آب خوش از گلوی اهوازی‌ها پایین نمی‌رود
گروه اجتماعی- مرضیه صاحبی
زبانشان مو درآورد ازبس‌که گفتند؛ به‌پیر، به پیغمبر این آب خوردن ندارد و آغشته به فاضلاب است و بوی مشمئزکننده‌ای دارد! برای‌همین‌است که دیگر خاموش مانده‌اند و فریادی برنمی‌آورند. برای‌همین‌است که ساکت‌اند و همچنان صامت و سربه‌زیر… ای‌کاش همیت و همتی جوانه می‌زد تا آن‌ها از تشنگی هلاک نشوند و درحسرت جرعه‌ای آب روشن و زلال نمانند. گویا شکستن طلسم چندین و چندساله حسرت آب، به معجزه می‌ماند، مگراین‌که مردی از خويش برون آيد و کاری بکند.
گفتنی‌ها بسیار است؛ به‌عقب‌رانده می‌شویم، زمان‌ها به‌هم‌می‌پیچند، تاریخ خودش را گم می‌کند اما نیمه‌های اردیبهشت بود و شاید واپسین روزهای این ماه که فرمانداری اهواز، «آلودگی آب به وبا را تکذیب کرد و خواستار برخورد با عوامل انتشاردهنده این مطلب نادرست شد.» پس از شنیدنش، کمی تاقسمتی، آسوده‌خاطر شدیم و آن‌را به فال نیک گرفتیم، اما کمی که گذشت، ازبابت خوش‌خیالی‌مان، خود را حسابی سرزنش کردیم، چون باهمین گوش‌هایمان شنیدیم که آب شبکه لوله‌کشی دربرخی مناطق خوزستان ترکیبی از آب و فاضلاب است. این‌ها را «سید محمد علوی» رئیس مرکز بهداشت این استان با زبان بی‌زبانی مطرح کرده است، گفتن این حرف‌ها کم‌کم خودش دارد به کنش بحث‌برانگیزی بدل می‌شود؛ مثلا عده‌ای می‌گویند؛ این ادعاها پشیزی ارزش ندارد و برخی می‌پرسند؛ کجای این آب خوردن دارد؟ کدر است و سیاه. اگر دستگاه تصفیه خانگی نباشد، این آب، شرنگ است و شوکران. هنوز شاخ‌وشانه‌کشی‌های مسئولان و کنشگران ادامه دارد و هیچ‌یک پایشان را پس نمی‌کشند وبه‌آن گریزهای حاصل از ناتوانی برای پذیرش واقعیت پناه نمی‌برند. چه‌می‌شود کرد؟ گویا آنان که ردای مسئولیت بر تن کرده‌اند، دلخوش‌اند به سرزمینی که کرونا را در دامنش می‌پرورد و مردمی که حواسشان به ویروس پرت است و به خاک سیاهی که رویش نشسته‌اند، پس هنوز گندش درنیامده و بهتر است پنهانش کنند! هرچند حقیقت را نمی‌توان کتمان کرد؛ بیشتر لوله‌های انتقال آب این استان شکسته است و اتصالاتشان درز و ترک دارد و این مسئله سبب شده که آب و فاضلاب درون لوله‌ها آمیخته شود و اهوازی‌های مظلوم و نازنین، آبی بنوشند که با مدفوع آغشته است، از این‌وآن هم شنیده‌اند که آب آلوده به وباست، البته فرمانداری اهواز دراطلاعیه‌ای شایعه آلودگی آب و شیوع این بیماری را رد کرده و استاندار هم برای‌چندمین‌بار تأکید کرده که آب آلوده به وبا نیست.
تلاقی شبکه‌های توزیع آب و جمع‌آوری فاضلاب!
