اخبار ویژه »
شناسه خبر : 45461
پرینتخانه » اجتماعی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : 27 خرداد 1400 - 6:26 |
آیا تاریخ در حال پوست انداختن است؟
خرداد پر رخداد
روزهایی که در تاریخ به عنوان مبدأ انتخاب می‌شوند، معنای خاصی دارند. یعنی این اتفاق آن‌قدر بزرگ و مهم بوده که سرچشمه بسیاری از اتفاقات آینده به آن باز می‌گردد. برای مثال تاریخ اسلام، چه مبدأیی بهتر از هجرت حضرت رسول می‌تواند داشته باشد؟
جواد شاملو
روزهایی که در تاریخ به عنوان مبدأ انتخاب می‌شوند، معنای خاصی دارند. یعنی این اتفاق آن‌قدر بزرگ و مهم بوده که سرچشمه بسیاری از اتفاقات آینده به آن باز می‌گردد. برای مثال تاریخ اسلام، چه مبدأیی بهتر از هجرت حضرت رسول می‌تواند داشته باشد؟ می‌توان تمام ماجراهای این تاریخ را این‌گونه شروع کرد که «همه‌چیز از روزی شروع شد که محمد صلوات الله علیه قصد هجرت به مدینه نمود…» این هجرت سرآغاز تمدن اسلامی بود و هنوز هم هست. چرا هجرت؟ چرا میلاد حضرت رسول یا بعثت ایشان یا فتح مکه نه؟ این مبدأ حاوی این نکته است که تاریخ اسلام اساسا با تاریخ حکومت و تمدن اسلامی شناخته می‌شود. در میان همه آن اتفاقات، هجرت پیامبر مبدأ تاریخ اسلام می شود تا گفته شود موج اسلام و فراگیری آن در شهرها و کشورهای دیگر، از هجرت آغاز شد. یا میلاد حضرت مسیح علیه‌السلام، برای جهان مسیحیت یک مبدأ است. در آنجا دیگر تمدن ملاک نیست بلکه صرف مسیحی بودن مسیحیان و سیطره کلیسا، کافی است تا گفته شود «همه چیز از روزی شروع شد که مسیح علیه‌السلام قدم به جهان گذاشت.»
در ایران ما تا قبل از انقلاب و در زمان محمدرضا شاه ،تقویم شاهنشاهی تقویم رسمی کشور شد که مبدأ آن فتح بابل توسط کوروش بود. این
اقدام در جهت تقویت هویت ملی و شاهنشاهی بود که رژیم پهلوی سعی داشت آن را روی حکومت سوار کند و جشن‌های دو هزار و پانصد ساله، از نمونه‌های دیگر اقدام در این راستا بود. معنای آن این است که تاریخ ما، ذیل تاریخ شاهنشاهی معنا می‌شود و داستان ما به فتح بابل توسط کوروش بر می‌گردد.
تاریخ علاوه بر مبدأنقطه عطف هم دارد. مبدأ تاریخ اسلام، هجرت پیامبر به مدینه است اما فتح مکه که آن هم رخداد بزرگی بود، یک نقطه عطف به حساب می‌آید. روز غدیر نقطه عطف است، ولایت حضرت امیرالمؤمنین و واقعه عاشورای حضرت اباعبدالله علیه‌السلام و تمام اتفاقات مهم دیگر، نقطه عطف می‌باشند. یعنی اتفاقاتی که سرچشمه یکسری تغییرات شدند اما مبدأ مسیر، واقعه دیگری بوده است. همین انقلاب اسلامی خودمان در تاریخ اسلام یک نقطه عطف به تمام معنا ست. نقطه عطف نیز در حد خود آغازگر دوران جدیدی است اما در بطن یک دوران واحد. نقطه عطف آن، حادثه‌ای است که بعد از آن دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نیست و اتفاقات مهمی پس از آن رقم می‌خورد. در اصطلاح داستانی گفته می‌شود که ابتدا یک نظم اولیه داریم، سپس با رخ دادن نقطه عطف، آن نظم به هم می‌خورد و زمینه برای ایجاد گره و نقطه اوج داستان فراهم می‌شود.
