وحید عظیم‌نیا
دی‌ماه فقط آغاز فصل سرد زمستان نیست بلکه یادآور حماسه‌ها و آسمانی‌شدن کسانی است که نقش مهمی در خلق حماسه‌ها داشته‌اند، ۹ دی ماه سالروز بزرگداشت حماسه ۹ دی ۱۳۸۸ است  که مردم بصیر ایران اسلامی با یک خیزش خودجوش از دیار آذربایجان و سپس تهران و جای‌جای کشورمان، فتنه چندین ماهه را خاموش و برای همیشه ۹ دی را به عنوان یکی از «یوم‌الله»ها در تاریخ این مرز و بوم حک کردند. همچنین ۱۳ دی سالروز آسمانی شدن قهرمانی است که خود را سرباز می‌دانست و پس از آسمانی‌شدنش یک ملت اشک ریختند؛ البته بر کسی پوشیده نیست تأثیر و کارهای «شهید قاسم سلیمانی» کم از «سرلشکر قاسم سلیمانی» نیست و به دیگر سخن، تازه آغاز راه مکتب سلیمانی است. از دیگر رویدادهای تلخ دی‌ماه، عروج مرحوم آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی معروف به عمار انقلاب است؛  عمار ازآن‌جهت عمار است که به گفته رهبر حکیم انقلاب، تزلزل‌ناپذیری در حوادث مختلف صدر اسلام و همچنین امتحان‌های سخت دوران بعد از پیامبر اسلام (ص)، موقع‌شناسی و حضور در وقت نیاز و نقش تبیین‌کننده او در مسائل و حوادث دوران حضرت علی (ع) از ویژگی‌های برجسته و باارزش بود. (یکم اسفند ۹۱ در دیدار جمعی از مسئولان و دست‌اندرکاران جشنواره مردمی فیلم عمار). 
در انقلاب اسلامی ایران هم کم نبودند کسانی که در حوادث مختلف تزلزل‌ناپذیر و موقع‌شناس بوده و در وقت نیاز حضورداشته‌اند؛ یکی از این شخصیت‌ها مرحوم آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی، رئیس فقید مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) و عضو مجلس خبرگان رهبری بود که به همین واسطه به آن مرحوم «عمار انقلاب» اطلاق می‌شد.
از منظر رهبر حکیم انقلاب اسلامی، مرحوم آیت‌الله مصباح‌یزدی، «متفکری برجسته، مدیری شایسته، دارای زبان گویایی در اظهار حق و پای با استقامتی در صراط مستقیم» بود. همچنین «خدمات ایشان در تولید اندیشه دینی و نگارش کتب راه‌گشا  و در تربیت شاگردان ممتاز اثرگذار  و در حضور انقلابی در همه میدان‌هایی که احساس نیاز به حضور ایشان می‌شد، حقا و انصافا کم‌نظیر است. پارسایی و پرهیزگاری خصلت همیشگی ایشان از دوران جوانی تا آخر عمر بود و توفیق سلوک در طریق معرفت توحیدی، پاداش بزرگ الهی به این مجاهد بلندمدت است.» این اوصاف  بخشی از پیام تسلیت رهبر معظم انقلاب پیرو درگذشت عمار انقلاب بود که سال قبل صادر شد. البته ایشان در فراز پایانی پیام تسلیت تأکید کرده‌ بودند «اینجانب که خود سوگوار این برادر قدیمی و عزیز می‌باشم، به خاندان گرامی و فرزندان صالح و دیگر بازماندگان ایشان و نیز به شاگردان و ارادتمندان این معلم بزرگ و به حوزه‌  علمیه تسلیت عرض می‌کنم و علو درجات ایشان و مغفرت و رحمت الهی را برای ایشان مسئلت می‌نمایم.»عمار انقلاب اسلامی شامگاه جمعه ۱۲ دی ۹۹ در سن ۸۶ سالگی دار فانی را وداع گفت و حضرت آیت‌الله خامنه‌ای صبح روز شنبه ۱۳ دی ۹۹ با حضور در کنار پیکر آیت‌الله مصباح یزدی، ضمن قرائت نماز و فاتحه با آن برادر قدیمی و حکیم مجاهد وداع کردند. مرحوم مصباح‌یزدی در سال ۱۳۱۳ در شهر کویرى یزد دیده به جهان گشود و تحصیلات مقدماتى حوزوى را در یزد به پایان رساند و براى تحصیلات تکمیلى علوم اسلامى عازم نجف شد ولى به علت مشکلات فراوان مالى، بعد از یک‌سال براى ادامه تحصیل به قم هجرت کرد. از سال ۱۳۳۱ تا سال ۱۳۳۹ ه. ش در دروس امام راحل شرکت و در همین زمان، در درس تفسیر قرآن، شفاى ابن‌سینا و اسفار ملاصدرا از وجود علامه طباطبایى (رحمه‌الله) کسب فیض کرد.آن مرحوم حدود ۱۵ سال در درس فقه آیت‌الله بهجت شرکت داشت. بعدازآن که دوره درسى وی با حضرت امام (ره) به علت تبعید حضرت امام قطع شد، ایشان به تحقیق در مباحث اجتماعى اسلام  ازجمله بحث جهاد، قضا و حکومت اسلامى، پرداخت.
