اخبار ویژه »
شناسه خبر : 53006
پرینتخانه » بین الملل, سیاسی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : ۰۵ آبان ۱۴۰۰ - ۶:۳۰ |
کاخ سفید می‌گوید به توافق هسته‌ای پایبند نخواهد ماند
دبه کردن آمریکا قبل از احیای برجام!
اگرچه دیپلمات‌هایی مانند« رابرت مالی» و « آنتونی بلینکن» در مواضع خود سعی دارند ایران را مسئول ایجاد گره و تأخیر در مذاکرات وین و عدم احیای برجام قلمداد کنند، اما شواهد و مستندات موجود دقیقا عکس این ادعا را اثبات می‌کند.
گروه بین‌الملل
اگرچه دیپلمات‌هایی مانند« رابرت مالی» و « آنتونی بلینکن» در مواضع خود سعی دارند ایران را مسئول ایجاد گره و تأخیر در مذاکرات وین و عدم احیای برجام قلمداد کنند، اما شواهد و مستندات موجود دقیقا عکس این ادعا را اثبات می‌کند.
تریتا پارسی، بنیانگذار شورای ملی ایرانیان آمریکایی (NIAC) در مقاله‌ای فاش کرده است که «چگونه جو بایدن یک‌راه منطقی روبه‌جلو در مذاکرات با ایران را رد کرد و باعث شد بی‌اعتمادی تهران تعمیق، درباره رویکردها و نیت‌های واشنگتن دچار تردید و نسبت به روند مذاکرات احیای برجام بی‌میل شود.
بایدن چگونه بازی برجام را بر هم زده است
در بخشی از این مقاله آمده است :
«کاخ سفید ممکن است محاسبه کند که اگر یک توافق طولانی‌تر و قوی‌تر در دستور کار نیست
بنابراین بهتر است برجام از هم بپاشد تا این‌که بایدن هزینه سیاسی داخلی ملحق شدن مجدد به این توافق را بپردازد و تنها پس از مدتی از بین برود.
در واقع، عدم تمایل بایدن به متعهد ماندن درباره رفع تحریم‌های ایران تا پایان دوره خود، نشان می‌دهد که او مایل به فروپاشی برجام است، نه به این دلیل که نمی‌توان آن را احیا کرد ، بلکه به دلیل طولانی شدن و تقویت آن پس از احیای آن.»
دلیل فرار کاخ سفید از «ارائه تضمین»در قبال «برجام احیا شده» مشخص است.واشنگتن قصد دارد درصورتی‌که ایران درنهایت مذاکرات موشکی و منطقه را نپذیرفته و بخواهد به توافق هسته‌ای با رغب بسنده کند، از مکانیسم ماشه علیه تهران استفاده کرده و در صورت لزوم، برجام را در هم بشکند. بنابراین، اگر دولت بایدن در قبال پایبندی به توافق هسته‌ای تضمینی واقعی به تهران ارائه کند، این مسئله به مانعی در پیشبرد نقشه‌های آتی آمریکا تبدیل می‌شود. در چنین شرایطی لازم است جمهوری اسلامی ایران، کمترین امتیازی به واشنگتن ندهد.
تصوری که صحیح نیست!
شاید برخی تصور کنند که اصلی‌ترین دغدغه ایران و کشورهایی مانند روسیه و چین، به نحوه مواجهه دولت بعدی آمریکا با برجام بازمی‌گردد. این در حالی است که معضل اصلی در برهه فعلی، دولت بایدن و دموکرات‌ها محسوب می‌شوند.آن‌ها حتی حاضر نیستند در قبال پایبندی دولت خود به برجام کمترین تضمین یا حتی تعهدی به دیگر بازیگران دخیل در پروسه احیای توافق هسته‌ای دهند. مقامات آمریکایی و اروپایی نه‌تنها در پروسه رفع تحریم‌ها، بلکه در قبال دو مؤلفه راستی آزمایی و ارائه تضمین در خصوص حفظ توافق هسته‌ای در آینده مقاومت می‌کنند؛ اما این تنها صورت ماجراست در مذاکرات هسته‌ای تنها نباید روی زمان حال متمرکز شد و باید نگاهی واقع‌بینانه به آینده نیز داشته باشیم. واقعیت این است در دوران ریاست جمهوری اوباما(باوجود انعقاد برجام) شاهد بودیم دموکرات‌ها نقض عملی برخی مفاد و متمم‌های مندرج در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد را در دستور کار قرار دادند و از برخی ابهامات و شکاف‌های حقوقی برجام نیز به‌مثابه ابزاری برای اعمال فشار بر ایران استفاده کردند.همین رویکرد را دموکرات‌های دولت بایدن نیز در دستور کار قرار داده‌اند.
