مسعود پیرهادی
اعتراف خواسته یا ناخواسته محمود واعظی رئیس دفتر رئیس‌جمهور راجع به علت گرانی نرخ ارز و نقش و نیت دولت از چند منظر قابل‌توجه است.
گاهی سیاسی‌ترین افراد هم علی‌رغم همه ملاحظات و تحفظاتی که دارند، خواسته یا ناخواسته حرف‌های پشت پرده خود را علنی می‌کنند و بعد از فشارهای اصحاب پشت پرده، ناگزیر به اصلاح و انکار می‌شوند؛ اما آن حرف، بسیاری از معادلات چند مجهولی را به‌یک‌باره حل می‌کند و پاسخ محکمی برای همه ابهامات مهیا می‌کند.
اطلاعیه روابط عمومی دفتر ریاست جمهوری بعد از فشار رسانه‌ها و عموم مردم در شبکه‌های اجتماعی نشان‌گر عمق فاجعه‌ای است که این اعتراف ایجاد کرده است. اطلاعیه‌ای که پر از توهین و تهمت است و آن اعتراف را از حُسن به عیب تبدیل می‌کند.
روایتی از رسول گرامی اسلام (ص) داریم که می‌فرمایند: «چهار کار است که از گناه بدتر است؛ أربعةُ فِی الذنب أشّد من الذنبِ؛ الإصرار و الاستبشار و الاستصغار و الافتخار.»
اول؛ استحقار (الاستصغار) یعنی کوچک شمردن گناه
دوم؛ افتخار یعنی آدم به گناهی که کرده ببالد
سوم؛ استبشار یعنی شادمانی از گناه
 چهارم؛ اصرار بر گناه
در روایات مختلف، اعتراف به خطا و اشتباه نزد پروردگار بسیار ممدوح و مقبول است اما اعتراف اگر از زمان خود بگذرد و به آخرت برسد، نه‌تنها ممدوح نیست که توبیخ و تحقیر دارد. «فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لِأَصْحَابِ السَّعِيرِ؛ پس به گناه خود اعتراف مى‌كنند. اى لعنت باد بر آن‌ها كه اهل آتش سوزنده‌اند.»
اعترافی که پس گرفته شود؛ خطایی که بر آن اصرار شود؛ یا به آن افتخار شود یا ارتکاب آن، کوچک شمرده شود و شادمان از وقوع آن باشید، از اصل خطای شما بدتر است.
سیاست‌های اقتصادی این دولت، کمر چندین دهک جامعه را زیر بار گرانی خم کرده است؛ حال اگر نجابت مردم، آنان را به صبر و شکیبایی دعوت می‌کند.
 اقل شرافت، ایجاب می‌کند، آنان که خود معترف به تأثیرگذاری در این فشارها هستند، با سری افکنده در پیشگاه ملت بزرگ ایران حاضر شوند و عذرخواهی کنند؛ نه اینکه طلبکارانه آن موضع را پس بگیرند و حرف سیاسی و خلاف واقعی را به مردم تحویل دهند.
داستان یک‌خطی ماجرای دولت این است:
تمام حیثیت خود را به برجام و امضای بدعهدان گره زدند و تمام حیثیتشان بر بادرفت. حالا برای آنکه اعتراف واقعی به خطا و زمین خوردنشان نکنند؛ می‌خواهند تا ۱۴۰۰ سینه‌خیز بروند. 
اما دولتمردان باید بدانند مردم صبور و شکور ایران آن‌قدر بزرگوار هستند که اگر مسئولان، صمیمانه به خطای خود اعتراف کنند و درصدد جبران آن برآیند، از آنان بگذرند وگرنه در دنیا و آخرت خسران زده خواهند شد.