گروه  بین‌الملل
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا بار دیگر از محدود بودن زمان مذاکرات وین سخن گفته است. این در حالی‌است که واشنگتن با  زیاده‌خواهی و رویکرد غیرحقوقی و غیرمنطقی خود، بانی اصلی تأخیر در پروسه رفع تحریم‌های ضد ایرانی و متعاقبا احیای برجام محسوب می‌شود. 
«آنتونی بلینکن» وزیر امور خارجه آمریکا بار دیگر ادعاها درباره کمبود وقت برای مذاکرات وین و بازگشت به توافق هسته‌ای ایران را تکرار کرد.بلینکن طی نشست خبری در محل وزارت خارجه آمریکا در پاسخ به سؤالی درباره زمان باقی‌مانده برای بازگشت به برجام ادعا کرد: «من مهلت زمانی برای این مسئله تعیین نمی‌کنم اما [زمان] بسیار بسیار بسیار کم شده است».
به نوشته رسانه‌های آمریکایی، وی درباره احتمال متوسل‌شدن واشنگتن به اقدامات دیگری علیه ایران، مدعی شد: «ما در حال بررسی گزینه‌ها و جایگزین هستیم».
 ایران در مذاکرات موفق عمل کرده است 
یک تحلیلگر فرانسوی گفت که ایران در مذاکرات اخیر رفع تحریم‌ها در وین موفق عمل کرده است.به گزارش «خبرگزاری فرانسه» «برنارد هورکاد» تحلیلگر فرانسوی در امور ایران در زمینه دور تازه گفت‌وگوها در وین گفت که ایران در دور تازه مذاکرات در وین موفق شده تا طرفین خود را متقاعد کند که تحریم‌ها باید به‌عنوان یک اولویت حل‌وفصل شوند، زیرا این راه را برای حل‌وفصل  امور فنی هسته‌ای هموار می‌کند.
به گفته وی، ایران مرتبا تأکید می‌کند که همیشه به برجام احترام گذاشته است و ترمیم خسارت واردشده از این مسئله به عهده آمریکاست.سخنگوی وزارت خارجه چین نیز  در نشست هفتگی با خبرنگاران به مسائل روز منطقه و جهان ازجمله آخرین تحولات در زمینه مذاکرات رفع تحریم‌های ایران در وین پرداخت و گفت: ایالات‌متحده به‌عنوان مقصر بحران هسته‌ای کنونی باید سیاست اشتباه خود در قبال ایران را اصلاح  و تمامی تحریم‌ها علیه این کشور را رفع  کند.
 «ژائو لیجان» از سخنگویان وزارت خارجه چین در زمینه مذاکرات رفع تحریم‌های ایران گفت: «با تلاش‌های هماهنگ همه طرف‌ها، دور هفتم مذاکرات در مورد ازسرگیری پایبندی به برجام پیشرفت مثبتی داشته است. همه طرف‌ها درباره موضوعات مربوط به لغو تحریم‌ها تبادل نظرعمیقی داشتند و پیش‌نویس‌های اسناد جدیدی در مورد مسائل مربوط به بخش هسته‌ای ارائه کردند. همچنین مقرر شد دور بعدی مذاکرات تا خاتمه سال جاری میلادی برگزار شود.»
این دیپلمات ارشد چین در خاتمه گفت: «پکن همواره در مذاکرات هسته‌ای ایران نقش سازنده‌ای داشته است. ما ارتباط و هماهنگی نزدیک با آمریکا، ایران و سایر طرف‌ها را حفظ کرده و تلاش‌های فعالی برای پیشبرد مذاکرات انجام داده‌ایم. ما قاطعانه از روند حل‌وفصل سیاسی و دیپلماتیک این مسئله حمایت خواهیم کرد، به مشارکت سازنده در مذاکرات بعدی ادامه داده و با همه طرف‌ها برای نتایج اولیه کارخواهیم کرد. در این میان، ما قاطعانه از حقوق و منافع مشروع خود دفاع می‌کنیم.»
