رئیسجمهور کشورمان برای شرکت در اجلاس اضطراری سران کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی درباره جنگ غزه به «ریاض» عربستان سفر کرد و در نطق جامع خود به عامل اصلی جنایات در غزه یعنی آمریکا اشاره کرد. وی فضای این فاجعه را توصیف کرد؛ آمران و عاملانش را تقبیح کرد و برای برونرفت از این شرایط، راهکار ارائه نمود.
تقریبا دو دهه از طرح «خاورمیانه جدید» از سوی رئیسجمهور اسبق آمریکا میگذرد. حتی آن زمان، جرج بوش از جنگهایی که در غرب آسیا به راه انداخته بود، بهعنوان درد زایمان تولد خاورمیانه جدید یاد میکرد؛ خاورمیانهای که اولویت اول آن، امنیت رژیم صهیونیستی و گسترش آن باشد.
شاخصههای اقتصادی و متر و معیارهای تخصصی برای مقایسهها، کارنامهها و اقدامات علمی و عملی باید بهدقت تحلیل و بررسی شود اما شاید مهمتر از مداقه در این آمار و ارقام، سنجش و گرفتن نبض مردم از وضعیت اقتصادی و معیشتی است.
سال ۱۴۰۱ فارغ از وقوع یک پروژه سیاسی و فرهنگی منسجم و بینالمللی علیه جمهوری اسلامی که هزینههای زیادی در بر داشت، در حوزه اقتصادی و خصوصا نرخ ارز نیز خاص و نقطه عطف بود.
حکمرانی همهاش حکمت و استدلال و رسیدگی به مسائل کلان نیست. کما اینکه در خانواده، سازمان و هر محیط دیگری که انسان در آن حضور دارد نیز مسائلی ظاهرا خُرد هست که بهاندازه امور کلان، دارای اهمیت است. اساسا مسائل خُرد را نباید حقیر و کوچک دید.
از شروع جنگ تحمیلی در سال 59، چهلوسه سال میگذرد. برخی دفاع مقدس را 8 ساله، بعضی 10 ساله، حتی گروهی از یک زاویه نگاه، آن را 43 ساله میدانند؛ اما اگر دقیقتر و عمیقتر نگاه کنیم شاید دفاع مقدس یک درخت تناور نزدیک به 60ساله باشد.
مسیری که برای بار اول، قصد طی کردن آن را داری، آرام و پرسانپرسان میروی تا مبادا به بیراهه کشیده شوی؛ مبادا هر چه بیشتر حرکت کنی از مقصد دورتر شوی و وقت و انرژی خود را بیهوده صرف کنی.
حضرت على عليهالسلام مىفرمايند: أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اكْتِسابِ الإخوَانِ، وَأَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَيَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُمْ؛ ناتوانترين مردم كسى است كه در دوستيابى ناتوان باشد، و از او ناتوانتر كسى است كه دوستان خود را از دست بدهد.
وجود غربزدگی و خودباختگی در کشوری که سابقه نفوذ طولانیمدت استعمارگران را دارد امری طبیعی است. انقلاب اسلامی با دم مسیحایی امام خمینی رحمةاللهعلیه بهمثابه یک طبیب حاذق، ضربهای سهمگین بر این امالامراض وارد کرد و خلف صالحشان نیز پیوسته کشور را با رهنمودهایشان واکسینه میکنند، اما طبیعی است که برخی خود را از درمان طبیب و واکسنها محروم میکنند و با حضور پررنگ و پرسروصدا، روح و جان سایرین را نیز در معرض خطر قرار میدهند.
محرم ۶۱ نقطه عطفی در عالم ایجاد کرد؛ ولی این نقطه، پایان خط نیست بلکه شروع یک مسیر است؛ نقطهای که «شایعت و بایعت و تابعت» از روی آن معنا مییابد. نقطهای که «سمعت بذلک فرضیت به» تکلیف امروز را هم مشخص میکند.
اسم کوفه بد دررفته است؛ تاحدیکه ادعا میکنیم «ما اهل کوفه نیستیم علی تنها بماند»؛ بالاخره نه خطبههای امیرالمؤمنین علیهالسلام فراموش میشود نه کوچههای غریبنوازش با سفیر اباعبدالله از یادمان میرود؛ اما تعارف را کنار بگذاریم؛ ما اهل کجاییم؟ ما وقتی معاذالله به معصوم جسارت میشود چه میکنیم؟
جنگ است؛ از بدِ روزگار، سختترین جنگ را جنگ نرم نامیدند؛ شاید برای همین است که عمده مسئولان، فقط در زبان، آن را جنگ قلمداد میکنند و به «استطاعت جنگ نرم»، توجهی ندارند. اینها از کل زندگی و سخنان شهید بزرگوار حسن طهرانیمقدم که رضوان خدا بر او باد، همین عبارت را دوست دارند که «فقط انسانهای ضعیف به اندازه امکاناتشان کار میکنند.» میدانید چرا؟