بااین‌حال، منبعی آگاه که نمی‌خواهد نامش در رسانه درج شود، به‌رغم تمامی تأییدها و تکذیب‌ها، در گفت‌وگو با «رسالت» توضیح می‌دهد که مسئولان در سنوات گذشته به‌این‌مسئله اذعان کرده‌اند که وبا گره کور سلامت در خوزستان بوده و این آب با فاضلاب ممزوج و مخلوط است و علت آن‌هم فرسودگی و تلاقی شبکه‌های توزیع آب و جمع‌آوری فاضلاب دربرخی نقاط بایکدیگر است و چنانچه این تلاقی در نقطه‌ای باشد که شبکه فاضلاب دچار مشکل شود و به آب‌وخاک اطرافش نشت کند و از آن‌سو، پمپ‌ها به‌هردلیلی ازجمله خاموشی برق و عملکرد اتوماتیک، قطع باشند، فشار آب‌هایی که از فاضلاب‌ها به‌اطراف تراوش کرده، درصورت‌پایین‌تر بودن شبکه توزیع آب از سطح شبکه جمع‌آوری فاضلاب، مثل زهکش عمل می‌کند و به‌محض‌این‌که پمپ‌ها دوباره روشن شوند، این آب‌ها به‌درون منازل هدایت خواهند شد.
این منبع آگاه اظهار خرسندی می‌کند که مردم اهواز از شیر آب برای شرب استفاده نمی‌کنند و اغلب دارای تصفیه‌کننده‌های ۶ مرحله‌ای هستند که از بابت تعویض فیلتر، متحمل هزینه‌های گزافی می‌شوند. به‌هرترتیب خطوط بسیار ریزی از ذرات آلوده به‌این‌طریق، تصفیه می‌شود و «ای سی» آب را هم درحد آب‌معدنی کاهش می‌دهد اما غالبا این آب برای شستشو استفاده می‌شود. البته به‌واسطه کلری که درآن‌است، چندان جای نگرانی نیست ولی درمورداین‌که براثر مصرف آب، فردی دچار بیماری شود، گزارشی موجود نیست و در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. به‌این‌دلیل که آمارها در اختیار سیستم دولتی است و شبکه بهداشت هم همگرا و هم‌جهت با استانداری عمل کرده و اگر شکایتی هم از سوی بهداشت مطرح شود، به‌شکایتی درون خانوادگی شباهت دارد و گزارش آن به بیرون درز نمی‌کند. چنانچه بهداشت آمارهای خودش را شفاف اعلام کند و برروی سایتش قرار دهد و نتیجه آزمایش‌ها را منتشر کند، آن‌گاه می‌شود اطمینان حاصل کرد که چنین مسئله‌ای وجود ندارد اما با اعلام نظر مسئولان مبنی بر تکذیب این موضوع، جای شک و شبهه همچنان باقی است.
او سپس بر سابقه تاریخی مشکل آب اهواز اشاره دارد و سالیان دوری که شبکه آب این منطقه، مدرن و امکانات زیرساختی‌اش نو بوده و از استانداردها و نظارت‌های مهندسی پیروی می‌کرده است اما به‌مرور، به‌هم‌ریختگی در نظام پیمانکاری به‌وجودآمده و بخش‌های توسعه در حوزه آب و فاضلاب کیفیت لازم را ازدست‌داده‌اند: «بی‌گمان اهواز شهر گسترده و افقی و فاقد توسعه عمودی است و این مسطح بودن، ازچندبابت دشواری‌هایی را پدید آورده و این مسئله در بخش‌های خدماتی مشاهده می‌شود. این راهم باید درنظرداشت که بعد از انقلاب، بلافاصله در این منطقه جنگ شده و با توقف توسعه زیرساختی و تعمیر و نگهداری شبکه‌ها در دوره‌های مختلف، تعمیرات منحصرا به وصله‌پینه محدودشده و ما دیگر در این شهر، تعویض خطوط آب‌رسانی به‌صورت عمده را نداشته‌ایم و چون توسعه شهری هم در واحد سطح، در حال صورت گرفتن بوده، عملا فعالیت شرکت‌های خدماتی و زیربنایی مثل شرکت آب و فاضلاب به بخش‌های جدید شهر