گروه بین‌الملل
 اصرار آمریکا و انگلیس بر استمرار جنگ اوکراین و همراهی برخی اعضای ناتو با این رویکرد وقیحانه ، منبعث از حقایق تلخی است که در پشت پرده نبرد و در زرادخانه‌های شیمیایی و کارخانجات تسلیحاتی غرب رخ می‌دهد. رادیکالیزه کردن نبرد در اوکراین، هدف مستقیمی است که بازیگران غربی  در اوکراین دنبال می‌کنند. در هفته‌های میانی نبرد،  درحالی‌که مذاکرات دوجانبه روسیه و اوکراین در بلاروس بر سر حل‌و‌فصل برخی موضوعات مانند ایجاد کریدور امن برای غیرنظامیان و محافظت از منطقه چرنوبیل به نتیجه رسیده بود، دمیدن بر آتش جنگ اوکراین از سوی واشنگتن و  لندن نمی‌توانست به‌صورت تصادفی و بر اساس اتفاق باشد! به‌راستی آمریکا و انگلیس  چه اندیشه‌ای در قبال جنگ اوکراین و تبعات آن دارند؟
 آمارهایی که تکان‌دهنده است 
همزمان با ادامه‌دار شدن جنگ روسیه علیه اوکراین و تلاش کشورهای مختلف برای کمک تسلیحاتی به اوکراین، صنایع تسلیحاتی این کشورها بر سرعت تولیدات نظامی خود افزوده‌اند به‌طوری‌که این فرصت برای آن‌ها در سی سال گذشته بی‌سابقه بوده است.در ۱۰ ماه گذشته، کشورهای متحد کی‌یف سعی کرده‌اند تا با ارسال مهمات و تجهیزات نظامی به اوکراین بخشی از نیاز آن را تأمین کنند، حال آن‌که ذخایر نظامی خودشان رفته‌رفته کاهش می‌یافت.حتی بر اساس گزارش یورونیوز ، کشورهای اروپای شرقی از این موضوع متأثر هستند و صنعت تسلیحات آن‌ها با سرعتی که از زمان جنگ سرد تاکنون دیده نشده است، در حال تولید و تکمیل کمبودهای خود و تأمین نیاز تسلیحاتی اوکراین هستند. 
کدام کشورها بیشترین صادرات نظامی به اوکراین را دارا می‌باشند؟
براساس جدیدترین داده‌های «موسسه کیل برای اقتصاد جهانی»، کشورهای ایالات‌متحده آمریکا و بریتانیا در صدر فهرست کمک‌کنندگان مستقیم نظامی به کی‌یف بوده‌اند. لهستان، آلمان، نروژ، دانمارک، لتونی، کانادا و جمهوری چک در رده‌های بعدی این فهرست قرار دارند.
برخی کشورهایی که درگذشته عضو پیمان ورشو بودند و هنوز نسبت به روسیه محتاط هستند، کمک به اوکراین را یک موضوع امنیتی در منطقه می‌دانند؛ درعین‌حال به اعتقاد بسیاری، جنگ اوکراین فرصت‌های جدیدی را برای صنعت تسلیحاتی منطقه ایجاد کرده است.
سباستین چواليک،  مدیرعامل گروه صنعتی تسلیحات لهستان با بیش از ۵۰ زیرمجموعه درزمینهٔ ادوات و تجهیزات نظامی در مورد این ظرفیت‌های جدید معتقد است: «با در نظر گرفتن واقعیت‌های جنگ در اوکراین و تصمیم بسیاری از کشورها برای افزایش بودجه دفاعی خود، فرصتی پدیدار شده که کشورها وارد بازارهای جدید شده و درآمدهای صادراتی خود در سال‌های آینده را افزایش دهند.»
چواليک در گفت‌وگو با رویترز گفته است که میزان سرمایه‌گذاری این شرکت دولتی برای دهه‌ پیش‌رو ۱/۸ میلیارد دلار است و اصلا با رقم پیش‌بینی‌شده قبلی قابل‌مقایسه نیست. این مبلغ شامل پوشش تجهیزات نظامی برای استفاده در مرز این کشور با بلاروس، کشور متحد روسیه، نیز می‌شود.سایر شرکت‌ها و مقامات دولتی از لهستان، اسلواکی و جمهوری چک نیز تایید کرده‌اند که در حال افزایش ظرفیت تولید و استخدام پرسنل بیشتر هستند! در چنین شرایطی خاتمه جنگ اوکراین خبر خوبی برای این شرکت‌ها و کشورها نیست، حتی اگر کی‌یف تبدیل به کانون آتش شود! 
