مسعود پیرهادی
نطق غیرحضوری حجت‌الاسلام رئیسی در اجلاس سالانه سازمان ملل، از جهات مختلف حاوی نکاتی بود که عملا می‌توان گفت شعارها و پیام‌های اصلی انقلاب اسلامی را بر سر دست گرفت و از این بستر، استفاده‌ای قابل قبول در راستای اهداف انقلاب اسلامی کرد. نطق ایشان از چند جهت قابل بررسی است:
یک. عمده تأکید رئیس محترم جمهور بر خوی استکباری هیئت حاکمه آمریکا، نشان از این واقعیت دارد که دولت جدید ایران، این واقعیت را درک کرده و پذیرفته که از جانب دشمنان این ملت، هیچ منفعت مدامی نصیب ملت ما نخواهد شد. اگر هم گشایشی مقطعی در برخی دوره‌ها عاید ما گشته، ترفندی در راستای اشتباه ادراکی مسئولان و انحراف افکار بوده است. اشاره حجت‌الاسلام رئیسی به دو پدیده هجوم مردم آمریکا به کنگره و همچنین تصاویر دردناک فرودگاه کابل، نشان از آن داشت که سلطه آمریکایی و اساسا اندیشه لیبرال دموکراسی در داخل و خارج از آمریکا به بن‌بست رسیده است.
دو. نکته اساسی این است که هرچند مردم ایران شرح آنچه در دهه گذشته بر کشور رفته را به تفصیل می‌دانند و متوجه تغییرند، اما دنیا هم به‌وضوح و با شفافیت این تغییر را می‌فهمد و خود را با سیاست خارجی جدیدی مواجه می‌بیند‌. دیپلماسی امروز دستگاه اجرایی و به‌ویژه شخص رئیس‌جمهور، به لبخند زدن و هم‌نشینی با آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها محدود نمی‌شود و بر مسائل اساسی مردم از جمله واکسن و اقتصاد متمرکز است. دیگران هم خواهند فهمید که توافق‌نامه‌های بی‌حاصل که بیش از آن که خروجی داشته باشند، نمایشی دیپلماتیک‌اند، در دستور کار ما نیست.
سه. اگر بخواهیم سخنرانی پرنکته رئیس جمهور را در یک جمله خلاصه کنیم، پیگیری گزاره «اخراج آمریکا از منطقه» است. تأکید بر آن که آزادی در کوله‌پشتی نظامیان بیگانه جای نمی‌گیرد و این واقعیت که آمریکا از افغانستان نرفته بلکه اخراج شده است در همین راستاست. ریشه تمام بحران‌های بزرگ منطقه ما هم حضور اشغالگران و راه حل، سپردن تصمیم‌گیری‌ها به ساکنان اصلی و صاحبان آنها یعنی ملت‌هاست.
چهار. حجت‌الاسلام رئیسی به‌درستی، به برجام به‌عنوان یک سند بین‌المللی اشاره کرد که در قالب آن، تمام تعهدات از سوی ایران به اجرا در آمده اما نقض عهد
 دیده است. او هوشمندانه، از ارسال هر پیامی که ما را تشنه مذاکره نشان دهد حذر کرد و علنا گفت که به وعده‌های دولت آمریکا اطمینان ندارد، سیاستی که یقینا بیش از خوش‌بینی دولت قبل ما به آمریکا، زمینه‌ساز تعامل با همسایگان، قدرت‌هایی چون روسیه و چین و حتی ارتباط و امتیازگیری از خود آمریکا خواهد بود. دوران جدیدی آغاز شده است.