معصومه پورصادقی
دبیر گروه سیاسی
حسین امیر عبداللهیان که به‌تازگی با گرفتن ۲۷۰ رأی از ۲۸۶ رأی نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی راهی میدان مشق شده است تا امور وزارت خارجه را تمشیت کند، در اولین سفر خود وارد سرزمین نخل‌ها یعنی بغداد شد. وی پیش‌ازاین مسئولیت‌های متعددی ازجمله دستیار ویژه رئیس مجلس و مدیرکل امور بین‌الملل مجلس شورای اسلامی، معاون عربی و آفریقایی وزارت امور خارجه، مدیرکل خلیج‌فارس و خاورمیانه وزارت امور خارجه، سفیر جمهوری اسلامی ایران در بحرین، رئیس ستاد ویژه عراق در وزارت امور خارجه، معاون مدیرکل خلیج‌فارس وزارت امورخارجه، عضویت در کمیته سیاسی – امنیتی مذاکرات هسته‌ای ایران با تروئیکای اروپایی و عضویت در کمیته مذاکرات ایران و عراق و آمریکا در موضوع عراق را در کارنامه خود دارد، علی‌رغم تمام حاشیه‌های به وجود آمده در این نشست منطقه‌ای، اما ایشان دقیقا جایی ایستاد که نماینده کشورمان باید می‌ایستاد.وزیر امور خارجه کشورمان به نمایندگی از ابراهیم رئیسی در این مراسم حضور یافت و ایشان با ایستادن در جایگاه نماینده ایران، نشان داد که در جای درست ایستاده است.
او به دعوت مصطفی الکاظمی نخست‌وزیر عراق عازم بغداد شد در این نشست از همسایگان گرفته تا اعضای دائمی شورای امنیت دعوت‌شده بودند و طبق گفته‌ها هدف از برگزاری آن کاهش تنش در منطقه و تمرکز بر تلاش‌ها برای مبارزه با گروه‌های تروریستی عنوان‌شده بود. همچنین ازسوی طرف عراقی تأکید شده بود که عراق بزرگ‌ترین فرصت‌های سرمایه‌گذاری در منطقه را دارد و مشارکت کشور‌های منطقه در این کنفرانس بیش از هرچیز موجب تقویت شراکت‌های اقتصادی با عراق می‌شود و لذا این کنفرانس «کنفرانس بغداد برای همکاری و شراکت» نامیده شده است.
در این نشست وزیر امورخارجه کشورمان بیان کرد «جمهوری اسلامی ایران همواره بر تحقق صلح از طریق گفت‌وگو و مذاکره درون منطقه‌ای تأکید داشته و امیدوار است کشور‌های منطقه‌ای به این باور مشترک دست یابند که امنیت جز از طریق اعتماد متقابل کشور‌های منطقه به یکدیگر، تکیه‌بر توانمندی‌های ملی، تقویت ارتباطات و حسن همجواری میان کشور‌های منطقه و عدم‌مداخله کشور‌های بیگانه محقق نخواهد شد.» عصاره گفته‌های وزیرخارجه این است که شراکت خوب است، اما در همه زمینه ها نه‌تنها اقتصادی بلکه سیاسی و امنیتی را نیز می‌تواند در بربگیرد همان‌طور که این اجلاس زمینه‌ساز مشارکت اقتصادی برای ساخت بغداد و جذب سرمایه می‌تواند تلقی شود درعین‌حال این پتانسیل را دارد تا سر‌ها را در منطقه به گریبان فروببرد و چرخ‌های گفت‌وگو و مذاکره برای تولید امنیت بومی و درون‌زا بچرخد. در حقیقت حلقه مفقوده این روز‌های خاورمیانه (غرب آسیا) وجود یک امنیت بومی است چراکه این روز‌ها دیگر عوارض امنیت وارداتی دمار از روزگار مردم این منطقه درآورده است در یک سمت امنیت وارداتی در قالب جدیدترین بمب‌ها بر سرکودکان یمنی آوار می‌شود و در سمتی دیگر امنیت درنهایت به آرزویی تبدیل می‌شود تا جوانان را بر روی بال‌های و چرخ‌های هواپیما به سفری ابدی بفرستد و در وقیح‌ترین شکل نیز تبدیل به کابوسی می‌شود که به مدت پنج سال مردم سوریه و عراق را وارد تاریک‌ترین تونل تاریخ می‌کند.
