معصومه پورصادقی- دبیر گروه سیاسی
قطعنامه‌های تحریمی شورای امنیت سازمان‌ملل علیه ایران از شنبه‌شب در دنیای موازی و مجازی آمریکا دوباره احیاشده‌اند. واشنگتن این روزها می‌خواهد برای کشورهای دیگر در عرصه بین‌الملل مبصری کند؛ مبصری که هیچ‌کسی به حرف او گوش نمی‌کند و این باعث برآشفتگی و واکنش شتاب‌زده آن شده است.
از همان روز شنبه دولت آمریکا برای چندمین بار است که افراد و نهادهای مختلفی را در لیست تحریمی خود قرار می‌دهد. با ادامه اعمال تحریم‌های یک‌جانبه، کاخ سفید و وزارت خارجه ایالات‌متحده با زبان بی‌زبانی می‌گویند که ایده خود در بازگشت تحریم‌های سازمان‌ملل را قبول و باور ندارند. به همین دلیل با هزار ضرب‌وزور به دنبال تحمیل اراده مردود خود بر دیگران هستند.
اعمال تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران چند دلیل دارد: اول این‌که، دولت آمریکا پس از متحمل شدن شکست‌های سنگین اخیر در نیویورک، آن‌هم در یک‌قدمی انتخابات ریاست جمهوری به دنبال اعاده حیثیت است. اما این‌که این کالای سیاسی آقای دونالد ترامپ چقدر در آمریکا خریدار دارد، محل سؤال است. واکنش‌های رسانه‌ها و نخبگان سیاسی در آمریکا نشان می‌دهد عملکرد تحریمی رئیس‌جمهور آمریکا نتیجه عکس داشته است. شبکه خبری «سی بی اس» گزارش کرد که «دولت آمریکا می‌گوید که تحریم‌های ایران بازگشته است، اما دنیا واشنگتن را نادیده می‌گیرد.» دلیل دوم این است که بیش از آنکه تحریم‌ها برای ایران آسیب‌زا باشد، برای آمریکا اعتیادآور بوده است. ایالات‌متحده به‌قدری از ابزار تحریم در روابط خود با کشورهای مختلف استفاده کرده است که حتی اقتصاددانان آمریکایی نسبت به فرسوده‌شدن این اهرم اقتصادی آمریکا درگذر زمان هشدار می‌دهند. اتفاقا، فشار مضاعف و بی‌رویه آمریکا باعث می‌شود که کشورهای دوست و دشمن آمریکا به‌مرور به فکر دور زدن آمریکا و جایگزین کردن دلار در سیستم مالی دنیا باشند.
دلیل دیگر آنکه، واشنگتن با تحریم‌ها به دنبال افزایش فشار روانی علیه ایران و مردم آن است. اما واقعیت آن است که تقریبا تحریمی نمانده است که آمریکا علیه ایران اعمال کند. عادت واشنگتن در اضافه کردن تحریم‌ها   باعث شده است حتی در برخی حوزه‌ها    تحریم‌ها  تکراری بوده یا همپوشانی داشته باشند. حتی تحریم برخی نهادها و افراد  چندبرچسبی شده است. همین روند باعث شده که تحریم‌ها اثر روانی خود را از دست بدهند و آنچه مدنظر کاخ سفید است محقق نشود. دست‌فرمان دولت آمریکا در اعمال فشار بر ایران به‌قدری کج است که حتی نماینده ویژه دولت آمریکا، الیوت آبرامز، زبان به اعتراف گشوده و می‌گوید واشنگتن از همراهی اروپا در اعمال تحریم‌های تسلیحاتی بر ایران ناامید شده است.
اما آنچه مسلم است این است که دولت آمریکا باوجود ناکامی، همچنان بر مسیر فعلی خود ادامه خواهد داد. ترامپ به‌واسطه بداقبالی و بی‌کفایتی در مدیریت بحران شیوع کرونا، اعتراضات رنگین‌پوستان و تشدید اوضاع اقتصادی، مجبور به گره زدن سیاست خارجی به مسائل داخلی این کشور شده است. 
هرچند کاخ سفید در عمل سایر کشورها ازجمله اروپایی‌ها را در خصوص تحریم‌های یک‌جانبه خود وادار به همراهی کرده است، اما در مقام تبلیغ و در عرصه سیاسی نتوانسته است، همسنگ حوزه قبلی گام بردارد. این مسئله باعث شده است که نیاز و عطش انتخاباتی ترامپ روزبه‌روز بدتر و شدیدتر شود. 
بر همین اساس، انتظار آن می‌رود که واشنگتن به نمایش سیاسی خود طی هفته‌های آتی ادامه دهد. اما نکته آنجاست که هرچقدر زور خود در تحریم‌ها را می‌آزماید، به همان میزان ایران در مقابله با تحریم‌ها کارکشته‌تر می‌شود. تحریم‌ها در حوزه نظامی و دفاعی باعث شد که کشورمان بر اساس توان داخلی نیازهای خود را به نحو مطلوب تأمین کند تا حدی که حتی خود آمریکا از ترس ریسک واکنش سخت ایران، به سراغ گزینه‌های پرماجرا نمی‌رود؛ چنین روند مشابهی نیز می‌تواند برای اقتصاد ایران مصونیت در قبال تحریم‌ها بیاورد.  می‌گویند زخمی که تو را نکشد، تو را قوی‌تر خواهد کرد. چه‌بسا تحریم‌ها اگر ایران را زخمی کنند، اما در صورت ناکامی در از   پای درآوردن تهران، زمینه تقویت و شکوفایی آن را در بلندمدت مهیا می‌کنند.