سعید امینی
این روزها دولت دوازدهم به طرز عجیبی فعال شده است؛ طوری‌که طرح‌ها و پروژه‌های بسیاری پشت سر هم در حال رونمایی و بهره‌برداری هستند. گویی دولت قصد دارد هشت سال رکود و سکون خود را با افتتاحیه‌های دقیقه نودی جبران و به‌ظاهر و با اتکا به سیاست‌های پوپولیستی، کارنامه سیاه و نه‌چندان مطلوبش را با چنین اقداماتی پنهان کند. 
  سایه سنگین سیاست‌بازی بر پروژه‌های عمرانی
افتتاح و بهره‌برداری از پروژه‌های عمرانی، بهداشتی، درمانی و اجتماعی و اقتصادی به النفسه یکی از وظایف ذاتی دولت‌ها و امر پسندیده و امیدآفرین است، اما اینکه چرا روحانی حجم انبوهی از این افتتاح‌ها را در واپسین روزهای باقی‌مانده از دولتش انجام می‌دهد، جای سؤال دارد. افتتاحیه‌های روزهای اخیر ما را به یاد اواخر دولت یازدهم می‌اندازد. درواقع حسن روحانی در آستانه انتخابات سال ۹۶ هم به یک‌دفعه فعال شد و تمام پروژه‌هایی که باید در طول چهار سال افتتاح می‌کرد را به شب انتخابات موکول کرد. به‌عبارت‌دیگر دولت تدبیروامید  راه‌انداختن پروژه‌های عمرانی را به مدت چهار سال معطل سیاست‌بازی و اقدامات نمایشی کرد.
 باری بر دوش دولت سیزدهم
تاریخ دوباره در حال تکرار است و رئیس‌جمهور پروژه‌هایی را که در چهار سال دوم دولت خود راه‌اندازی نکرده است، معطل نگه‌داشته تا در روزهای پایانی عمر دولتش مورد بهره‌برداری قرار دهد. این اقدام شاید به‌ظاهر مثبت و سازنده باشد، اما کارشناسان معتقدند، گاها دولت به‌عمد از افتتاح برخی پروژه‌ها در موعد مقرر ممانعت می‌ورزد تا در زمان و موقعیت خاص با هدف بهره‎برداری‌های سیاسی، صورت بگیرد که این مسئله به‌وضوح مشکلاتی را برای کشور به همراه داشته است؛ چراکه اگر آقای رئیس‌جمهور نظارت صحیح و دقیق بر افتتاح بموقع پروژه‌ها اعمال می‌داشت، قطعا بسیاری از این پروژه‌ها از مرحله خطا و آزمایش وارد مرحله تولید، سودسازی و حتی صادرات می‌شدند و در شرایط تحریم باری از دوش دولت آینده برمی‌داشت.
 راه‌اندازی پروژه‌های عجولانه
متأسفانه برخی شواهد و قرائن نشان می‌دهد  جدا از اینکه دولت تدبیروامید برخی از پروژه‌های عمرانی دولت نهم و دهم را به نام خود ثبت و ضبط کرده، به افتتاح عجولانه و زودهنگام برخی پروژه‌ها اقدام می‌کند تا مبادا این پروژه‌ها به کام دولت سیزدهم تمام‌شود. به‌عنوان‌مثال در اردیبهشت‌ماه سال جاری افتتاح ترمینال جدید فرودگاه کیش سروصدا به پا کرد. مسئولان اصرار داشتند که این ترمینال تا قبل از پایان عمر دولت دوازدهم افتتاح ‌شود، اما این برنامه‌ریزی در حالی صورت می‌گرفت که پیشرفت فیزیکی کل این مجموعه ۶۰ درصد بود و حتی این ترمینال از امکانات اولیه مانند آسانسور و پله‌برقی برخوردار هم نبود. 
افتتاح‌های نیمه‌تمام و عجولانه به‌غیراز هزینه برای دولت سیزدهم سود دیگری در برندارد. دولت آینده به‌جای اینکه در فکر کلنگ‌زنی برای پروژه‌های بعدی باشد و گسترش زیرساخت‌ها را در دستورکار قرار دهد، با انبوهی از پروژه‌های نیمه‌تمام و به یادگار مانده از دولت قبل مواجه خواهد شد و ضمن اینکه تکمیل و بهره‌برداری کامل و واقعی از این پروژه‌ها زمان‌بر است، کلنگ‌زنی و برنامه‌ریزی برای پیگیری پروژه‌های جدید از اولویت نخست خارج می‌شود. 