برای ایجاد آب‌رسانی کشانده شده است. درنتیجه بخش‌های قدیمی از غافله تعمیر، نگهداری ، بازسازی و نوسازی جامانده‌اند و اعتبارات نوسازی هم آن‌قدر نبوده که شبکه آب‌رسانی و توسعه آب اهواز نوسازی شود. کمبود اعتبارات در سال‌های مختلف و نبود مدیریت کارآمد و پیگیر و دچار شدن شرکت آب و فاضلاب اهواز به روزمرگی باعث شده که با یک شبکه توزیع آب قدیمی روبه‌رو باشیم که به لحاظ اجرایی دچار مشکل است و ازسوی‌دیگر در واحد سطح بودن، این مصیبت را هم دارد که توسعه خطوط آب‌رسانی به نقاط دوردست شهر، بعضا به ۴۰ یا ۵۰ کیلومتر فاصله هم می‌رسد؛درست مثل غیزانیه که در جغرافیای شهر اهواز تعریف می‌شود. در بخش جمع‌آوری و دفع فاضلاب هم، هزینه جمع‌آوری در شهرهایی که مسطح هستند، بسیار گزاف است و سربه فلک می‌کشد و بهره‌برداری این شبکه را افزایش می‌دهد. بنابراین پولی که ما به‌ازای خدمات و فروش آب، جمع‌آوری می‌شود، به‌تعمیرونگهداری هم نمی‌رسد. از سوی دیگر پول جدیدی از سایر کشور شارژ نمی‌شود و این در حالی است که شبکه فرسوده بوده و هم‌اینک به یک مگاپروژه تبدیل‌شده و نیازمند سرمایه‌گذاری‌های نجومی است، به این دلیل که مواداولیه تأسیسات و تجهیزات ارزبر است؛ بنابراین طبق برآوردها تا قبل از گرانی ارز و با دلار ۳۸۰۰ تومان، در حدود ۶ هزار میلیارد تومان شبکه توزیع آب اهواز نیاز به تزریق اعتبار داشت تا نوسازی اتفاق بیفتد. اما در حال حاضر نمی‌دانیم این مبلغ به‌چه‌میزان افزایش‌یافته و باید آخرین نرخ‌ها محاسبه شود که تصور می‌کنم حداقل بین ۲.۵ تا ۳ برابر مبلغی که اشاره کردم، افزایش‌یافته باشد.»
میزان مطلوبیت آب اهواز در حد ۹۴ تا ۹۵ درصد است
اما این حرف‌ها، آینه تمام نمای دشواری‌ها نیست. برای همین می‌خواهیم خلاصه‌وار و مرثیه گونه، آنچه درحق خوزستان روا داشته‌اند و به‌جای پیرایش ابرو چشمش را کور کرده‌اند، تمام و کمال به‌یادآوریم. شهروندی خوزستانی، زبان به گلایه می‌گشاید و به‌یادمان می‌آورد که کجای کاریم. «اجرای طرح انتقال آب غدیر و تأمین آب مناطق جنوب غرب خوزستان از سد کرخه چشم‌انداز روشنی را پیش‌روی مردم شهرستان آبادان و خرمشهر ایجاد کرد تا پس از سال‌ها مصرف آب بدطعم ، بد بو و گل‌آلود از آب آشامیدنی مناسب بهره‌مند شوند اما افتتاح این طرح در تیرماه ۹۷ اهالی این شهرها را تنها در اندک زمانی از آب سالم بهره‌مند کرد و روند افزایش کدری آب همراه با گل
بار دیگر به‌تدریج در شبکه آب آشامیدنی شهروندان آبادانی خود را نشان داد و میزان آلودگی در شبکه آب آشامیدنی این شهر در برخی ایام به‌ویژه در روزهای بارانی به‌حدی است که حتی دستگاه‌های خانگی تصفیه آب نیز قادر به تصفیه املاح نبوده و فیلترهای این دستگاه‌های‌خانگی تصفیه‌آب در کمتر از ۲۴ ساعت ناکارآمد شده و باید تعویض شوند. فاجعه‌بارتر آن‌که، مسئولان درخصوص طرح انتقال آب غدیر واقعیت را به مردم نمی‌گویند چرا‌پس‌از مصرف میلیاردها ریال سرمایه و اجرای چنین طرح بزرگی همچنان باید شاهد آب گل‌آلود باشیم و بعضا آبمان بوی گند فاضلاب بدهد؟»
