گروه بین‌الملل
 نمایندگان سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس به بازی نامتوازن خود در مذاکرات وین ادامه می‌دهند. این بازی نامتوازن، ناظر بر رویکرد ذاتی پاریس، برلین و لندن مبنی بر تأمین منافع رژیم اشغالگر قدس در تقابل با کشورمان می‌باشد. به عبارت بهتر، در این معادله اروپائیان نه به نمایندگی از اتحادیه اروپا، بلکه به نمایندگی از رژیم صهیونیستی پای میز مذاکرات حاضرشده‌اند.بدیهی است که همین مسئله   منجر به تحقق رویکردی غیرسازنده در میان بازیگران اروپایی شده است. درحالی‌که فضای جدی و توأم با ابتکار عمل از سوی هیئت ایرانی در وین برای کاهش اختلافات دنبال می‌شود  مقامات و نمایندگان سه کشور اروپایی همچنان بر ساز ناکوک خود می‌دمند.بوریس جانسون نخست‌وزیر انگلیس بعد از گفت‌وگوی تلفنی با نخست‌وزیر رژیم اسرائیل همسو با مواضع مخرب این رژیم در موضوع برجام به فضاسازی و تهدید مذاکرات احیای برجام و مذاکره‌کنندگان ایرانی پرداخت و گفت: زمان برای نجات توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ رو به اتمام است.
فرمول رفتاری غرب در مذاکرات وین 
صورت‌بندی آنچه پای میز مذاکرات وین می‌گذرد، کاملا مشخص است. کشور‌های اروپایی و  آمریکا در تلاش هستند تا با تقویت عوامل محیطی و بیرونی و تأکید مداوم بر کاهش زمان دستیابی به توافق نهایی، تهران را مجاب کنند تا از خواسته‌های منطقی و حقوقی خود در مذاکرات عقب‌نشینی کرده و  به عبارتی بهتر، مسیر مذاکرات را از پرداختن به مسائل و موضوعات مورد اختلاف منحرف سازند. این کشور‌ها در تلاش هستند تا اراده و تصمیم خود را با تهدید به ایران تحمیل سازند، این در حالی است که ایران هرگونه تعیین ضرب‌الاجل از سوی طرف‌های غربی برجام را رد کرده است.در این معادله، تأکید مشترک نمایندگان آلمان، انگلیس و فرانسه بر کمبود زمان در پروسه احیای برجام بسیار معنادار است. 
اروپائیان در حالی بر مؤلفه‌« زمان» تأکید می‌کنند که خود پس از خروج دولت سابق آمریکا از برجام ، با اتلاف وقتی طولانی مانع از دستیابی ایران به مزایای اقتصادی توافق هسته‌ای شدند. بسیاری تصور می‌کردند،  بعد از خروج ترامپ از برجام شکاف عمیقی بین آمریکا و اروپا رخ دهد، درحالی‌که رصد رفتار اروپا پس‌ازآن نشان داد که در حوزه دیپلماسی پنهان در مواجهه با ایران یک نوع تفاهم يا به تعبير درست‌تر تبانی میان واشنگتن و تروئیکای اروپایی  وجود دارد. این اقدام  در قالب استراتژی مهار همه‌جانبه ایران تعریف و تاکتیک‌هایی که اتحادیه اروپا با همکاری و تأیید آمریکا در این بازی تعیین کرده کاملا مشخص است. تاکتیک‌های خرید زمان، پیچیده سازی صحنه بازی و وادارسازی یک‌جانبه ایران نسبت به تعهدات خود در برجام؛ تحت استراتژی کلانی که مهار همه‌جانبه ایران نام دارد،  تعریف می‌شوند. در حال حاضر استراتژی اروپا، آمریکا و تاکتیک‌های آن‌ها در قبال ايران تغییری نکرده است. هرچند که ممکن است در بعضی از حوزه‌های تاکتیکی  نرمش‌هایی را نشان دهند ولی تاکتیک‌های آن‌ها در مواجهه با کشورمان  ثابت مانده است.