 فرصتی برای نوسازی و جایگزینی تسلیحات قدیمی
در آغاز حمله نظامی روسیه، برخی کشورهای متحد اوکراین ابتدا انبار تسلیحات قدیمی خود را در اختیار این کشور قراردادند. تا اینکه با خالی‌شدن این انبارها نوبت به تولید و صادرات سلاح‌های مدرن و امروزی رسیده است. اوکراین سلاح‌ها و تجهیزات موردنیاز خود را از طریق کمک‌های مالی سایر دولت‌ها و یا از طریق قراردادهای تجاری مستقیم بین کی‌یف و شرکت‌های سازنده به دست می‌آورد.توماس کوپچنی، معاون وزیر دفاع جمهوری چک به رویترز گفته است که اوکراین نزدیک به ۲/۱ میلیارد دلار سلاح و تجهیزات از شرکت‌های این کشور دریافت کرده است که حدود ۹۵ درصد آن از طریق تحویل شرکت‌های تجاری بوده است. او گفت که صادرات تسلیحات چک در سال جاری بالاترین میزان از سال ۱۹۸۹ خواهد بود و بسیاری از شرکت‌ها در این بخش شغل و ظرفیت خود را اضافه کردند.
این مقام نظامی جمهوری چک همچنین گفته است که تأمین تسلیحاتی اوکراین فقط یک امر تجاری نیست بلکه اکثریت جمعیت چک هنوز دوران اشغال کشورشان توسط روسیه را به یاد دارند و ما نمی‌خواهیم نیروهای روسی به مرزهای ما نزدیک‌تر باشند.»
 خط قرمزی به نام پایان جنگ اوکراین 
 واقعیت امر این است که فروکش کردن بحران در اوکراین و پایان جنگ در این کشور، خط قرمز غرب  محسوب می‌شود. اکثر مقامات غربی  بر مبنای تقویت و تکثیر شرکت‌های تسلیحاتی خود  و افزایش سود حاصله از فروش انواع سلاح‌های قدیمی و مدرن به اوکراین ، از استمرار جنگ و گسترش ناتو  به‌صورت تمام‌قد دفاعمی  کنند! آن‌ها  از هرگونه مذاکره، تنش‌زدایی و گفت‌و‌گویی که منجر به توافق دوجانبه میان مسکو و کی‌یف شود متنفر هستند. پیش‌تر مقامات روس اعلام کرده‌ بودند «ولادیمیر زلنسکی» تحت تأثیر القائات و دستوراتی که از کاخ سفید و لندن دریافت می‌کند، از حضور مؤثر پای میز مذاکره خودداری می‌کند و صرفا به مذاکره‌ای نمایشی و بی‌نتیجه می‌اندیشد.همان‌گونه که مشخص است ، دولت اوکراین نیز به این بازی خونین علیه شهروندان خود تن داده است. بر همگان مسجل است که نتیجه این بازی درنهایت چیست! از بین رفتن جان و آوارگی میلیون‌ها انسان و تبدیل‌شدن اوکراین به زمینی سوخته که احیاو بازسازی آن سال‌ها و بلکه دهه‌ها به طول خواهد انجامید .
هنوز زمان زیادی باقی‌مانده است تا اوکراینی‌ها نسبت به عمق نگاه ابزاری و وقیحانه آمریکا و انگلیس نسبت به خودآگاه شوند. بهتر بود زلنسکی قبل از آنکه مشتاقانه بازی در زمین لندن و واشنگتن را نسبت به گزاره‌های عقلانی در قبال بحران اوکراین ترجیح دهد، کمی به عواقب و تبعات قربانی ساختن شهروندان کشورش در زمین غرب فکر می‌کرد .بی‌تردید در این میان، زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین گناه بیشتری نسبت به جانسون مرتکب شده است. او به‌صورت کاملا آگاهانه عنان خود و شهروندان کشورش را به دست بازیگرانی داده است که حتی ریخته شدن خون کل جمعیت اوکراین برای آن‌ها کمترین اهمیتی ندارد. این حقیقت تلخ زمانی افشا می‌شود که شاید دیگر نامی از اوکراین و زلنسکی بر روی نقشه جغرافیایی جهان باقی نمانده باشد.