برای بررسی موشکافانه این‌مسئله با منبع آگاه دیگری سخن می‌گوییم. او هم به‌شرط پنهان ماندن هویتش حاضر به مصاحبه می‌شود اما تمایلی ندارد که در مورد پروژه غدیر حرفی به میان آورد، پس بر هزینه‌های بالای اصلاح شبکه آب‌رسانی تأکید می‌کند و درعین‌حال، سنگ کیفیت آب خوزستان را به سینه می‌زند و فرسودگی شبکه و هزینه بالای اصلاح و نوسازی را ازنظر دور نمی‌دارد. او ابتدا می‌کوشد با حجت و برهان اثبات کند که ریگی به کفش مدعیان آلودگی آب اهواز است و برای‌این‌کار تعریفی از آب سالم ارائه می‌دهد، آبی که نه‌تنها رنگ و بو و طعم ندارد بلکه عاری از هرگونه عامل بیماری‌زاست: «درحالحاضر بهترین گندزدایی که استفاده می‌شود، کلر است و رِنج کلری که در آب اهواز به‌کار می‌رود، قابل‌قبول است و اگر آب این منطقه تا به‌این‌حد مشکل دارد، چرا باید مسئولان بهداشت و درمان سکوت اختیار کرده و از طرح این مسئله در جلسات کارگروه سلامت اجتناب کنند؟ درحالی‌که میزان کشندگی بیماری‌های روده‌ای مثل التور حدود ۳۰ درصد است و کرونا، حدود ۲ تا ۳ درصد و اگر این آب تا به‌این‌میزان مشکل دارد، چرا کسی اعتراض نمی‌کند؟
این منبع آگاه، منکر شکستگی‌های لوله آب نیست اما به ۵۵ هزار انشعاب غیرمجاز اشاره دارد و همین انشعاب، آلودگی آب را تشدید می‌کند: «نکته مهم‌ترآن‌که ساختارهای آب اهواز سال‌هاست که بیمار بوده و باید درمان شود و دراین‌زمینه باید مشارکت‌های مردمی را هم افزایش داد و بعد هم برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت تدوین کرد و آنجا که در کوتاه‌مدت امکان تحقق ندارد با تانکر سیار، آب سالم و بهداشتی در اختیار مردم قرارداد. اما متأسفانه استراتژی برای کوتاه‌مدت و بلندمدت موجود نیست و این توسعه ناپایدار و توسعه ساخت‌وسازها بدون درنظرگرفتن زیرساخت‌های لازم بر کیفیت آب اثرگذاشته است و هر آپارتمان
۱۰ واحده، ۱۵ پمپ آب دارد و همه‌این‌ها در فرآیند آب کیفی و مطلوب تأثیر منفی دارد و همین مخازن آبی که در آپارتمان‌ها قرار دارد، اگر به‌موقع شسته نشوند، می‌توانند باعث کدورت و آلودگی آب شوند. گاهی میزان کدورت آبی ۱۵ تا ۲۰ است ولی در سطح استاندارد نزدیک به یک است و هرچه کدورت آب بالاتر باشد، میزان کلر بیشتری برای گندزدایی نیاز دارد.»
گرچه او در ادامه گفته‌هایش بر سلامت و کیفیت آب تأکید می‌کند اما برخی رفتارها و اظهارات مسئولان بهداشتی استان را غیرکارشناسانه می‌داند و برای تصدیق سخنش ابایی ندارد که بگوید: شاید آب محله یا روستایی آغشته به فاضلاب باشد اما نمی‌توان این مسئله را به‌سراسر استان تعمیم داد، چراکه در غیر این صورت باید جمعیت کثیری به بیماری وبا و هپاتیت A و بیماری‌های روده‌ای و اسهال و استفراغ مبتلا می‌شدند. بنابراین برخی اظهارنظرها درست نیست و باید چنین افرادی مورد بازخواست قرار بگیرند و مدیرانی که دارای صلاحیت و شایستگی نیستند و کارآمدی لازم را ندارند، کنار گذاشته شوند چراکه در صورت تداوم این مسئله، هیچ‌گاه مشکل آب اهواز حل نخواهد شد.
