یکی از مشکلات آزاردهنده‌ای که امروز گریبان سینمای ایران را گرفته، وجود سیاهی اغراق‌شده در آثار و خصوصا آثار اجتماعی است. فیلم‌های اجتماعی سینمای ایران، مؤلفه‌های مشخصی دارند که می‌توان آن‌ها را ذیل عنوان سیاه‌نمایی جمع کرد. آثاری اینچنین تا زمانی که تنها در ایران نمایش داده شوند، صرفا از این جهت که مردم ایران را از کشورشان منزجر کرده و آن‌ها را از لذت و تنوع سینمایی محروم می‌کنند مشکل‌سازند.