لزوم تبدیل برجام به متغیر وابسته
شواهد موجود نشان می‌دهد که دولت بایدن واقعا درصدد احیای برجام نیست. در چنین شرایطی واشنگتن و تروئیکای اروپایی درصدد هستند کماکان برجام را به‌مثابه یک متغیر مستقل در سیاست خارجی ایران حفظ کنند. یکی از مواردی که آمریکا و متحدانش را نگران کرده است، به‌مواجهه ماهوی دولت سیزدهم با برجام بازمی‌گردد: در دولت یازدهم و دوازدهم برجام حکم مقیاس و محوری را داشت که دیگر مؤلفه‌ها و پدیده‌های حوزه اقتصاد و سیاست خارجی کشور حول آن تعریف می‌شد. محصول این نگاه بازدارنده و نادرست را پس از خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای مشاهده کردیم. اکنون رئیس‌جمهور و وزیر خارجه دولت سیزدهم هر دو تأکید دارند در عین استمرار مذاکرات قصد ندارند برجام را به متغیری مستقل در حوزه سیاست خارجی ایران تبدیل کنند.
بر این اساس، توافق هسته‌ای حکم پدیده‌ای تاکتیکی، تبعی و در یک‌کلام، متغیری وابسته را در حوزه اقتصاد و دیپلماسی کشور خواهد داشت. در این صورت، سرنوشت اقتصاد و سیاست خارجی کشور در گروی اخم یا لبخند رقبا و دشمنان فرامنطقه ای ایران ازجمله آمریکا و تروئیکای اروپایی نخواهد بود.
قاعده‌ای که بار دیگر به اثبات رسید
دراین‌میان، بار دیگر شاهد اثبات قاعده‌ای پررنگ در حوزه سیاست خارجی کشورمان هستیم.این‌که وزن و ماهیت توافق هسته‌ای به‌اندازه‌ای نیست که بتواند حکم یک نقطه ثقل را در حوزه‌های کلان سیاست‌گذاری کشور داشته باشد. فراموش نکنیم قرار دادن هر پدیده‌ای گذرا، مقطعی و غیرپایدار به‌عنوان شاه‌کلید و گرانی‌گاه اقتصاد کشور، چیزی جز یک خطای راهبردی محسوب نمی‌شود. طی ماه‌های اخیر، بحث بر سر یکی از مهم‌ترین موضوعات اختلافی میان ایران و آمریکا(در پروسه احیای برجام) به نقطه اوج خود رسیده است. این موضوع، همان بازگشت تضمین محور به توافق هسته‌ای از سوی آمریکاست. موضوعی که دولت بایدن تاکنون در ۶ دور مذاکرات وین زیر بار آن نرفته کماکان اصرار دارد ضمانتی کتبی و مدون برای جلوگیری از خروج دولت فعلی یا بعدی در کاخ سفید از برجام ارائه نخواهد کرد.اصل اصرار طرف آمریکایی مبنی بر عدم ارائه تضمین در پروسه بازگشت به توافق هسته‌ای، معلول تلاش پشت پرده آمریکا در حفظ هندسه و هرم تحریم‌ها علیه ایران است. ریچارد نفیو و رابرت مالی (مسئولان امور ایران در وزارت خارجه آمریکا) بارها در جلسات مخفیانه و آشکار تأکید کرده‌اند بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای باید به‌گونه‌ای صورت گیرد که با اضلاع ساختار اصلی تحریم‌ها علیه ایران و امکان برقراری لحظه‌ای دوباره تحریم‌ها منافات و تعارضی نداشته باشد. همین یک بام و دوهوای دولت بایدن عامل شکست مذاکرات وین تاکنون‌بوده است. بدیهی است که واشنگتن از ارائه تضمین در خصوص آینده برجام ( حتی در دوران ریاست جمهوری بایدن) هراسان است زیرا اتخاذ رویکرد تضمین محور نسبت به توافق هسته‌ای، مهم‌ترین پیش‌شرط بر هم زدن هندسه تحریم‌های ضد ایرانی محسوب می‌شود.
