گروه بین‌الملل 
 تروئیکای اروپایی در دور جدید مذاکرات وین اصرار دارد که در عین ایجابی بودن فضای مذاکرات، سرعت گفت‌وگوها پایین است. این در حالی‌است که نمایندگان کشورمان، روسیه و چین  از نتایج اولیه مذاکرات برای احیای توافق برجام در وین ابراز رضایت کردند. حسین امیرعبداللهیان، وزیر امور خارجه ایران با اشاره به دور هشتم مذاکرات وین، گفت: «اگر جدیت در کنار حسن‌ نیت در طرف‌های مقابل دیده شود، رسیدن به توافق خوب در آینده‌ای نزدیک متصور است.»
میخائیل اولیانوف، مذاکره‌کننده ارشد روسیه در وین هم در حساب کاربری خود در توییتر نوشت که آن‌ها شاهد پیشرفت‌های «غیرقابل‌انکاری» درروند گفت‌وگوها هستند.دور جدید مذاکرات برای احیای توافق هسته‌ای ایران روز دوشنبه ۲۷ دسامبر (۶ دی) میان کشورهای طرف قرارداد شامل بریتانیا، فرانسه، آلمان، روسیه، چین و ایران شروع‌شده است. وزیر خارجه ایران در جمع خبرنگاران گفت: «اگر طرف‌های مقابل، مذاکراتی که در این مرحله شروع‌شده است را با حسن نیت ادامه بدهند، دست یافتن به یک توافق خوب برای همه طرف‌ها شدنی است و می‌توانیم این هدف را محقق کنیم.»
 صورت‌بندی مذاکرات وین ۸ 
در مذاکرات اخیر ( موسوم به مذاکرات وین ۸ ) مطالبات جمهوری اسلامی ایران کاملا مشخص است. ایران اصرار دارد که تمام تحریم‌های اقتصادی آمریکا پیش از برداشتن گام‌هایی در مورد هسته‌ای توسط تهران برداشته شوند، اما مذاکره‌کنندگان غربی می‌گویند که گام‌های هسته‌ای و تحریم‌ها باید در توافق موسوم به برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) متعادل باشند.با همه این اوصاف، جمهوری اسلامی ایران به‌درستی استدلال کرده است که با توجه به خاطی بودن طرف آمریکایی در خروج یک‌جانبه از برجام ( که منجر به هزینه سازی برای اقتصاد کشورمان شد) و همچنین بی تعهدی طرف‌های اروپایی در تأمین منافع حداقلی ما در برجام، اکنون«طرف خاطی»باید هزینه‌های ناشی از بدعهدی خود را در پروسه احیای توافق هسته‌ای متقبل شود. 
 مواضع تروئیکای اروپایی 
فرانسه، آلمان و انگلیس اخیرا  در بیانیه‌ای اعلام کردند که پیشرفت‌های فنی در دور گذشته مذاکرات حاصل‌شده است و طرف‌ها اکنون باید روی موضوعات کلیدی باقی‌مانده، به‌ویژه هسته‌ای و تحریم‌ها تمرکز کنند.نمایندگان تروئیکای اروپا همچنین بابیان اینکه برای مذاکرات در وین «ضرب‌الاجل مصنوعی» تعیین نمی‌کنند، اعلام کردند که ظرف چند هفته و نه چند ماه به یک توافق می‌رسند.
درهرحال آقای امیرعبداللهیان با ابراز رضایت از مذاکرات وین، گفت: «مهم این است که ما متن مشترک و  واحدی در اختیارداریم که تیم مذاکره‌کننده ما روی آن تمرکز کرده و طرف‌های مقابل نیز نسبت به موضوعاتی که ما در درون پرانتز قراردادیم،یعنی موضوعات اختلافی، متمرکزشده‌اند.»