 رمزگشایی از بازی غرب 
سیاستمداران و رسانه‌های غربی بدون آنکه به خروج یک‌جانبه آمریکا از برجام و سه خواسته معقول، حقوقی و منطقی جمهوری اسلامی ایران یعنی «رفع تحریم‌ها»، «ارائه تضمین در خصوص آینده برجام» و «راستی‌آزمایی پروسه احیای توافق هسته‌ای» کمترین اشاره‌ای کنند، انواع روش‌های تبلیغاتی، محیطی و غیراخلاقی را جهت متهم کردن کشورمان نسبت به «زیاده‌خواهی در مذاکرات» به کار گرفته‌اند. آنچه در دور اخیر مذاکرات وین و پس‌ازآن گذشته است، مصداق عینی تلاش واشنگتن و تروئیکای اروپایی برای غلبه فرامتن مذاکرات بر متن مذاکرات محسوب می‌شود. واقعیت امر این است که واشنگتن و تروئیکای اروپایی در ابعاد فنی، کارشناسی و حقوقی مذاکرات کمترین سخن و مستندی جهت عرضه ندارند.صورت‌بندی معادله اخیر به‌اندازه‌ای مشخص است که درک آن حتی از عهده کسانی که کمترین اشرافی بر روی برجام و منازعات پس‌ازآن ندارند نیز برمی‌آید: طرف آمریکایی به‌صورت رسمی از برجام خارج‌شده و تحریم‌های یک‌جانبه را به سخت‌ترین نحو ممکن علیه کشورمان ارائه کرده است.در مقابل، تروئیکای اروپایی نیز کمترین اقدامی در راستای احیای حقوق ازدست‌رفته کشورمان در برجام صورت نداده و صرفا تاکتیک «خرید زمان به سود استراتژی فشار حداکثری علیه تهران» را در دستور کار قرار داده‌اند. بدیهی است که در چنین شرایطی باید به فکر «توافق خوب» بود نه « توافق به هر قیمت ممکن»!
 ایران فقط به «توافق خوب» می‌اندیشد
علی‌رغم شانتاژ افرادی مانند آنتونی بلینکن، جیک سالیوان ودیگردیپلمات‌های آمریکایی، جمهوری اسلامی ایران صرفا به توافق خوب می‌اندیشد.توافق خوب، توافقی است که ضریب پایداری بالا و قابلیت ابطال‌پذیری پایینی داشته باشد. فراتر از آن، توافقی خوب است که به لحاظ ماهوی، «تضمین محور» باشد نه « تعهد محور»! آنچه در پروسه خروج آسان آمریکا از برجام و اقدام دولت ترامپ در خروج از این توافق رخ داد، معلول «تعهد محور» بودن برجام بود نه «تضمین محور » بودن آن. تضمین، مؤلفه یا اهرم فشاری است که طرف‌های یک توافق را وادار به باقی ماندن در آن یا پرداخت هزینه‌های سخت در صورت خروج یک‌جانبه از آن خواهد کرد.شانتاژ سیاسی و تبلیغاتی غرب بر روی این خواسته و از این دو مهم‌تر، حداقلی‌ترین خواسته ایران مبنی بر «رفع تحریم‌های مستقیم و غیرمستقیم مغایر با برجام» چه معنایی به‌جز تلاش آمریکا و تروئیکای اروپایی مبنی بر انعقاد «توافق بد» علیه ایران دارد؟!فراموش نکنیم که  استراتژی مشترک آمریکایی- اروپایی «اعمال فشار حداکثری بر ایران» معطوف به یک هدف اصلی،یعنی «مهار همه‌جانبه ایران قدرتمند» صورت می‌گیرد. بنابراین، در تحلیل رفتارهای ضد ایرانی  آمریکا و تروئیکای اروپایی و شانتاژ همراه با ابهام این دو در قبال مذاکرات اخیر در وین، باید این همپوشانی استراتژیک را مدنظر قرارداد. در چنین وضعیتی، مقامات غربی هرگونه اقدامی جهت دور شدن ایران از یک «توافق خوب» (که واقعا به سود منافع کشورمان در ابعاد مختلف باشد ) صورت می‌دهد. بهتر است مقامات غربی این حقیقت مطلق را درک کنند که دوران بزرگنمایی، دروغگویی یا حتی خلق فاکتورهای فرامتنی جهت تسلط بر متن مذاکرات و جهت‌دهی آن به سود اهداف آمریکا و تروئیکای اروپایی سپری‌شده است.در این معادله، ظاهرسازی و بازی تبلیغاتی افرادی مانند آنتونی بلینکن محلی از اعراب نخواهد داشت.