اروپا قدرت مانور حقوقی ندارد
بازیگران اروپایی اساسا قدرت مانور فنی و حقوقی پشت میز مذاکرات وین را ندارند زیرا کاملا مشخص است که آمریکا رسما از برجام خارج شده و اروپائیان نیز در عمل به تعهدات حداقلی خود اهمال کرده‌اند. بنابراین، پشت میز مذاکرات جایی برای مانور بازیگران غربی وجود دارد. در چنین شرایطی غرب به بازی «فرامتنی»روی آورده است تا بلکه با دستکاری محیط مذاکرات از طریق تقویت مؤلفه‌های تهدید، القای کمبود زمان و …، بر رفتار ایران پشت میز مذاکرات تأثیربگذارد.پاسخ و واکنش جمهوری اسلامی ایران نسبت به این بازی طرف غربی کاملا مشخص است اینکه طرف خطاکار جهت احیای یک توافق یا جبران مافات، باید به یک سلسله ملزومات و بایسته‌ها تن دهد. با توجه به خطاکار بودن غرب و لزوم جبران این خطای بزرگ ( خروج از توافق هسته‌ای توسط آمریکا)، قطعا طرح مطالباتی مانند تضمین و راستی آزمایی از سوی جمهوری اسلامی ایران کاملا منطقی بوده و جنبه‌ حقوقی و متعارف دارد. مکانیسم بازگشت به این توافق ( برجام) هم کاملا مشخص است. در چنین شرایطی دلیل اصرار آمریکا و تروئیکای اروپایی در خصوص کند بودن مذاکرات و لزوم عقب‌نشینی ایران از خواسته‌های منطقی خود غیرقابل درک است!
رصد بازی تروئیکای اروپایی در مذاکرات وین 
در رصد بازی تروئیکای اروپایی در مذاکرات وین ، باید نسبت به دو نکته مهم توجه داشته باشیم. نخست اینکه کشور انگلیس مستقیما در زمین واشنگتن بازی کرده و بر اساس رویکرد سنتی خود  در حوزه روابط بین‌الملل، به کاتالیزور و عاملی تسریع‌کننده در مسیر دستیابی آمریکا به اهداف خود تبدیل شده است. دو کشور فرانسه و آلمان نیز اگرچه دو عضو ارشد اتحادیه اروپا محسوب می‌شوند، اما در مذاکرات وین حتی به خواسته‌های دیگر اعضای اتحادیه اروپا( در خصوص لزوم احیای برجام و پرهیز از مناقشه با تهران) توجهی نمی‌کنند. آن‌ها مذاکرات خود در وین را معطوف به خواسته‌های پشت پرده رژیم اشغالگر قدس و حتی برخی کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی انجام می‌دهند. همین موضوع سبب شده است تا بازیگران اروپایی گره‌های کوری را در مذاکرات ایجاد کنند. 
درهرحال، هزینه بازی تروئیکای اروپایی در زمین آمریکا و رژیم اشغالگر قدس در مذاکرات وین بسیار سنگین خواهد بود. این هزینه‌ها می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور، گریبانگیر کل اتحادیه اروپا شود زیرا برلین و پاریس در ظاهر اعلام کرده‌اند که نمایندگان اتحادیه اروپا در مذاکرات خواهند بود! درهرحال، بهتر است سران اروپایی متوجه این حقیقت محض باشند که تکلیف مذاکرات وین را «فرامتن مذاکرات» تعیین نمی‌کند، بلکه این « متن مذاکرات» و « مطالبات حقوقی جمهوری اسلامی ایران» است که برای تیم مذاکره‌کننده کشورمان اصالت و موضوعیت دارد. تنازل از خطوط قرمز کشورمان در مذاکرات، مترادف با آن است که واشنگتن و تروئیکای اروپایی از یک‌سو هندسه تحریم‌ها را علیه ایران حفظ کرده و مانع عادی‌سازی روابط تجاری تهران با کشورهای دیگر شوند و از سوی دیگر از ظرفیت‌های سلبی برجام در راستای استمرار فشارهای هسته‌ای و حتی غیرهسته‌ای به کشورمان استفاده خواهند کرد.بدیهی است که ایران اجازه چنین چیزی را به طرف غربی نخواهد داد.