بیایید کمی کلمهبازی کنیم. کلمه «خانه» وقتی با «داری» ترکیب میشود یک مفهوم جدید میسازد که پشتش احتمالا یک مادر یا یک همسر قرار دارد با صدها مسئولیت ریزودرشت. خانهداری شاید در نگاه اول و تحتاللفظی، نگهداری از خانه باشد اما در منظری عمیقتر غیر از خانه، اسباب آن، اهل آن و روح آن را نیز شامل میشود.
مقام معظم رهبری در دیدار مسئولان وزارت امور خارجه و سفیران جمهوری اسلامی ایران، ضوابط و شاخصهای سیاست خارجی موفق و معنای صحیح و بدون اعوجاج«حکمت»، «عزت» و«مصلحت» را تبیین فرمودند و نسبت به جانمایی صحیح ایران در نظم جدید جهانی تأکید داشتند.
نتایج لیگ برتر فوتبال کشورمان مشخص شد و پرسپولیس تهران به مقام قهرمانی دستیافت. سپاهان اصفهان دوم و استقلال تهران به مقامی بهتر از سومی نائل نشد. شاید این خبر بهخودیخود جز برای اهالی ورزش، موضوعیتی نداشته باشد اما تحلیل چرایی این رتبهها و استفاده از درسهای آن در سایر حوزهها خالی از لطف نیست.
تماشا آنچنانکه بایدوشاید احساس درد را منتقل نمیکند؛ دردکشیده و دردچشیده میداند و میفهمد که درد چیست و طبیعتا وقتی دردی درک نشود، توقع پیگیری برای درمان هم منطقی نیست.
به بهانه اعلام برائت امام جمعه رشت و نماینده ولیفقیه در استان گیلان از برخی حضار داخل یک جلسه که حجاب شرعی را رعایت نکرده بودند، لازم است مروری بر مفهوم نمایندگی و اهمیت ایفای صحیح این امانت مهم داشته باشیم.
چندین سال است که از پیچ تاریخی سخن گفته شده و در مطالبی از جمله «کنشگری در پیچ تاریخی»، «پیچیدگیهای پیچ تاریخی امروز»، «جهان در انتظار یک اتفاق عظیم» و ... در این خصوص قلمفرسایی کردم.
قلم، همیشه حرمت داشته و دارد؛ مشروط بر اینکه چرخش آن بر مدار حق باشد. آنچه با آن قلم هم نوشته میشود محترم است بهشرط آنکه پرده از حقیقتی بردارد و راهی را بنمایاند. امروز البته بهجای دوات و لیقه و قلم، رایانه و تلفن همراه و کیبورد، جایگزین شده و تفاوتهای بزرگی در امر رسانه ایجاد کرده و این تفاوتها بار سنگینتری بر عهده صاحبقلمان یا صاحبان تریبون گذاشته است.
انقلاب اسلامی، دنیای ما را وارد یک افق دیگر کرد. ورود به این افق، به خاطر آرمانهای بلندی که داشت، هم رحمت با خود میآورد، هم زحمت. قاعده دنیا همین است؛ اگر طالب قدرت باشی، خدا به تو گرفتاری عرضه میکند تا با دستوپنجه نرمکردن با مشکلات، ورزیده و قوی شوی و این مسیر، پر است از درد عضلات بعد از تمرین.
رفتوآمد سالها و فصلها و ماهها و هفتهها که جای خود، رفتوآمد روز و شب برای اهل خرد و اهل اندیشه، نشانههایی بر جا میگذارد که راه را مینمایاند. اسفند هر سال، خصوصا وقتی از نیمه میگذرد، معمولا شور و حرکتی در کشور بهراه میافتد که ناشی از یک قرارداد جاافتاده و پذیرفته است؛ پایانی برای یک شروع بهتر. اما چه کسی میتواند سال را تمام کند و امید به شروع سال بهتر داشته باشد؟
اصل وجود دشمن در طول تاریخ، بدیهی است. از زمان حضرت آدم تا به امروز، دشمنیهای جن و انس، وجود داشته است. از شیطان که به تعبیر و تأکید قرآن کریم، دشمن ماست و باید او را به دشمنی بگیریم، تا اولیاء شیطان و انسانهای فریبخورده و فریبدهنده. تا وقتی جدال حق و باطل و ظالم و مظلوم ادامه دارد، دشمن و دشمنی هم هست.
مردم و حاکمیت، حقوق و تکالیف متقابلی نسبت به هم دارند که اگر این حقوق و تکالیف را ادا کنند، ثمرات بینظیری دارد که در کلام مولای متقیان علی علیهالسلام آمده است: «هرگاه مردم حق حاکم و کارگزار را ادا كنند و حاکم و کارگزار نیز حق مردم را بپردازد، حق در ميان آنها قوى و نيرومند خواهد شد؛ مسيرهاى دين، خالى از انحراف مىگردد، نشانههاى عدالت، استوار مىشود و سنّتها در مجراى صحيح خويش به كار مىافتد و بهاینترتیب روزگار بر وفق مراد میگردد و مردم به بقاى دولت اميدوار و دشمنان مأيوس خواهند شد.»
یک. انقلابی ماندن، مهمتر از انقلابی شدن است. این گزاره، محور بخش عمدهای از سخنان مقام معظم رهبری در روز گذشته و در چند سخنرانی پیشین است. ایشان تأکید کردند که«بعضیها با انقلاب بودند، بعد زاویه پیدا کردند. عوامل مختلفی [وجود دارد]. گاهی تقصیر خودشان هم نبود، تقصیر دستگاهها بود، تقصیر حکومت بود، تقصیر عوامل گوناگون بود، تقصیر خارج [بود]؛ بالاخره به هر دلیلی یک زاویهای پیدا کردند.
خروجی انتخابات مجلس یازدهم و دولت سیزدهم، حاکمیت یکپارچهای شکل داد که در بادی امر، جریان رقیب هم امیدوار به جراحیها و تغییراتی شد که میدانست در زمان آنان میسر و ممکن نبود. بسیاری از منازعات و چالشهای درون قدرت، بهواسطه قرابت فکری سران قوا و بخش مهمی از بدنه مدیریتی حلوفصل شده و میشود.