اگرچه دیپلمات‌هایی مانند« رابرت مالی» و « آنتونی بلینکن» در مواضع خود سعی دارند ایران را مسئول ایجاد گره و تأخیر در مذاکرات وین و عدم احیای برجام قلمداد کنند، اما شواهد و مستندات موجود دقیقا عکس این ادعا را اثبات می‌کند.
تریتا پارسی، بنیانگذار شورای ملی ایرانیان آمریکایی (NIAC) در مقاله‌ای فاش کرده است که «چگونه جو بایدن یک‌راه منطقی روبه‌جلو در مذاکرات با ایران را رد کرد و باعث شد بی‌اعتمادی تهران تعمیق، درباره رویکردها و نیت‌های واشنگتن دچار تردید و نسبت به روند مذاکرات احیای برجام بی‌میل شود.
بایدن چگونه بازی برجام را بر هم زده است
در بخشی از این مقاله آمده است :
«کاخ سفید ممکن است محاسبه کند که اگر یک توافق طولانی‌تر و قوی‌تر در دستور کار نیست
بنابراین بهتر است برجام از هم بپاشد تا این‌که بایدن هزینه سیاسی داخلی ملحق شدن مجدد به این توافق را بپردازد و تنها پس از مدتی از بین برود.
در واقع، عدم تمایل بایدن به متعهد ماندن درباره رفع تحریم‌های ایران تا پایان دوره خود، نشان می‌دهد که او مایل به فروپاشی برجام است، نه به این دلیل که نمی‌توان آن را احیا کرد ، بلکه به دلیل طولانی شدن و تقویت آن پس از احیای آن.»
دلیل فرار کاخ سفید از «ارائه تضمین»در قبال «برجام احیا شده» مشخص است.واشنگتن قصد دارد درصورتی‌که ایران درنهایت مذاکرات موشکی و منطقه را نپذیرفته و بخواهد به توافق هسته‌ای با رغب بسنده کند، از مکانیسم ماشه علیه تهران استفاده کرده و در صورت لزوم، برجام را در هم بشکند. بنابراین، اگر دولت بایدن در قبال پایبندی به توافق هسته‌ای تضمینی واقعی به تهران ارائه کند، این مسئله به مانعی در پیشبرد نقشه‌های آتی آمریکا تبدیل می‌شود. در چنین شرایطی لازم است جمهوری اسلامی ایران، کمترین امتیازی به واشنگتن ندهد.
تصوری که صحیح نیست!
شاید برخی تصور کنند که اصلی‌ترین دغدغه ایران و کشورهایی مانند روسیه و چین، به نحوه مواجهه دولت بعدی آمریکا با برجام بازمی‌گردد. این در حالی است که معضل اصلی در برهه فعلی، دولت بایدن و دموکرات‌ها محسوب می‌شوند.آن‌ها حتی حاضر نیستند در قبال پایبندی دولت خود به برجام کمترین تضمین یا حتی تعهدی به دیگر بازیگران دخیل در پروسه احیای توافق هسته‌ای دهند. مقامات آمریکایی و اروپایی نه‌تنها در پروسه رفع تحریم‌ها، بلکه در قبال دو مؤلفه راستی آزمایی و ارائه تضمین در خصوص حفظ توافق هسته‌ای در آینده مقاومت می‌کنند؛ اما این تنها صورت ماجراست در مذاکرات هسته‌ای تنها نباید روی زمان حال متمرکز شد و باید نگاهی واقع‌بینانه به آینده نیز داشته باشیم. واقعیت این است در دوران ریاست جمهوری اوباما(باوجود انعقاد برجام) شاهد بودیم دموکرات‌ها نقض عملی برخی مفاد و متمم‌های مندرج در برجام و قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد را در دستور کار قرار دادند و از برخی ابهامات و شکاف‌های حقوقی برجام نیز به‌مثابه ابزاری برای اعمال فشار بر ایران استفاده کردند.همین رویکرد را دموکرات‌های دولت بایدن نیز در دستور کار قرار داده‌اند.