  نخستین بذر بی‌اعتمادی نسبت به دولت
براساس نظرات کارشناسان نخستین بذر بدبینی و شبهه نسبت به ماهیت خدمت‌گزار بودن دولت تدبیروامید زمانی کاشته شد که این دولت پروژه مهم، کلان و اثربخش مسکن مهر را متوقف ساخت. زمانی‌که عباس آخوندی مسکن مهر را پروژه‌ای مزخرف خطاب می‌کرد، این پروژه بسیاری از خانه‌به‌دوشان را خانه‌دار کرد و به رؤیای صاحب‌خانه شدن آن‌ها پایان داد، اما از زمانی‌که وزیر وقت و حامیان اصلاح‌طلب دولت روحانی بر این پروژه برچسب گذاشتند، قیمت مسکن در سراسر کشور افسار پاره کرد و این بار خانه‌دار شدن واقعا به یک رؤیا تبدیل‌شده و اگر مستأجران زرنگ باشند، شبانه‌روز کار می‌کنند تا هزینه رهن یا اجاره یک واحد آپارتمان در نقاط نه‌چندان خوب تهران یا سایر کلانشهرها را تأمین کنند. 
 مقایسه‌ای میان دولت تدبیروامید با دولت سازندگی
اگر در این گزارش مقایسه‌ای کوچک و جزئی میان دولت روحانی و دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی انجام دهیم، دور از انصاف نیست. در دوران هشت‌ساله دولت تکنوکرات سازندگی، آمارهای مربوط به اشتغال، توسعه اقتصادی و تورم چندان مثبت نبود و چنگی به دل نمی‌زد و نیز موجی از انتقادات را علیه دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی به راه انداخت. رئیس دولت سازندگی برای اینکه از شدت انتقادات و نارضایتی‌ها علیه خود بکاهد، به افتتاح و بهره‌برداری از پروژه‌های نیمه‌تمام اقدام کرد؛ اقدامی که امروز دولت روحانی مشابه آن را انجام می‌دهد.
قاطبه مدیرانی که زمانی در دولت سازندگی و دولت اصلاحات مسئولیت داشتند، در دولت روحانی هم به نحوی عهده‌دار مسئولیت شده‌اند. ضرب‌المثل معروف «خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می‌رود دیوار کج» دقیقا مصداق حال‌واحوال این روزهای دولت دوازدهم است. در حقیقت روحانی نخستین گام خود را با انتخاب مدیران رفوزه، اشتباه برداشت و چون در عرصه اجرایی گام نخست مهم‌ترین گام محسوب می‌شود، اقدام اشتباه رئیس دولت تدبیروامید باعث شد گام‌های بعدی دولت از موضع عجله و رفع تکلیف باشد. 
 احمد بخشایش: اقدامات نمایشی دولت به‌منظور ترمیم چهره مخدوش است
احمد بخشایش اردستانی، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل سیاسی در گفت‌وگو با «رسالت» معتقد است که اقدامات نمایشی روحانی در روزهای اخیر، چهره مخدوش دولت را نزد مردم ترمیم نخواهد کرد.
او گفت: در این هشت سال چنان ازلحاظ اقتصادی و معیشتی بر مردم سخت گذشته که مردم این دوران را هرگز از یاد نخواهند برد و هرگاه از دولت تدبیروامید سخن به میان آید؛ همواره تورم، گرانی، بیکاری و تعطیلی واحدهای صنعتی در ذهن تداعی می‌شود.
نماینده ادوار مجلس شورای اسلامی بابیان این‌که نتیجه انتخابات ریاست جمهوری و عدم اعتماد مردم به مهره موردنظر دولت؛ پاسخ درخور توجه و کوبنده‌ای برای حسن روحانی محسوب می‌شود، خاطرنشان کرد: رئیس‌جمهور فعلی هر اقدامی برای بازسازی چهره دولتش در این روزها انجام دهد، اعتباری برای او به ارمغان نخواهد آورد؛ زیرا مردم خروجی هشت‌ساله دولت را مشاهده می‌کنند، نه روبان قیچی کردن در افتتاح‌های دقیقه نودی.
به گفته بخشایش اردستانی؛ دروغ‌گویی در دولت دوازدهم جلوه می‌کند. مثلا آقای جهانگیری می‌گوید خزانه دولت پر است، اما در اصل خزانه خالی و تورم فوق‌العاده بالا میراثی است که حسن روحانی برای دولت سیزدهم به‌جای گذاشته است.