هر سال که می‌گذرد؛ می‌تواند از جهات مختلف داخلی، خارجی، سیاسی، اجتماعی و دیگر رویکردهای مختلف مورد بررسی قرار گیرد. اما برخی از اتفاقات آنچنان بزرگ و پردامنه‌اند که همه این عرصه‌ها را به نحوی تحت الشعاع خود قرار می‌دهند. امسال نیز یکی از این اتفاقات را در دل خود داشت. از هر نظر که بخواهیم به ایران و جهان در سالی که گذشت نگاه کنیم، در تحلیل مان ناچاریم از واژه‌ها و عباراتی همچون غزه، فلسطین، هفتم اکتبر، طوفان‌الأقصی و نسل‌کشی استفاده کنیم. از این رو می‌توان سالی که گذشت را بی‌تردید، سال فلسطین خواند و شاید به عبارتی اصلح، سال قدس.

روز پانزدهم مهرماه ۱۴۰۲ مصادف با هفتم اکتبر، رژیم صهیونیستی به گواه مورخان و کارشناسان متعدد، مهم‌ترین ضربه را در هفتاد سالی که از اشغال‌گری‌اش می‌گذشت دریافت کرد. پس از آن، فجیع‌ترین جنایات را هم رقم زد. به دنبال این جنایات، بزرگ‌ترین بی‌آبرویی جهانی هم برایش رقم خورد. این خلاصه‌ای بود از نیمه دوم سال ۱۴۰۲٫ دشمن ابتدا با یک جنگ روانی کاملا حساب‌شده و دقیق تلاش کرد حماس را بانی یک هولوکاست دیگر معرفی کند. اما این جنگ روانی به نحو معجزه‌گونه‌ای به کل شکست خورد و امروز پژواک «مرگ بر اسرائیل» و «فلسطین را آزاد کنید» از چهارگوشه عالم به گوش می‌رسد. شکست امپراطوری رسانه‌ای به عنوان یکی از قدرتمندترین نهادهای امروزی جهان، به انقلابی عظیم می‌ماند و اثرات آن بعدها آشکار می‌شود. مهم‌ترین ثمره طوفان الأقصی شکست پروژه تحمیق بشریت بود. شکست اعتبار سازمان غربی رسانه‌های جهانی، برکات گسترده‌ای برای آینده بشریت خواهد داشت. 
طوفان الأقصی چهره منطقه را تغییر داد. ما در این چند ماه، با رستاخیز یمن به عنوان یکی از مهم‌ترین عناصر محور مقاومت مواجه بودیم. یمن امروز یک مؤلفه ناشناخته در محاسبات و معادلات آمریکا و اسرائیل است. نیرویی که دشمن آن را پیش‌بینی نمی‌کرد. یمن امروز، میان‌دار حمایت محور مقاومت از غزه مظلوم است. 

در بُعد داخلی، مهم‌ترین اتفاق سیاسی و اجتماعی سالی که گذشت انتخابات بود. انتخاباتی که هم برای دوستان ایران اسلامی و هم برای دشمنان آن، پیام‌هایی داشت. این انتخابات به دشمن گفت با وجود تمام برنامه‌ریزی‌ها و شبهه‌افکنی و مانع‌گذاری‌ها، جمهوری اسلامی ایران ۴۱ درصد را به پای صندوق‌های رأی آورد. به دوستان نیز گفت که با این اوضاع معیشتی و با این نحوه حکمرانی که در آن خلف وعده، تنگ‌نظری و کج‌سلیقگی دارد به یک روال عادی تبدیل می‌شود، نمی‌توان بیش از این از مردم انتظار داشت. نباید به گونه‌ای عمل کنیم که مجبور شویم انتخابات ۴۱ درصدی را پرشور بخوانیم. این انتخابات هرچند دشمن‌سوز بود؛ اما برای ما هم مایه عبرت بود. 

سال ۱۴۰۲ فتنه پرادعای ۱۴۰۱ را به خود راه نداد و این فتنه با تمام ماجراهایش به زباله‌دان تاریخ رفت. متوهمانی که نوروز ۱۴۰۲ را برای جمهوری اسلامی ایران دست‌نیافتنی می‌دانستند، اکنون سفره هفت‌سین نوروز ۱۴۰۳ را نیز زیر سایه همین نظام خواهند چید. هر چند که تداوم برخی سیاست‌های غلط، همچون تنگ‌نظری و تمامیت‌خواهی در حکمرانی فضای مجازی یا عدم درک ظرافت‌ها در مقوله حجاب، به راحتی می‌تواند ایران را دوباره دستخوش ناملایمات اجتماعی و سیاسی گرداند.