روحانی بود، تذکر دریافت کرد!
اما اتفاق حیرت انگیز روز گذشته، انتشار دستور رئیس جمهور در مورد تخصیص بودجه صدا و سیماست. در این دستور، به سازمان برنامه و بودجه ابلاغ شده است که بودجه رسانه ملی، پس از تایید دو عضو دولتی نظارت بر صدا و سیما تخصیص داده شود. پیش از این، در دولت های مختلف شاهد فشار دولت بر صدا و سیما و گروکشی بودجه بوده ایم، اما آنچه موجب شگفتی است آن که برای اولین بار، رئیس دولت رسما و در قالب یک ابلاغیه کتبی، صدا و سیما را تحت فشار بودجه ای گذاشته است.
سه نکته در این باره گفتنی است:
اولا، بسیاری معتقدند که دولت در حال انتقام گیری از تلویزیون به علت پخش سریال گاندو است. اگر به آرشیو خبرگزاری ها و مصاحبه ها و مواضع مسئولین دولتی در چند ماه اخیر نظر کنیم، تقریبا تنها موضوع مورد اختلاف همین سریال است که البته با فشار دولت، بخش هایی از آن سانسور هم شده بود، ضمن آن که جار و جنجال فرد نام آشنای دولت که به نوعی، مسئول عملیات روانی دولت است، نشان از عصبانیت دولت از پخش این سریال دارد.
ثانیا، پیش از این هم بارها در محافل سیاسی و رسانه ای کشور، از ضرورت استقلال بودجه سازمان صدا و سیما از دولت سخن به میان آمده است. یک نقطه قوت برای مجلس فعلی، می تواند پیگیری این موضوع در ماه های پایانی خود باشد، اگرچه با ترکیب فعلی، چندان به این مجلس امیدی در این زمینه نیست و پیگیری استقلال بودجه رسانه ملی از دولت احتمالا از اولویت های مجلس آینده خواهد بود.
ثالثا، نکته ای که مغفول مانده، موضوعی مهم تر از بودجه است. مگر گاندو چه چیزی را نمایش داده است که دولتی ها چنین عصبانی شده اند و رسما به گروکشی بودجه روی آورده اند. گاندو، ماجرای نفوذ یک جاسوس به برخی ارکان کشور را روایت کرده است. «جیسون رضاییان» یا هر جاسوس دیگری، مطمئنا مورد حمایت دولت نبوده است و دولتمردان محترم هم از روشنگری بدشان نمی آید، ما هم فراموش کرده ایم آن ضرب المثل مشهور پارسی را که چوب را که برداری، گربه دزد خودش فرار می کند!