فرانسیس فوکویاما، نویسنده کتاب «پایان تاریخ و آخرین انسان» اخیرا در مصاحبه با یک شبکه خبری عربی در مورد تحولات اخیر و جنگ غزه و معادلات قدرت در جهان روی چند نکته تکیه کرده است.
اصلاح ساختار بودجه یعنی تدوین و تصویب ماده واحده و تبصرههای آن به طور جامع و مانع بدون نیاز به آییننامه، شیوهنامه و تصمیمنامه و تصویب نامه اجرایی و تبصرههایی كه در فراز آخر آن نحوه اجرای قانون را موكول به تصویبنامه هیئت وزیران مینماید، به این دلیل كه پرداخت موضوع تبصره را به موجب آییننامه دانستن، مغایر فراز آخر اصل 53 قانون اساسی است، ذكر مصداقی در این باره با تأمل در مراتب ذیل میتواند به فهم ساده از این اصل كه میگوید؛
طرح فروش اوراق سلف نفتی، با اماواگرهای زیادی روبهروست و هرچند به نظر میرسد با پیگیری قوای مقننه و قضائیه، متوقفشده است، اما حتی احتمال اجرای آن نگرانکننده است.
آن چه که وزارتخانهها و سازمانهای دولتی از طریق واگذاری سرمایههای دولتی و داراییهای دولت بهعنوان درآمد کسب میکنند، درآمد عمومی ردیف در جدول شماره 5 قانون بودجه کل کشور است و جزء حقوق دولتی محسوب میشود و حقوق دولتی قابل بخشش نیست.
قطعنامه پیشنهادی آمریکا به صورت یک کاغذ پارهای رویمیز شورای امنیت باقی ماند. طی 75 سال حیات سازمان ملل تاکنون سابقه نداشته آمریکا اینطور مفتضح در شورای امنیت تنها بماند.
واشنگتن همچنان در مقابل استراتژی «مقاومت فعال که از سوی کشورمان اعمال میشود ، سرگردان مانده است. » این مسئله، در جریان بررسی پرونده «تمدید تحریم تسلیحاتی» کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قابلمشاهده بود.
بلافاصله پس از بروز حادثه انفجار در بیروت، اخبار ضد و نقیض متعددی در مورد علت بروز این حادثه منتشر شد، اما از آنجا که از همان ابتدا موج خبری گستردهای علیه حزبالله لبنان شکل گرفت، لذا این شائبه که این حادثه عمداو بر اساس یک سناریوی از پیش تعیین شده به وقوع پیوسته قوت گرفت.
بزرگترین اشکال یک سیستم مدیریتی، بلاتکلیفی و ارسال پیامهای متناقض به جامعه است. اساسا رفتار غیرقابلپیشبینی جز درصحنه نبرد و موارد معدود و محدود، آزاردهنده است؛
چندی پیش در مطلب «آرمانخواهی غیرواقعبینانه ممدوح نیست» از وجود «خطری خوشمنظر» نوشتم که روز به روز به طرفدارانش اضافه میشود! سندرم حادی که شخص، با قضاوتی یکطرفه فکر میکند او یگانه منجی یا تنها پاکدست کشور است و بقیه مسئولان، در فساد غوطهورند!
چند روز پیش، رئیسجمهور محترم در جلسه هیئت دولت، خبر از گشایش اقتصادی داد. همانطور که پیشبینی میشد، گشایش اقتصادی مدنظر حسن روحانی، پیشفروش نفت به مردم بود. جزئیات این طرح هنوز مشخص نشده که بتوان نقدی بر آن نوشت، اما نحوه مدیریت روانی دولت در حوزه اقتصاد جدّاً تأملبرانگیز است.
ظاهرا قرار نیست برخی از سیاستمداران ما ازتجارب گذشته درس عبرت بگیرند و همچنان در تصمیمگیریهایشان دچار افراطوتفریط میشوند، تاجاییکه حتی شعارهایی مثل؛ «نه شرقی و نه غربی» انقلاب اسلامی و شعار «ما میتوانیم» امام انقلاب (ره) را فراموش میکنند.
این روزها «گشایش اقتصادی» کلیدواژه پرتکرار رؤسای قوای مجریه و مقننه شده و در جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی حول آن، بحث و تبادلنظر، صورت میگیرد. همه مردم منتظر این گشایشاند؛
«برایان هوک» نماینده ویژه وزارت خارجه آمریکا در امور ایران از مقام خود کناره گیری کرده است. قرار است الیوت آبرامز - نماینده فعلی وزارت امور خارجه آمریکا در امور ونزوئلا - جایگزین هوک شود.
حکومت از دیدگاه اسلام برخاسته از موضع طبقاتی و سلطهگری فردی یا گروهی نیست بلکه تبلور آرمان سیاسی ملتی همکیش و همفکر است که به خود سامان میدهد تا در روند تحول فکری و عقیدتی، راه خود را به سوی هدف نهایی(حرکت به سوی الله) بگشاید؛