به گفته وزیر خارجه کشورمان «سرنوشت دولت و ملت‌های این منطقه بنا به علقه‌های مشترک دینی، فرهنگی، سنتی، تاریخی و جغرافیایی به یکدیگر پیوند خورده است، این باور مشترک می‌تواند زمینه‌ساز بسیاری از همکاری‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در منطقه باشد و در سایه امنیت مشترک و پایدار و با بهره‌گیری از ثروت‌های خدادادی، زمینه‌های رشد و توسعه همه‌جانبه کشور‌های منطقه را تضمین کند. درواقع منطقه ما همه شاخص‌های دینی، فرهنگی، تمدنی و ظرفیت‌های مادی و معنوی برای همکاری و همگرایی منطقه‌ای را داراست، اما متأسفانه به دلیل مداخلات بیگانگان و سیطره تفکرات امنیت محور، دچار مشکلات متعددی ازجمله جنگ، بی‌ثباتی و ناامنی شده‌است.» 
دقیقا نکته در اینجاست که ظرفیت‌های بالقوه‌ای وجود دارد، اما به فعلیت نمی‌رسد در حقیقت ظرفیت‌هایی که به گفته امیر عبداللهیان وجود دارد تا یک امنیت بومی و دسته‌جمعی در منطقه ایجاد شود، اما در مسیر فعلیت مغموم و بی‌نتیجه می‌شوند و در این زمینه عوامل متعددی نقش دارند که مهم‌ترین آن‌ها را می‌توان این‌طور برشمرد: زیاده‌خواهی و بلندپروازی برخی دولت‌های منطقه، شکل‌گیری شناخت و ادراک نادرست از رفتار و اهداف همسایگان نسبت به یکدیگر با دست‌کاری و دخالت بیگانگان، وجود برخی گرایش‌های نژادی و قومی در منطقه، تحریک گسل‌های اختلافی در منطقه توسط نیرو‌های خارجی و برون‌سپاری امنیت از سوی برخی کشور‌های منطقه و….
در خصوص علل و عوامل شکل نگرفتن امنیت دسته‌جمعی و همگرایی در منطقه‌ ما مقالات و کتاب‌های متعددی نوشته‌شده است و هر یک به تعداد‌های ورق‌هایی که قلم در آن‌ها رانده‌شده دلیل و راهکار ارائه داده‌اند، اما آنچه که مبرهن است این موضوع است که فضای معاصر حاکم بر منطقه ما بیمار است این بیماری ناشی از وجود شک و تردید و جولان راهزنانی است که برای رسیدن به منافع خود درصدد هستند منافع و امنیت کشور‌های منطقه را به‌انحاءمختلف قربانی کنند، لذا ادامه‌دار بودن کنفرانس‌هایی نظیر کنفرانس بغداد تنها با حضور کشور‌های منطقه و تلاش برای به حداقل رساندن اختلافات در بین همسایگان می‌تواند آغازی برای شکل‌گیری یک امنیت درون‌زا در منطقه باشد، زیرا تاریخ همواره درس عبرت در آستین دارد و اگر وضع به همین منوال پیش برود باید شاهد روز‌های وخیم‌تری باشیم حالا فرصت غنیمت است! چراکه آمریکا درصدد کاهش حضور خود در منطقه است و از سوی دیگر ابر بحران‌هایی نظیر داعش فروکش کرده است هوا مساعد برای ساخت‌وساز است.
وزیر امور خارجه کشورمان پس از پایان نشست منطقه‌ای حمایت از عراق، به سوریه سفر کرد.
 امیرعبداللهیان وارد دمشق شد
وی تأکید کرد: روابط ایران و سوریه و عراق راهبردی است، ما در مبارزه با تروریسم و در میدان اقدامات، پیروزی‌های مشترکی خلق کردیم.