مرحوم مصباح‌یزدى در مقابله با رژیم معدوم پهلوى نیز حضورى فعال داشت که از آن جمله، همکارى با شهید دکتر بهشتى، شهید باهنر و حجت‌الاسلام‌والمسلمین هاشمی رفسنجانى است و دراین‌بین، در انتشار دو نشریه بانام‌های «بعثت» و «انتقام» نقش داشت که تمام امور انتشاراتى اثر دوم نیز به عهده معظم له بود. سپس در اداره، مدرسه حقانى به همراه آیت‌الله جنتى، شهید بهشتى و شهید قدوسى فعالیت داشت و حدود ۱۰ سال در آن مکان به تدریس فلسفه و علوم قرآنى پرداخت. ازآن‌پس، قبل و بعد از انقلاب شکوهمند اسلامى با حمایت و ترغیب امام خمینى (ره)، چندین دانشگاه، مدرسه و مؤسسه را راه‌اندازى کرد که از مهم‌ترین آن‌ها می‌توان از بخش آموزش در مؤسسه درراه حق، دفتر همکارى حوزه و دانشگاه و بنیاد فرهنگى باقرالعلوم نام برد.وی رئیس مؤسسه آموزشى و پژوهشى امام خمینى (رحمه‌الله) را از جانب مقام معظم رهبرى برعهده داشت.  وی در سال ۱۳۶۹ به‌عنوان نماینده دومین دوره مجلس خبرگان رهبری از استان خوزستان، و پس‌ازآن نیز در دوره‌های سوم و چهارم این مجلس از سوی مردم تهران به نمایندگی برگزیده شد و داراى تألیفات و آثار متعددى در زمینه‌های فلسفه اسلامى، الهیات، اخلاق و عقاید است. در بخش «آئینه» پایگاه اطلاع‌رسانی مرحوم آیت‌الله مصباح‌یزدی، از فرمایشات حضرت امام خمینى (ره) به نقل از آیت‌الله مسعودى خمینى آمده است «آقاى مصباح ذوشهادتین است». همچنین از علامه سید محمدحسین طباطبایى (قدس سره) به نقل از حجت‌الاسلام شیخ اصغر مروارید آمده است«آقاى مصباح از بین شاگردان من مثل انجیر می‌ماند که هیچ‌چیز آن دور ریخته نمی‌شود.» در تأثیرگذاری آیت‌الله مصباح‌یزدی همین بس که رسانه‌های وطن‌فروش فارسی‌زبان، با درگذشت وی مدعی شدند «رهبر ایران یکی از مهم‌ترین پشتوانه‌های فکری و حمایتی خود را از دست داد و از نیرو‌ها و وفاداران حوزه او، یکی دیگر کم شد»، اما مگر راه امثال رئیس فقید مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) که عمری به تربیت شاگردان مختلف پرداخته است و جمعی از آن‌ها هم‌اکنون میز در مناصب مهم حکومتی هستند، بی‌رهرو می‌ماند؟! مراسم وداع با پیکر آیت‌الله محمدتقی مصباح‌یزدی صبح روز شنبه ۱۳ دی ۱۳۹۹ همزمان با سالگرد شهادت شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی عزیز در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) با رعایت پروتکل‌های بهداشتی برگزار شد. پیکر یار سفرکرده رهبر حکیم انقلاب  در قم به خاک سپرده شد.
آیت‌الله مصباح‌یزدی در آئینه تاریخ‌نگارهایی همچون محمدرضا کائینی، با خود صادق بود و هنگامسی که تکلیف را در می‌یافت، مصلحت سنجی‌های دنیاطلبانه را به هیچ حوالت می‌داد و گاه خویشتن را، با امواج نیرومند اجتماعی و‌ تبلیغی طرف می‌کرد و حتی با دوستان سابق و صمیمی خویش نیز، در می آویخت! او «درد دین» داشت و هیچ‌گاه به  هیئت دکانداران عقیده در نیامد، معطلِ وجاهت اجتماعی و تایید این و آن نماند و ملاحظه فراگیر شدن بدعت را نکرد! به رغم آنکه از تمامی اسباب جنت مکانی برخوردار بود و احتمالا ادا و اطوارهای اهل آن را نیز می‌شناخت، اما وظیفه خود را در جو شکنی و جمع کردن بساط فضاسازی‌های کاذب می‌دید و مگر شأن یک عالم دینی، جز این است؟ یک بار در اوج شلتاق غوغائیان، به مظلومیت و تواضع، به این قلم فرمود: «بگذار همه ببینند که در این آشفته بازار فکر و سیاست، یکی هم هست که دادی بزند!…». او به رغم آنکه یک سال پیش، در کنار مراد و استاد خویش، زنده یاد آیت الله العظمی محمد تقی بهجت و در سایه سار رحمت کریمه اهل بیت(ع) غنود، اما کماکان میراث علمی و عملی‌اش، در میان شارحان اندیشه دینی در دوران معاصر، یکی از غنی‌ترین‌ها و پر مضمون ترین‌هاست و نگارنده به این دغدغه و پرسش، که آیا: سپهر اندیشه دینی، همچنان شاهد برآمدن نادره مردانی چون او، خواهد بود؟ امید آنکه باشد! یادش گرامی باد.