ما در برهه فعلی ( سال ۲۰۲۱ میلادی) ، قصد احیای یک «توافق مبنایی» را داریم و بارها اعلام کرده ایم   این‌که چیزی فراتر از برجام را نمی‌پذیریم. از سوی دیگر، با توجه به خطاکار بودن غرب و لزوم جبران این خطای بزرگ ( خروج از توافق هسته‌ای توسط آمریکا)، قطعا طرح مطالباتی مانند تضمین و راستی آزمایی از سوی جمهوری اسلامی ایران کاملا منطقی بوده و جنبه‌ای حقوقی و متعارف دارد. مکانیسم بازگشت به این توافق ( برجام) هم کاملا مشخص است. در چنین شرایطی دلیل اصرار آمریکا و تروئیکای اروپایی در خصوص کند بودن مذاکرات و لزوم عقب‌نشینی ایران از خواسته‌های منطقی خود غیرقابل درک است! اگر میان طرفین ( ایران و غرب) توافقی وجود نداشت ، در آن زمان سخن گفتن از «نگارش توافق اولیه» می‌توانست توجیهی حقوقی داشته باشد .
بااین‌حال مقامات غربی سعی دارند به‌گونه‌ای القا کنند که مذاکرات در شرایط مساوی ( خلأ) صورت می‌گیرد و در این معادله ، هر دو طرف باید «تصمیم سیاسی» اتخاذ کنند! باید توجه داشت که اکنون ایران عضو رسمی برجام و آمریکا عضو خارج‌شده از این توافق محسوب می‌شود.درچنین شرایطی قطعا بازیگری که باید از روند کندی مذاکرات گله داشته باشد، ایران است نه تروئیکای اروپایی و آمریکا! از سوی دیگر  سه کشور اروپایی درصدد هستند با تأکید بر مؤلفه زمان ، مؤلفه‌های اصلی مذاکرات یعنی نحوه راستی آزمایی 
بازگشت آمریکا به برجام را تحت‌الشعاع قرار داده یا از اهمیت آن‌ها بکاهند. بهتر است سران اتحادیه اروپا نسبت به این قاعده آگاه باشند که شانتاژ آن‌ها بر روی عوامل فرامتنی مذاکرات و مؤلفه زمان، تأثیری در عدول ایران از خطوط قرمز خود در مذاکرات نخواهد داشت. بر این اساس، تا زمانی که موضوعاتی مانند  «نحوه و مکانیسم عملیاتی رفع تحریم‌های ضد ایرانی»،
« نحوه ارائه تضمین در خصوص آینده توافق هسته‌ای »
و «مکانیسم راستی آزمایی بازگشت غرب به برجام»تعیین تکلیف نشود، اساسا خبری از توافق نخواهد بود. در این میان، اصرار مقامات اروپایی و آمریکایی بر کمبود زمان، نمی‌تواند در مسیر دستیابی به یک توافق خوب راهگشا باشد. 
 مسیر منطقی و مسیر احساسی
دراین معادله، جمهوری اسلامی ایران مسیری منطقی را ترسیم کرده که اتفاقا می‌تواند به‌سرعت منتج به توافق شود. شرط انعقاد این توافق، آمادگی طرف مقابل برای پذیرش بدیهیاتی است که در پروسه‌  احیای برجام وجود دارد. حتی کاخ سفید و تروئیکای اروپایی تا قبل از تأکید تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشورمان در خصوص لزوم توجه به خطوط قرمز تعیین‌شده در مذاکرات، تأکید داشتند تا طرحی تحت عنوان «بازگشت گام‌به‌گام» به برجام اجرا شود! موضوعی که نشان‌دهنده عدم حسن نیت آمریکا و سه کشور آلمان، انگلیس و فرانسه در مذاکرات وین می‌باشد. پذیرش بازگشت گام‌به‌گام به برجام، آن‌هم درحالی‌که ایالات‌متحده آمریکا در سال ۲۰۱۸ میلادی به‌صورت یک‌جانبه از توافق هسته‌ای خارج‌شده و سخت‌ترین تحریم‌ها را علیه کشورمان اعمال کرده است، نوعی خبط استراتژیک راهبردی محسوب می‌شود. اکنون آمریکا باید هزینه خروج خود از توافق هسته‌ای را به‌صورت کامل بپردازند و حداقلی‌ترین این هزینه، بازگشت بدون چون‌وچرا به توافق و تن دادن به‌راستی آزمایی لغو تحریم‌ها از سوی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. در این میان،  مقامات و رسانه‌های غربی سعی دارند با پس زدن این مسیر منطقی( رفع تضمین‌شده و قابل راستی آزمایی تحریم‌های ایران از سوی آمریکا)، برجام را به توافقی بدون خاصیت( علیه ایران ) تبدیل کنند. خواسته‌ای که غرب قطعا به آن دست نخواهد یافت.