افزایش ۳۰ درصدی تعرفه اینترنت موضوعی است که اگر به‌تنهایی مورد توجه قرار بگیرد توجیه‌پذیر است. مسئولین امر نیز آن را از همین زاویه می‌بینند و به‌ همین جهت آن را گریزناپذیر عنوان می‌کنند. اما مردم این تصمیم را در راستای دیگر مشکلات اینترنت می‌بینند و طبعا نسبت به آن معترض می‌شوند.

مشکلاتی از قبیل فیلترینگ بدون توجیه که برخلاف وعده‌ها از سال گذشته ادامه یافته و هزینه مالی یا زمانی یا روانی به کاربران تحمیل کرده است. همچنین افت سرعت محسوس و نوسان سرعت غیرقابل‌انکار کیفیت اینترنت که مدت‌هاست کاربران را آزار می‌دهد و اختلال‌های گاه‌وبی گاه شبکه نیز مزید بر علت می‌شود. آنچه امروز افزایش قیمت اینترنت را برای مردم غیرقابل‌توجیه می‌سازد، این سؤال است: چرا افزایش قیمت اینترنت «با توجه به شرایط اپراتورها» گریزناپذیر بود، اما عمل به وعده رئیس‌جمهور مبنی بر خاتمه مسدودیت‌ها پس از برقراری کامل امنیت در کشور، گریزناپذیر نبود؟ چرا افزایش قیمت‌ها ضروری بود، اما برطرف‌ساختن کندی سرعت ضروری نبود؟ «طرف مردم بودن» هزینه دارد. تمهیدات دولت برای رفاه حال کاربران اینترنت در ماه‌های پایانی سال که شامل یک بسته رایگان هدیه می‌شود قابل‌تمجید است اما کافی نیست. مردم کسی را طرف خودشان می‌دانند که برای رفع مسدودیت‌ها هزینه بدهد. کسی که تا امروز اپراتورها را به افزایش سرعت و کیفیت اینترنت وا داشته بود.

مجموع این چند مشکل چهره‌ای از دولت ساخته که گویی این دولت طرفدار اینترنت و تکنولوژی نیست. چهره‌ای که حقیقی نیست و دولت می‌تواند با کمی جدی‌تر گرفتن این حوزه آن را اصلاح کند؛ پیش از آنکه فرصت سودجویی سیاسی را به جریان‌های مختلف داخلی و خارجی بدهد. نباید اجازه داد اینترنت به‌راحتی تبدیل به برگ برنده‌ای بشود که جریان‌های غیرانقلابی و حتی ضدانقلاب آن را سر دست بگیرند و با آن از میان مردم یارگیری کنند. مجموعه مدیریت اینترنت در یکی دو سال اخیر کار را به‌جایی رساند که مرجع عالیقدری همچون آیت‌الله جوادی آملی نیز به آن واکنش دهند و به گوشه‌ای از معضلات آن اشاره کنند. این یعنی کارنامه دولت تا اینجای کار در موضوع اینترنت واقعا قابل دفاع نیست و برای سامان بخشیدن به آن از سوی دولت و مجلس یک تصمیم جدی لازم است.