این منبع آگاه، میزان مطلوبیت آب اهواز را درحد ۹۴ تا ۹۵ درصد می‌داند و سند حرفش را تکذیبیه استاندار قرار می‌دهد و باصراحت تمام انتقاد می‌کند از مسئولان بهداشت و سلامت که یک شب در رسانه ملی از آلودگی آب می‌گویند و روز دیگر تکذیب می‌کنند. البته به‌زعم او، علت چنین رویه‌ای، بی‌ثباتی مدیریتی است و این‌که مدیران ما برمبنای شایسته‌سالاری انتخاب نمی‌شوند و مجبورند به‌خاطر رانت‌های سیاسی به‌هرکسی باج بدهند و گفته‌های علمی‌شان را حذف کنند و برگفته‌های غیرعلمی تأکید کنند، البته باید پذیرفت که وضعیت آب اهواز برای جمعیتی ۴۰۰ تا ۵۰۰ هزارنفری مهیا شده، نه جمعیت یک‌میلیون و ۴۰۰ هزارنفری. اما آب به مخزن‌های ذخیره‌ای هم نیاز دارد تا گل‌ولای آن ته‌نشین شود و درحالحاضر میزان مصرف آب در خوزستان ۱.۵ تا ۲ برابر استاندارد کشوری است و دراین‌زمینه باید نگرش‌ها را تغییر داد و واقع‌بینانه عمل کرد تا بتوان از بار آلودگی احتمالی کاست.»
مطلوبیت میکروبی در خوزستان ۹۷ درصد و مطلوبیت کلر ۲.۵ درصد است
به‌رغم همه این اظهارات متفاوت که سره را از ناسره، سخت ممکن می‌سازد، هستند کسانی که پرطمطراق، گردن برافراشته‌اند و از دستاوردهای خود دفاع کرده و داد سخن می‌دهند. نمی‌شود یک‌طرفه به قاضی رفت و نتیجه‌ای یک‌سویه را حاصل کرد، برای‌همین با «صادق حقیقی‌پور» مدیرعامل شرکت آب‌وفاضلاب خوزستان هم‌کلام می‌شویم؛ او ادعای شبکه بهداشت خوزستان مبنی بر تلاقی فاضلاب با شبکه توزیع آب در استان را مردود می‌داند و برای صحت گفته‌هایش به این ادله چنگ می‌زند که اگر چنین باشد، باید موارد گزارش بیماری‌های اسهال و عفونت‌های روده‌ای و التور افزایش یابد، حال‌آنکه هیچ موردی از ابتلا به این بیماری‌ها نداشته‌ایم. به عبارت بهتر
«اگر چنین موضوعی صحت داشته باشد باید بیماری‌ها در این استان طغیان کرده و ۱۰ درصد مردم به این امراض مبتلا شوند، حال‌آنکه در عالم واقع چنین نیست و نباید بی سند، ادعایی را مطرح کرد. آن‌هم وقتی اداره معاونت بهداشت استان و حتی رئیس دانشگاه علوم پزشکی تکذیبیه صادر کرده‌اند. اما فارغ از این مسئله، چنانچه آب منطقه‌ای خاص آلوده باشد، شبکه بهداشت ریاست دانشگاه علوم پزشکی، باید بر فراگیری شایع‌ترین بیماری ناشی از آلودگی آب، یعنی التور و هپاتیت Aاشاره می‌کرد، درحالی‌که گفته‌شده سال ۹۸ موردی نبوده بنابراین نباید باروح و روان مردم بازی کرد.»