دولت یازدهم و دوازدهم آنچنان در برخی سطوح عملکرد نامطلوبی داشتند که با کمی اغراق و مطایبه می‌توان روز بیست و هشتم خرداد سال ۱۴۰۰ را مبدأ جدیدی برای تاریخ این مرز و بوم خواند اما خارج از شوخی، این روز قطعا یک نقطه عطف خواهد بود. همان‌گونه که شهادت حاج‌قاسم سلیمانی، ارتحال امام خمینی و جنگ تحمیلی همه نقطه عطف بودند، اما هیچ کدام از دولت‌ها آنچنان تغییرات پایداری ایجاد نکردند که بتوان آغاز و پایان‌شان را یک نقطه عطف تلقی کرد، مگر دولت تدبیر و امید. شیوه مدیریت کشور، نگاه به خارج و نوع تعامل با مردم، همه باعث بروز اتفاقاتی شدند که خبر فصل کاملا متفاوتی در تاریخ انقلاب اسلامی را می‌داد. کاهش بسیار شدید قدرت خرید، افزایش شکاف‌های طبقاتی و افزایش شکاف بین مردم و نظام اسلامی از ویژگی‌های این دوره بودند، اما انصافا در کنار این دولت که یک نقطه عطف بود، جهان هم با نقطه عطف‌هایی مواجه شد. یکی از آن نقطه عطف‌ها ترامپ بود که اگرچه نمی‌توان او را فردی خارج از سیستم حکومتی ایالات متحده دانست، دستکم باید پذیرفت در مورد او ما با شخصیت کاملا متفاوتی مواجه بودیم. نقطه عطف دیگر کرونا بود که در سطوح اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دوران جدیدی را پدید آورد. گویی همه‌چیز دست به دست هم داده بود تا این دوران، دوران منحوسی باشد. نگاه به زمامداران این دوره به تنهایی گویاست: ترامپ، بوریس جانسون، نتانیاهو و ماکرون کسانی بودند و بعضا هستند که همگی سطح متفاوتی از وقاحت، پلیدی و عداوت را دارا بودند.
ترامپ فردی خارج از سیستم آمریکا نبود و جانشین نتانیاهو نیز تفاوت بنیادینی با او نخواهد داشت اما دنیایی که این شیاطین منحصر به‌فرد در آن در صدر نباشند، دنیای بهتری خواهد بود. کاش دستکم در زمان وجود این وحوش، ملت ما زمامداران مستحکم‌تری داشتند، اما همه‌چیز مثل پازل در هم چفت شده بود. دشمن هار
در کنار خودی خسته. علاوه بر این‌که دوره زمامداران دیوصفت خارجی و منفعلان داخلی دارد به پایان می‌رسد، کلک این بختک کرونا هم به یاری خدا و همت دانشمندان ایرانی دارد کنده می‌شود و همه این‌ها خبر از دوران جدیدی می‌دهد؛ دورانی که روز ۲۸ خرداد نقطه عطف مهمی برای آن خواهد بود.
هرچند همه چشم به راه نقطه عطف بزرگ‌تری هستیم؛ واقعه‌ای که تا قیامت مسیر تاریخ را به سمت قله توحید کج خواهد کرد. حواس‌مان هست که نباید به این نقطه عطف‌های کوچک دل خوش کنیم. تقدیر این است که گره داستان آدم‌ها جز به دستان مهدی عجل الله تعالی فرجه‌الشریف گشوده نشود. آیا دوران جدیدی که آرام آرام در حال شکل‌گیری است، راه را برای آن نقطه عطف عظیم باز خواهد کرد؟
روزهایی که در تاریخ به عنوان مبدأ انتخاب می‌شوند، معنای خاصی دارند. یعنی این اتفاق آن‌قدر بزرگ و مهم بوده که سرچشمه بسیاری از اتفاقات آینده به آن باز می‌گردد. برای مثال تاریخ اسلام، چه مبدأیی بهتر از هجرت حضرت رسول می‌تواند داشته باشد؟ می‌توان تمام ماجراهای این تاریخ را این‌گونه شروع کرد که «همه‌چیز از روزی شروع شد که محمد صلوات الله علیه قصد هجرت به مدینه نمود…» این هجرت سرآغاز تمدن اسلامی بود و هنوز هم هست. چرا هجرت؟ چرا میلاد حضرت رسول یا بعثت ایشان یا فتح مکه نه؟ این مبدأ حاوی این نکته است که تاریخ اسلام اساسا با تاریخ حکومت و تمدن اسلامی شناخته می‌شود. در میان همه آن اتفاقات، هجرت پیامبر مبدأ تاریخ اسلام می شود تا گفته شود موج اسلام و فراگیری آن در شهرها و کشورهای دیگر، از هجرت آغاز شد. یا میلاد حضرت مسیح علیه‌السلام، برای جهان مسیحیت یک مبدأ است. در آنجا دیگر تمدن ملاک نیست بلکه صرف مسیحی بودن مسیحیان و سیطره کلیسا، کافی است تا گفته شود «همه چیز از روزی شروع شد که مسیح علیه‌السلام قدم به جهان گذاشت.»
در ایران ما تا قبل از انقلاب و در زمان محمدرضا شاه ،تقویم شاهنشاهی تقویم رسمی کشور شد که مبدأ آن فتح بابل توسط کوروش بود. این
اقدام در جهت تقویت هویت ملی و شاهنشاهی بود که رژیم پهلوی سعی داشت آن را روی حکومت سوار کند و جشن‌های دو هزار و پانصد ساله، از نمونه‌های دیگر اقدام در این راستا بود. معنای آن این است که تاریخ ما، ذیل تاریخ شاهنشاهی معنا می‌شود و داستان ما به فتح بابل توسط کوروش بر می‌گردد.
