معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
روزشمار پایان دوران عجیب‌وغریب حضور ترامپ در کاخ سفید به شماره افتاده و چیزی تا ساعت پایان رؤیاها و جنجال‌ها و رفتارهای او در مقام بالاترین مسئول اجرایی آمریکا باقی نمانده است. 
فردای خروج ترامپ و ورود بایدن و تیم جدید هیئت حاکمه آمریکا، تفاوت چندان معناداری برای دیگر کشورها به‌ویژه کشورهایی با طبع و رویکرد استقلال‌طلبانه مانند ایران، نخواهد داشت؛ آمریکا همان آمریکاست و سیاست‌ها و راهبردهایش هم همان است و تنها اتفاق‌نظر وجود دارد که صرفا، روش‌ها و تاکتیک‌های بایدن برای تحقق اهداف بلندمدت آمریکا در جهان متفاوت خواهد بود و بیش از هر چیز با هزینه دیگران، سلطه و رهبری آمریکا بر جهان را تداوم خواهد بخشید. 
اگر ترامپ چهره و وجهه آمریکا را مخدوش و از اعتبار آن کاست و بین واشنگتن و جهان لیبرال فاصله انداخت، هزینه‌هایش به پای او و کسانی که او را انتخاب کرده و کسانی که در این ۴ سال او را در اتخاذ و تداوم این رویکرد یاری کردند، نوشته شده است.
*بایدن مجری همان سودها و منفعت‌های ترامپ 
اما گفتنی است که بایدن، به هزینه و اعتبار دیگران و متحدانش، همان سودها و منفعت‌های موردنظر ترامپ را تأمین خواهد کرد، بی‌آنکه هزینه‌های این کسب منافع به پای آمریکا نوشته شود، تنها تفاوت جهان بعد از ترامپ همین خواهد بود. 
جهانی که در آن سردار سلیمانی به‌عنوان عالی‌ترین مقام نظامی رسمی یک کشور در نیمه‌های شب در کشوری دیگر و به دستور و فرمان مستقیم و صریح رئیس‌جمهور آمریکا به صورتی ناجوانمردانه ترور می‌شود، دانشمندان برجسته کشورهای درحال‌توسعه در روز روشن و در مقابل دیدگان خانواده و همکارانش به شهادت می‌رسند، ظالمانه‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین تحریم‌ها علیه ملت‌ها اعمال می‌شود و حتی در شرایط سخت و نفس‌گیر همه‌گیری کرونا هم نرمشی نسبت به آن نشان داده نمی‌شود، اما، همه بانیان و مسببان و خوشحالان و ساکتین و مشوقین این اقدامات، نگران مجازات فردی می‌شوند که به پشتوانه حمایت‌ها و حفاظت‌های امنیتی و اطلاعاتی سرویس‌های جاسوسی اروپایی و منطقه‌ای، کشوری را برای هفته‌ها به آشوب می‌کشاند و وقتی به‌پای میز عدالت کشانده می‌شود، رگ انسانیت و نوع دوستی‌شان برجسته می‌شود و دایه مهربان‌تر از مادر می‌شوند. 
در چنین جهان ساخته‌وپرداخته‌ رژیم‌ها و نرم‌های مبتنی بر مکاتب فکری سیاسی و اعتقادی جهان لیبرال به رهبری آمریکا و گروهی محدود از کشورها، آنچه به آن امید زیادی هست نداشتن امید به اینکه رفتن ترامپ و آمدن بایدن، بتواند امیدی برای ملت‌های مظلوم و حق‌طلبی چون ایران ایجاد کند.
ترامپ به دنبال دلهره‌ای بر فضای روانی جامعه بین‌المللی
روحیات و رفتارهای ترامپ محدود به‌روزهایی که در اوج قدرت اجرایی آمریکا قرار داشت و با هر تويیت و فرمان اجرایی، سختی و دشواری جدیدی بر بسیاری از کشورها و جامعه بین‌المللی تحمیل می‌کرد، نیست و در همین روزها و ساعات پایانی حضور در کاخ سفید نیز می‌کوشد، همچنان تب دلهره و انتظار هر اتفاق ناگواری را بر فضای روانی جامعه بین‌المللی گرم و تازه نگه دارد.
سیاست زمین سوخته 
روحیات و شخصیت او، که تردیدی باقی نگذاشته است که از اختلالاتی رنج می‌برد و این موضوع  باعث شده است که این تصور عمومی ایجاد شود که ممکن است او در روزهای پایانی سیاست «زمین سوخته» را برای دولت بعد از خودش، به میراث بگذارد. 
سیاستی که هم در آن قبول شکست نهفته است و هم، امید به این‌که آن‌کس که به‌جای او خواهد نشست، نتواند بر شرایط عادی به اداره امور بپردازد، و برای مدت‌ها مشغول برگرداندن اوضاع و شرایط به «تنظیمات کارخانه» در ترتیبات حاکم بر سیاست خارجی آمریکا، بشود.
و در این سناریوی محتمل «سیاست زمین سوخته»، باز صحبت از اتفاقاتی در خاورمیانه و این بار حول موضوع و تحولات مرتبط با ایران بر سر زبان‌ها و تحلیل‌ها، قرار گرفته است.
