نقش‌های تکراری پاریس
عابداکبری
علی باقری، معاون سیاسی وزیر امورخارجه کشورمان در ابتدای سفر اروپایی خود به فرانسه سفر کرد و با مدیرکل سیاسی وزارت امور خارجه فرانسه دیدار و رایزنی کرد. دیدار علی باقری با فیلیپ ارورا که در محل وزارت امور خارجه فرانسه انجام شد با توجه به حضور فرانسه در تیم مذاکره‌کننده در قالب برجام انجام گرفت. اطلاعات زیادی از دیدار باقری با طرف فرانسوی در رسانه‌ها منتشر نشد اما بر اساس اظهارنظرهای صورت گرفته از جانب فیلیپ ارورا و سابقه فرانسه در مذاکرات پیشین نشانگر آن است که هنوز فرانسوی‌ها تغییرات رخ‌داده در ایران را درک نکرده و کماکان در برداشتی غلط براین گمان هستند که با ادبیاتی تهدیدآمیز و ایجاد جو دوگانه تهدید و پاداش می‌توانند ایران را مجاب به پذیرش محدودیت‌های بی‌فرجام کنند.فرانسه به‌عنوان تنها عضو فعلی اتحادیه اروپا با توان هسته‌ای و با داشتن کرسی دائم در شورای امنیت سازمان ملل، داعیه حفظ نظام عدم اشاعه، بخوانید نگرانی از گسترش قدرت هسته‌ای دیگر کشورها، به‌ویژه همسایه خود آلمان را داشته است. امروز پیمان‌های عدم‌اشاعه که ابتدا برای پاسخ به نگرانی از جنگ آمریکا و شوروی طراحی‌شده بود، به‌شدت از سوی واشنگتن و مسکو زیر سؤال رفته و به‌چالش کشیده شده‌اند.
حتی معنای مفهوم بسیار مهم «نابودی تضمین‌شده دوطرفه هسته‌ای» در روابط بین‌الملل در رابطه آمریکا و شوروی، جای خود را به «نابودی تضمین‌شده دوطرفه اقتصادی» آمریکا و چین داده است. بنابراین وقتی فرانسه از پیمان‌های عدم اشاعه صحبت می‌کند، اساسا در این پیمان‌ها چه نهادهایی برای نظارت و محدودسازی می‌بیند و درحالی‌که این اندازه بر ایران متمرکزشده است، در جهان چه ظرفیت‌هایی را نادیده گرفته است. آیا در این کشور علم روابط بین‌الملل به‌روز‌رسانی نشده است؟
زمانی‌که آمریکا از توافق برجام خارج شد و ایران مدت‌ها پایبند ماند و گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی این مهم را تایید می‌کرد، آیا فرانسه به مقصود عدم اشاعه خود نرسیده بود و نمی‌توانست روابط اقتصادی و تجاری خود را با ایران ادامه دهد؟ آیا آمریکا و قوانین فرامرزی این کشور، روابط فرانسه را با یکی از مهم‌ترین بازارهای خاورمیانه با جمعیتی بالای ۸۵میلیون نفر محدود نکرد؟ قدرت‌نمایی فرانسه در امر عدم‌اشاعه و نگرانی در این مورد برای کشوری بدون توان به‌کرسی نشاندن رأی و نظرش و در نبود قدرتی برای حصول منافعش، بی‌معنا است. تهدیدهای واقعی و نه برنامه هسته‌ای ایران، در جهان درحال تحول کنونی فرانسه را خواهد بلعید.
این فرسایش مطالبات فرانسه درباره برجام هم صادق است؛ تاجایی‌که امروز شاهدیم فرانسه به‌جای مذاکرات هسته‌ای می‌گوید مذاکرات برجامی، پس بحث عدم اشاعه کجاست. یعنی برجام که فقط به پرونده هسته‌ای می‌پرداخت و روحی اقتصادی داشت، امروز حتی می‌تواند مرجعیت صحبت درخصوص موضوعات منطقه‌ای و موشکی ایران، حتی حقوق بشر را هم فراهم کند. سخنگوی وزارت امور خارجه فرانسه، آن‌کلر لژاندر اعلام کرده است «بین بیانیه‌ها و عملکرد دولت آقای رئیسی درباره ادامه گفت‌وگوها و بازگشت به برجام تضادهایی وجود دارد که تردید را درباره نیت جمهوری اسلامی ایران از بازگشت به مذاکرات تقویت می‌کند.» به آمریکا کاری نداریم، آیا درباره نیت و عمل فرانسه شفافیتی وجود دارد؟
درحالی‌که آمریکا سعی می‌کند تمام توان خود را برای یک بازی ژئوپلیتیک جدید در جهان پیش‌رو به‌کار بگیرد و هم نظم بین‌المللی جدیدی را با تکیه‌بر فناوری‌های نو دراندازد که بیش‌از همیشه به انرژی‌های پاک جهان نیازمند خواهد بود، فرانسه مایل است ایران از حقوق ملی خود دست بکشد. بدیهی است حتی اگر گفت‌وگو بر سر چنین موضوعاتی شکل بگیرد، هرگز توافقی درمورد آن‌ها با هیچ کشوری حاصل نخواهد شد. هیچ کشوری منافع ملی خود را به مذاکره نمی‌گذارد و ایران مستثنی نیست. پیشرفت‌های تحقیقات و توسعه، دانش ساخت، اطلاعات مالی، دستیابی به انرژی‌های پاک، توسعه توان تسلیحات دفاعی، نفوذ نرم بین‌المللی و موضوعاتی که گروه ۱+۵ روی میز برای مذاکره گذاشته است، خارج از روال جاری بین‌المللی و یادآور دوران بدنامی فرانسه و بحث استعمار است که یک نگاه از بالا را فرای قانون و حقوق بین‌الملل، آن‌چنان‌که دربند نخست منشور سازمان ملل متحد عنوان‌شده «کشورها برابرند»، نادیده می‌گیرد و منافع ملی کشورها را به معامله می‌گذارد. ایفای نقش پلیس بد در مذاکرات آتی، فقط بار دیگر در تاریخ آبروی فرانسه را به بازی خواهد گرفت. ایران نشان داد به توافقات بین‌المللی پایبندی دارد و این آمریکاست که در سال‌های تحریم، مانع رشد و توسعه ایران، به‌ویژه در بخش‌های نفتی و پتروشیمی شد و امروز نیز با تحریم کالاهایی با کاربرد دوگانه و نظایر آن، درحرکت جهانی به‌سمت انرژی خورشیدی و انرژی هسته‌ای، بار دیگر مانع پیشرفت طبیعی ایران خواهد شد.
نکته پایانی اینکه فرانسه کشوری است که در سینما و فیلم‌سازی صاحب سبک است و در شأن جایگاه دیپلماتیک این کشور فرهنگ دوست و بازیگرپرور نیست که در عرصه دیپلماسی بازیگران آن دائما نقش‌های تکراری ایفا نمایند. بهتر است فرانسه بازنگری جدی در سیاست‌هایش در قبال جمهوری اسلامی ایران داشته باشد چون ایرانی‌ها از نقش پرتکرار پلیس بد از جانب فرانسوی‌ها خسته شده‌اند و دیگر برای مردم ایران این نقش جذابیتی ندارد.
برجام , پاریس , عابد اکبری , علی باقری , فرانسه
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.