«حقیقی پور» برای واکاوی علت این مسئله که چرا در مورد آغشتگی آب اهواز به فاضلاب خبرهایی منتشرشده، به سال ۹۶ گریزی می‌زند که عضو شورای شهر اهواز گفته است؛ تلاقی آب و فاضلاب در برخی محله‌ها یعنی ابتلا به انواع بیماری‌ها ازجمله هپاتیت A حدود
۱۳ نفر را به این بیماری مبتلا کرده و بعد هم «BBC» این اظهارات را بزرگنمایی کرده است، بنابراین تمامی حرف‌وحدیث‌ها پیرامون آلودگی ازهمین مصاحبه به‌ظاهر ساده آغازشده و درنهایت هم معاونت بهداشت در برنامه‌ای زنده، این سخنان را تأیید کرده که در برخی مناطق حاشیه شهر و روستاها، آب آلوده است که روز بعد تکذیب می‌کند. اما به فرض که آب آلوده باشد، باید اداره بهداشت طی نامه‌ای به ما اعلام کند که این نقطه آلوده است. چراکه شبکه‌های آب و فاضلاب، فعال و پویا هستند و امکان دارد تحت تأثیر نوسانات و یا دخل و تصرف‌هایی که صورت می‌گیرد و یا براثر فرسودگی، دچار حادثه شوند. اما تا امروز حتی یک نامه، مبنی‌براین‌که در فلان نقطه، آب دچار مشکل است، به دست ما نرسیده، مگر در مورد روستاها که تازه با ما ادغام‌شده‌اند، در این زمینه نمی‌توانم موردی را تأیید یا تکذیب کنم، درثانی برای آلوده بودن یا نبودن آب یک شهر، چند رفرنس هست، اول کلر باقی‌مانده در آب یا مطلوبیت کلر آب و دومی هم مطلوبیت میکروبی است و هر آبی را فارغ از طعم، برای این‌که بگویند ازنظر بهداشتی سالم هست یا نیست باید از این دو منظر، موردبررسی قرارداد. مطابق آمار اداره بهداشت اهواز، مطلوبیت میکروبی در خوزستان ۹۷ درصد است که همانند میانگین کشوری بوده و مطلوبیت کلر ۲.۵ درصد از میانگین کشوری هم بالاتر است.
یعنی اگر در آب، کلر باقی‌مانده به‌عنوان قوی‌ترین ماده گندزدا، مطلوب باشد، عاری از هرگونه میکروب است.مدیرعامل شرکت آب‌وفاضلاب خوزستان در سخنانش بارها براین‌مسئله تأکید می‌کند که هرچقدر لوله‌ها درز و شکستگی داشته باشند و آلودگی را تشدید کنند، بازهم به‌دلیل کلر مورداستفاده، آب مصرفی اهوازی‌ها ازنظر بهداشتی موردی ندارد: «توده آب همیشه تحت‌فشار است و ما در اهواز، به‌صورت مستقیم، پمپاژ کرده و آب را روانه شبکه توزیع می‌کنیم. بنابراین حتی در اهواز به دلیل پرفشار بودن لوله‌های آب، هیچ‌وقت امکان ندارد، ماده‌ای از بیرون وارد لوله شود اما به هنگام شکستگی لوله‌ها، آب را به‌منظور ترمیم لوله‌ها قطع می‌کنیم و ممکن است در آن شرایط، گل‌ولای براثر حفاری وارد شود که با شستشو، این مسئله را رفع می‌کنیم. بنابراین پدیده‌ای به نام آلودگی نداریم. اما بعضا این شائبه وجود دارد که دارای تصفیه‌های خانگی هستیم اما این تصفیه‌ها برای ارتقای ذائقه و طعم و کاهش شوری و ای سی آب است و تصفیه‌خانه‌های معمولی که ما در سطح شهرداریم، فیزیکی و بیولوژیکی هستند و ای سی آب که به‌صورت استاندارد تا ۲ هزار میکرو موس بر سانتی‌متر مجاز است، در اهواز ۱۵۰۰ تا ۱۶۰۰ است اما چون ای سی آب‌معدنی، ۳۰۰ تا ۴۰۰ است، ما با این تصفیه‌کننده‌های خانگی، ای سی آب را پایین می‌آوریم و به لحاظ بهداشتی و میکروبی مشکلی ندارد. مسئله دیگری که در فضای مجازی بسیار منعکس می‌شود، این است که شیر آب را باز می‌کنند و گل بیرون