سیدحسن نصرالله دبیرکل حزب‌الله لبنان و بسیاری از تحلیل‌گران و کارشناسان بین‌المللی و ایرانی این احتمال را بعید ندانسته‌اند. چندین ماه قبل از اوج‌گیری فضای انتخاباتی در آمریکا و در هفته‌های اول آغاز رقابت دو نامزد اصلی دموکرات و جمهوری‌خواه در آمریکا، بسیاری بر این تصور بودند که ترامپ با احساس شکست در برابر رقیب دموکرات، ممکن است به روال و سنت معمول در کارزارهای انتخاباتی این کشور، از قاعده «اکتبر شگفت‌انگیز» برای تغییر فضای انتخاباتی بهره بگیرد. 
این شگفت‌انگیزی را برخی در احتمال آغاز جنگی وسیع از سوی آمریکا و یا رونمایی از واکسن کرونا و یا حتی برخی‌ها، رونمایی از پرونده‌هایی علیه بایدن، تصور می‌کردندکه هیچ‌کدام رخ نداد، شاید دلیلش اطمینان ترامپ از پیروزی در مقابل بایدن بود.
رونمایی عجولانه و به تعبیری سزارینی از «عادی‌سازی روابط بین برخی کشورهای خلیج‌فارس با رژیم صهیونیستی» که تلاش شد همه به نام و با حضور ترامپ انجام شود، اطمینان او را بیش‌ازپیش کرد، شاید اگر تصور می‌کرد علی‌رغم همه این تلاش‌ها، ممکن است نتیجه نهایی شکست او در برابر رقیب دموکرات باشد، تن به یک دست گل شگفت‌انگیز اکتبری می‌داد اما، به‌احتمال‌زیاد با تصور پیروزی، به آن متوسل نشد اما حالا با قطعی شدن شکست انتخاباتی، هرروز نشانه‌هایی از اتفاقاتی در ماه ژانویه از سوی او منتشر می‌شود؛ شاید به دنبال انتقال «شگفت‌انگیزی» اکتبر به ژانویه باشد.
ترور شهید فخری‌زاده برنامه ادامه‌دار عملیاتی علیه ایران 
برخی تحلیل‌گران ترور شهید فخری‌زاده را بخشی از یک برنامه ادامه‌دار عملیاتی علیه ایران تحلیل می‌کنند، سطح واکنش ایران به این اقدام می‌توانست قطعات بعدی این پازل عربی -عبری-آمریکایی را تکمیل کند؛ واکنش ایران اما خویشتن‌داری بود، البته نه به توصیه دبیرکل سازمان‌ملل و کشورهای اروپایی و نهادهای بین‌المللی به‌ظاهر حقوق بشری، که بر اساس درک درست از دست‌ها و توطئه‌های پشت پرده‌ای که قصدشان تبدیل کردن ایران به قربانی سیاست «زمین سوخته» ترامپ بود. 
بعدازآن، تحرکات نظامی  و سیاسی کم‌وبیشی در خلیج‌فارس رخ داد، مقالات و تحلیل‌های متعددی منتشر شد و با انتشار عکسی از سه خمپاره در تويیت ترامپ که ادعا می‌کرد در حمله خمپاره‌ای به سفارت این کشور در بغداد عمل نکرده و به دست نیروهای پدافندی این سفارت افتاده است، به اوج خود رسید؛ ترامپ در جبهه انتخاباتی البته همچنان تلاش می‌کند طرفداران بایدن و جامعه بین‌المللی را در خوف‌ورجا نگه دارد و به نظر می‌رسد آنچنان که ادعا می‌کنند ناامید نشده و عقب‌نشینی نکرده است و امیدوار است بتواند با فضاسازی‌های روانی، هواداران خود را چه در داخل آمریکا و چه در تل‌آویو و چه در خلیج‌فارس، امیدوار نگه دارد. 
احتمال اینکه ترامپ برای ۴ سال آینده در کاخ سفید در مقام رئیس‌جمهور باقی بماند در حد غیرممکن است هرچند دنیای سیاست قرن‌هاست با «غیرممکن» بیگانه است، اما، دور از ذهن نیست اگر بخواهد قواعد بازی در جهان بعد از خودش را هم از قبل تحمیل کند و جهان را با میراثی شوم‌تر از آنچه تاکنون داشته، باقی بگذارد. 
«اما»ی بزرگ در این رویکرد و سیاست، اما، به این برمی‌گردد که بخواهد موضوع سیاست زمین سوخته‌اش، ایران و مردم ایران باشد. ترامپ و تمام کسانی که ممکن است زیر پای او نشسته و به نام «تحلیل» و «ژانویه شگفت‌انگیز»، دشمنی‌ها و کینه‌های خود علیه ایران را به خورد او ‌دهند، به‌خوبی می‌دانند که اگر ایران موضوع سیاست زمین سوخته روزهای پایانی او در کاخ سفید قرار بگیرد، به‌احتمال بسیار زیاد اتفاقات و تحولات آن محدود به یک زمین سوخته نخواهد بود. ترامپ اگر می‌کوشد دیگران را هم شریک و قربانی باخت در انتخابات کند، باید به طعمه‌ای که برای این سیاست در نظر گرفته است، به‌خوبی فکر کند. نه آن‌گونه که وزیر خارجه در پاسخ توییتری به ترامپ گفت «ترامپ مسئول کامل عواقب هرگونه ماجراجویی در روزهای پایانی کارش خواهد بود.» که تبعات و پیامدها و دودش دامن آمریکا (و نه شخص ترامپ) و تمام متحدان او در منطقه را خواهد گرفت.