لزوم تبدیل برجام به متغیر وابسته
شواهد موجود نشان می‌دهد که دولت بایدن واقعا درصدد احیای برجام نیست. در چنین شرایطی واشنگتن و تروئیکای اروپایی درصدد هستند کماکان برجام را به‌مثابه یک متغیر مستقل در سیاست خارجی ایران حفظ کنند. یکی از مواردی که آمریکا و متحدانش را نگران کرده است، به‌مواجهه ماهوی دولت سیزدهم با برجام بازمی‌گردد: در دولت یازدهم و دوازدهم برجام حکم مقیاس و محوری را داشت که دیگر مؤلفه‌ها و پدیده‌های حوزه اقتصاد و سیاست خارجی کشور حول آن تعریف می‌شد. محصول این نگاه بازدارنده و نادرست را پس از خروج دولت ترامپ از توافق هسته‌ای مشاهده کردیم. اکنون رئیس‌جمهور و وزیر خارجه دولت سیزدهم هر دو تأکید دارند در عین استمرار مذاکرات قصد ندارند برجام را به متغیری مستقل در حوزه سیاست خارجی ایران تبدیل کنند.
بر این اساس، توافق هسته‌ای حکم پدیده‌ای تاکتیکی، تبعی و در یک‌کلام، متغیری وابسته را در حوزه اقتصاد و دیپلماسی کشور خواهد داشت. در این صورت، سرنوشت اقتصاد و سیاست خارجی کشور در گروی اخم یا لبخند رقبا و دشمنان فرامنطقه ای ایران ازجمله آمریکا و تروئیکای اروپایی نخواهد بود.
قاعده‌ای که بار دیگر به اثبات رسید
دراین‌میان، بار دیگر شاهد اثبات قاعده‌ای پررنگ در حوزه سیاست خارجی کشورمان هستیم.این‌که وزن و ماهیت توافق هسته‌ای به‌اندازه‌ای نیست که بتواند حکم یک نقطه ثقل را در حوزه‌های کلان سیاست‌گذاری کشور داشته باشد. فراموش نکنیم قرار دادن هر پدیده‌ای گذرا، مقطعی و غیرپایدار به‌عنوان شاه‌کلید و گرانی‌گاه اقتصاد کشور، چیزی جز یک خطای راهبردی محسوب نمی‌شود. طی ماه‌های اخیر، بحث بر سر یکی از مهم‌ترین موضوعات اختلافی میان ایران و آمریکا(در پروسه احیای برجام) به نقطه اوج خود رسیده است. این موضوع، همان بازگشت تضمین محور به توافق هسته‌ای از سوی آمریکاست. موضوعی که دولت بایدن تاکنون در ۶ دور مذاکرات وین زیر بار آن نرفته کماکان اصرار دارد ضمانتی کتبی و مدون برای جلوگیری از خروج دولت فعلی یا بعدی در کاخ سفید از برجام ارائه نخواهد کرد.اصل اصرار طرف آمریکایی مبنی بر عدم ارائه تضمین در پروسه بازگشت به توافق هسته‌ای، معلول تلاش پشت پرده آمریکا در حفظ هندسه و هرم تحریم‌ها علیه ایران است. ریچارد نفیو و رابرت مالی (مسئولان امور ایران در وزارت خارجه آمریکا) بارها در جلسات مخفیانه و آشکار تأکید کرده‌اند بازگشت آمریکا به توافق هسته‌ای باید به‌گونه‌ای صورت گیرد که با اضلاع ساختار اصلی تحریم‌ها علیه ایران و امکان برقراری لحظه‌ای دوباره تحریم‌ها منافات و تعارضی نداشته باشد. همین یک بام و دوهوای دولت بایدن عامل شکست مذاکرات وین تاکنون‌بوده است. بدیهی است که واشنگتن از ارائه تضمین در خصوص آینده برجام ( حتی در دوران ریاست جمهوری بایدن) هراسان است زیرا اتخاذ رویکرد تضمین محور نسبت به توافق هسته‌ای، مهم‌ترین پیش‌شرط بر هم زدن هندسه تحریم‌های ضد ایرانی محسوب می‌شود.
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=53006
تعداد دیدگاه : ۰
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.