می‌زند، به‌این‌دلیل که ما در اهواز با پمپاژ مستقیم، آب را وارد شبکه توزیع می‌کنیم، اکثر تصفیه‌خانه‌های ما، یعنی حدود ۸۵ درصد آب اهواز در منطقه شمال و غرب اهواز هستند بنابراین انتظار می‌رود در مناطق جنوبی و شرقی، هرچه از منبع تولید آب فاصله می‌گیریم، دچار کاهش فشار شویم. اکثر مشترکین ما در اهواز، پمپ را به‌جای این‌که بعد از مخزن قرار دهند، جلوی مخزن می‌گذارند و به‌صورت مستقیم به شبکه وصل می‌شوند، چون ممکن است آب به آن‌ها نرسد. از سوی دیگر شهر اهواز به خاطر موقعیت جغرافیایی‌اش در موقعیت کمی از زمین است ولوله‌ها در عمق ۱.۵ تا ۲ متری سطح زیرزمین قرارگرفته‌اند و این‌ها در مواقع پیک مصرف و کم‌فشاری، درجاهایی که فاصله زیادی از منبع تولید فشار یعنی تصفیه‌خانه‌ها دارند، چون پمپاژ مستقیم می‌کنند، بعضا از محل درز و ترک‌های مویی و اتصالات، آب‌های تحت‌الارضی اطراف را داخل لوله می‌کشند و دراین‌طور مواقع، آب مصرف‌کننده‌ها یا گل‌آلوده می‌شود و یا بوی بد می‌دهد و به‌همین‌دلیل چنین شائبه‌ای مطرح است که با فاضلاب آمیخته‌شده، درصورتی‌که این همان آب زیرزمینی است که چون مورفولوژی زمین اهواز گل‌آلود بوده و مانداب است، بوی بد می‌دهد و اگر مردم پمپاژ مستقیم نکنند، این مسئله اتفاق نمی‌افتد.»
«حقیقی پور» به این مسئله هم کنایه می‌زند که شبکه توزیع آب اهواز حدود ۲۷۰۰ کیلومتر است، یعنی شبکه‌ای بسیار گسترده که حدود ۱۶۰۰ کیلومتر آن، عمر بالایی دارد اما به معنای ناکارآمدی و به درد نخور بودن، نیست. حتی در اروپا هم، عمر شبکه توزیع تا ۸۰ سال نیز می‌رسد. ما اگر در کنار توسعه زیرساخت، از مشارکت‌های مردمی هم استفاده کنیم، وضعیت متفاوت خواهد بود چون در اهواز مشترکین غیرمجاز زیادند و ما کمتر از ۴۰۰ هزار مشترک آب‌داریم اما بیشتر از ۵۰ هزار نفر غیرمجازند و نزدیک ۱۰ تا ۱۲ هزارنفر از مشترکین، کنتورهایشان خراب بوده و بعضا در انشعابات دستکاری کرده‌اند و آن پمپاژ مستقیم باعث می‌شود، هیدرولیک شبکه توزیع آب، از کنترل دستگاه‌های متولی خارج شود و اگر نتوانیم مشارکت مردم را در بهره‌برداری مناسب از این شبکه‌ها جلب کنیم، هرقدر توسعه سازه‌ای بدهیم و المان‌های آب شهری را ارتقا دهیم، بازهم نتیجه‌ای نمی‌گیریم و این‌ها دو بال یک پرنده‌اند. درحالی‌که ما اعلام کرده‌ایم، کسانی که تحت پوشش کمیته امداد هستند، از حق انشعاب رایگان بهره‌مند خواهند شد و کسانی که عضو خیریه هستند با اقساط بلندمدت می‌توانند این حق انشعاب را دریافت کنند، حتی با ۵ هزار تومان می‌توانند، برای دریافت انشعاب پرونده تشکیل بدهند اما متأسفانه رغبتی از سوی شهروندان نشان داده نشده و روزبه‌روز بر مشترکین غیرمجاز ما افزوده می‌شود. به‌همین‌دلیل ۷۵۰ هزار مترمکعب آب تولید می‌کنیم درصورتی‌که طبق استاندارد باید کمتر از ۴۰۰ هزار مترمکعب آب تولید کنیم و هر خوزستانی ۸ ماه بعد قبض آب را پرداخت می‌کند، یعنی دوره وصول قبوض ما حدود۲۳۰ روز است که در هیچ‌کلان‌شهری این‌گونه نیست، این عوامل باعث شده که نتوانیم خدمات مطلوب ارائه بدهیم.»
اهواز , خوزستان , مرضیه صاحبی
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.