تاریخ علاوه بر مبدأنقطه عطف هم دارد. مبدأ تاریخ اسلام، هجرت پیامبر به مدینه است اما فتح مکه که آن هم رخداد بزرگی بود، یک نقطه عطف به حساب می‌آید. روز غدیر نقطه عطف است، ولایت حضرت امیرالمؤمنین و واقعه عاشورای حضرت اباعبدالله علیه‌السلام و تمام اتفاقات مهم دیگر، نقطه عطف می‌باشند. یعنی اتفاقاتی که سرچشمه یکسری تغییرات شدند اما مبدأ مسیر، واقعه دیگری بوده است. همین انقلاب اسلامی خودمان در تاریخ اسلام یک نقطه عطف به تمام معنا ست. نقطه عطف نیز در حد خود آغازگر دوران جدیدی است اما در بطن یک دوران واحد. نقطه عطف آن، حادثه‌ای است که بعد از آن دیگر هیچ‌چیز مثل قبل نیست و اتفاقات مهمی پس از آن رقم می‌خورد. در اصطلاح داستانی گفته می‌شود که ابتدا یک نظم اولیه داریم، سپس با رخ دادن نقطه عطف، آن نظم به هم می‌خورد و زمینه برای ایجاد گره و نقطه اوج داستان فراهم می‌شود.
دولت یازدهم و دوازدهم آنچنان در برخی سطوح عملکرد نامطلوبی داشتند که با کمی اغراق و مطایبه می‌توان روز بیست و هشتم خرداد سال ۱۴۰۰ را مبدأ جدیدی برای تاریخ این مرز و بوم خواند اما خارج از شوخی، این روز قطعا یک نقطه عطف خواهد بود. همان‌گونه که شهادت حاج‌قاسم سلیمانی، ارتحال امام خمینی و جنگ تحمیلی همه نقطه عطف بودند، اما هیچ کدام از دولت‌ها آنچنان تغییرات پایداری ایجاد نکردند که بتوان آغاز و پایان‌شان را یک نقطه عطف تلقی کرد، مگر دولت تدبیر و امید. شیوه مدیریت کشور، نگاه به خارج و نوع تعامل با مردم، همه باعث بروز اتفاقاتی شدند که خبر فصل کاملا متفاوتی در تاریخ انقلاب اسلامی را می‌داد. کاهش بسیار شدید قدرت خرید، افزایش شکاف‌های طبقاتی و افزایش شکاف بین مردم و نظام اسلامی از ویژگی‌های این دوره بودند، اما انصافا در کنار این دولت که یک نقطه عطف بود، جهان هم با نقطه عطف‌هایی مواجه شد. یکی از آن نقطه عطف‌ها ترامپ بود که اگرچه نمی‌توان او را فردی خارج از سیستم حکومتی ایالات متحده دانست، دستکم باید پذیرفت در مورد او ما با شخصیت کاملا متفاوتی مواجه بودیم. نقطه عطف دیگر کرونا بود که در سطوح اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی دوران جدیدی را پدید آورد. گویی همه‌چیز دست به دست هم داده بود تا این دوران، دوران منحوسی باشد. نگاه به زمامداران این دوره به تنهایی گویاست: ترامپ، بوریس جانسون، نتانیاهو و ماکرون کسانی بودند و بعضا هستند که همگی سطح متفاوتی از وقاحت، پلیدی و عداوت را دارا بودند.
ترامپ فردی خارج از سیستم آمریکا نبود و جانشین نتانیاهو نیز تفاوت بنیادینی با او نخواهد داشت اما دنیایی که این شیاطین منحصر به‌فرد در آن در صدر نباشند، دنیای بهتری خواهد بود. کاش دستکم در زمان وجود این وحوش، ملت ما زمامداران مستحکم‌تری داشتند، اما همه‌چیز مثل پازل در هم چفت شده بود. دشمن هار
در کنار خودی خسته. علاوه بر این‌که دوره زمامداران دیوصفت خارجی و منفعلان داخلی دارد به پایان می‌رسد، کلک این بختک کرونا هم به یاری خدا و همت دانشمندان ایرانی دارد کنده می‌شود و همه این‌ها خبر از دوران جدیدی می‌دهد؛ دورانی که روز ۲۸ خرداد نقطه عطف مهمی برای آن خواهد بود.
هرچند همه چشم به راه نقطه عطف بزرگ‌تری هستیم؛ واقعه‌ای که تا قیامت مسیر تاریخ را به سمت قله توحید کج خواهد کرد. حواس‌مان هست که نباید به این نقطه عطف‌های کوچک دل خوش کنیم. تقدیر این است که گره داستان آدم‌ها جز به دستان مهدی عجل الله تعالی فرجه‌الشریف گشوده نشود. آیا دوران جدیدی که آرام آرام در حال شکل‌گیری است، راه را برای آن نقطه عطف عظیم باز خواهد کرد؟
برچسب ها
جواد شاملو
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=45461
تعداد دیدگاه : دیدگاه‌ها برای خرداد پر رخداد بسته هستند
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.