جواد شاملو
امیر بهشتیان عالم، حضرت علی مرتضی علیه السلام فرمود: «يَهْلِكُ فِيَّ رَجُلَانِ؛ مُحِبٌّ مُفْرِطٌ، وَ بَاهِتٌ مُفْتَرٍ». سید رضی ذیل این حکمت، به جمله‌ای دیگری از حضرت درست با همین مضمون اشاره می‌کند که می‌فرماید: «هَلَكَ فِيَّ رَجُلَانِ؛ مُحِبٌّ غَالٍ، وَ مُبْغِضٌ قَالٍ». جمله اول یعنی دو كس در باره من هلاک شدند، يكى آنكه، در دوستى افراط مى‌ورزد و يكى آنكه، بهتان مى‌زند و افترا مى‌بندد. جمله دوم هم همین محتوا را دارد و یعنی دو كس در باره من هلاك شدند: دوستى كه در دوستيش غلو كند و دشمنى كه در دشمنيش افراط ورزد. می‌دانیم که حب امیرالمؤمنین علیه‌السلام، همه‌چیز است. این حب است که اجر رسول خداست و سپر حفاظت از آتش است و ادبیات وسیعی حول آن در معارف دینی ایجاد شده است. در مواجهه با حضرت امیر، عده‌ای دشمنی می‌کردند و راه دشمنی‌شان این بود که به ایشان تهمت بزنند. تهمت زدند که ایشان قاتل عثمان است. تهمت زدند که ایشان هوادار عثمان است. تهمت زدند که ایشان با پذیرش حکمیتی که به او تحمیل شده بود، از راه خدا معاذالله خارج شده، تهمت زدند که ایشان جنگ‌افروز است، تهمت زدند که ایشان جنگیدن بلد نیست و تهمت‌هایی از این قبیل که با اندک فهمی از تاریخ می‌توان دریافت همه این‌ها بهانه‌ای بوده برای حب دنیا و از زیر بار دین در رفتن و با راه حق عداوت ورزیدن. اما عده‌ای نیز در مبارک‌ترین کار، یعنی محبت مولا به راه خطا رفتند. آنانی که گفتند علی خداست و از حرفشان هم پایین نیامدند. ما البته آن‌ها را درک می‌کنیم و امیدواریم خدا از آن‌ها بگذرد؛ این کفر، کفر عجیب و دلنشینی است. اما نشان می‌دهد که وجود یکه و یکتایی چون حضرت مولا را هم نباید تا حد افراط دوست داشت. در تمام تاریخ، مردان بزرگ و الهی و شاگردان مکتب امام‌المتقین، گرفتار این دو گروه بوده و هستند.
یکی از این مردانی که به قول شاعر، از عصر خود فراتر بود، شهید بهشتی بود. همان که امام خمینی او را مظلوم خواند، او گریست و حضار مجلس هم گریستند. چراکه بهشتی مورد تهمت قرار گرفت. اما مظلومیت او به همین منحصر نمی‌شود؛ برخی که این وجود بهشتی را تا حد ایدئولوگ نهضت و نظام، صاحب فلسفه قیام و پاسخی برای تمام پرسش‌ها و نیازهای کشور می‌دانند نیز به او ظلم می‌کنند و در جهت تخریبش گام
 بر می‌دارند. شهید بهشتی مغز متفکر، و  تدوین‌کننده قانون اساسی بود، سطح سوادش، یک لیگ از خیلی از بزرگان انقلاب فراتر بود، شاگرد علامه طباطبایی بود و یک فقیه به تمام معنا. اما یکی از قطعات جورچین نهضت بود که تخصصش در مدیریت، کار تشکیلاتی، کار حزبی و سیاسی بود. تیم نهضت، مطهری و بهشتی و هاشمی و مصباح و دیگران را در کنار هم می‌خواست. ظلم بزرگ‌تری که نسبت به مردان بزرگ روا داشته می‌شود، مصادره آنان است. ۷۲ رمز آزادگی است و بهشتی نیز  شهید آزادگی. بهشتی دانشجو را مؤذن می‌خواست، زن را معزز، حکومت را عادل. او اگر امروز بود، یکی بود مثل حاج‌قاسم. پیام بهشتی هم همان پیام سردار است. والله والله والله دفاع از نظام، دفاعی که البته گاهی شکل انتقاد دارد، رمز عاقبت به خیری است.