جواد شاملو
​​​​​​​فاصله آغاز اغتشاشات تا نخستین موضع‌گیری رهبر معظم انقلاب در خصوص این وقایع، محک خوبی برای خواص بود تا میزان بصیرت، موقعیت‌شناسی و قدرت کلام آن‌ها مشخص گردد. رهبری معظم نیز در بیانات خود به کوتاهی برخی خواص صراحتا اشاره کردند. وقتی گفته می‌شود خواص، منظور تنها چهره‌های سیاسی و متنفذ مشهور و محبوب نیست، بلکه بدنه نظام با تمام سازمان‌ها و ساختارهای آن هم از جمله خواص به شمار می‌آیند. یعنی نه تنها اشخاص حقیقی، که اشخاص حقوقی نیز خواص جامعه‌اند و در مواقع لزوم، باید نقش مؤثر ایفا کنند، سخنی بگویند که همچون سخن رهبر انقلاب از موضع اقتدار و در عین حال، وحدت‌آفرین باشد. استحکامش باعث نفت ریختن بر آتش فتنه نباشد و لطافتش باعث تجری فتنه‌گران نشود. سؤالات ذهنی مردم را برطرف کرده و از همه مهم‌تر، باری دیگر جبهه و مرزبندی را ترسیم کند. چراکه فتنه، چیزی جز غبارآلود شدن فضا و گم کردن جبهه نیست. بیانات رهبری معظم همچون همیشه، این ویژگی‌ها را به حد کمال داشت. کلیت موضع ایشان این بود که واکنش به امری مشکوک، لازم نبود اینگونه خشن، بی‌ضابطه و ظلم‌آمیز باشد.‌ پس حالا اگر می‌بینیم اغتشاشات به راحتی اصل نظام را هدف گرفته، باید دست دشمن را ببینیم که امنیت ما را هدف گرفته. به این ترتیب جبهه مشخص می‌شود. در سویی دشمن ایستاده، نه مردم و نه دلسوزان مردم. جنگ بر سر چیست؟ امنیت. پیش‌نیاز تمام خواستنی‌های دنیا. چرا باید از آن دفاع کنیم؟ چون خواستنی‌های دیگر بر وجود امنیت امکان تحقق می‌یابند. چرا پشت پلیس نباید خالی شود؟ چون پلیس ضامن امنیت عمومی کشور است. این موضع به مخاطبش یک عینک دید در شب می‌دهد و فتنه را خنثی می‌کند. دیگر معلوم می‌شود که دعوا بر سر حجاب نیست.
پیش از سخنرانی رهبر انقلاب، از سوی سازمان‌ها و مسئولان، این موضع‌گیری جامع و دقیق را شاهد نبودیم. یک موضع مقتدر و وحدت‌بخش که روی سخنش با دشمن باشد نه سوی سلایق داخلی. روی عناصری همچون امنیت و ملیت تأکید کند، نه روی مفاهیمی چالش‌انگیز. از اصل نظام و اسلام دفاع کند نه تنها از یک قانون و حکم. بدنه نظام، از سازمان صداوسیما گرفته تا سازمان تبلیغات اسلامی تا سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی تا وزارت‌خانه‌ها و دیگر سازمان‌های مختلف کشوری و لشکری، از ارائه یک موضع راسخ و قدرتمند بازماندند. این یک خلاء جدی و مهم است. اما جدی‌تر و مهم‌تر از این خلاء، وقتی است که رهبر انقلاب موضع می‌گیرد و بخشی از مسئولیت بدنه حاکمیت را یکه و تنها بر دوش می‌کشد، اما باز هم شاهد اظهارنظرهای تفرقه‌افکنیم. چرا با مطرح کردن بحث حجاب فضای رسانه‌ای را مشوش می‌کنیم؟ جای عمار، هنوز هم خالی است.