اقتصاد دانشبنیان راه میانبر برای تحقق اقتصاد مقاومتی است. این مفهوم، در سالهای اخیر در سخنرانیهای متعدد رهبر معظم انقلاب، سالانه بیش از 600 بار تکرار شده که نشاندهنده اهمیت این حوزه است.
اوضاع رسانهای کشور، جنگی است. بازار شایعات روزبهروز گرمتر میشود. راست و دروغ یا مخلوط هر دو باهم، از سر و کول فلان صفحه شبکه اجتماعی و بهمان کانال یا حتی برخی رسانههای رسمی کشور بالا میرود.
یکی از اختلالات اصلی نظام اداری کشور، ضعف در تصمیمگیری است. این اشکال، تنها متوجه دولت هم نیست و قوای دیگر هم از این منظر، شرایط مطلوبی ندارند. برای فهم بهتر موضوع، سه نمونه را ازنظر بگذرانیم.
محرم ۱۴۴۲ شاید خاصترین دوره از حیث اقامه عزا در زمانهای باشد که مردم و زمامدارانی دلباخته و عاشق اباعبدالله علیهالسلام دارد، اما با این وجود، نمیتوانند در صفوف بهمفشرده پرشور و مطابق روال سابق، عزاداری کنند.
تاریخ شهادت میدهد که شیعیان در ایران و سایر کشورها، هیچگاه در عزای سید و سالار شهیدان کم نگذاشتهاند، همانها که پیادهروی اربعینشان، بزرگترین و باشکوهترین اجتماع بشری است، مناسبتهای آیینی را پرمغز و عاقلانه برگزار میکنند، مراسم عید و عزایشان، از برترین جشنوارههای فرهنگی دنیا عمیقتر و عاشقانهتر است، در سیل و زلزله و مشکلات مردم، بیش از همه به یاری مصیبتزدگان میشتابند و در مقابله با بحران بیماری اخیر، نقش کلیدی ایفا کردهاند. اما امسال، با توجه به محدودیتهای ناشی از شیوع بیماری کووید ۱۹، مسئولیتهای متولیان و عموم فعالان عاشورایی بیشتر شده است.
چند روزی است سران امارات متحده عربی و رژیم جعلی صهیونیست از عادیسازی روابط خود خبر دادهاند. البته ارتباط نزدیک و گسترده حکام خودباخته امارات و سران سفاک صهیونیست مسئله تازهای نیست؛
طرح فروش اوراق سلف نفتی، با اماواگرهای زیادی روبهروست و هرچند به نظر میرسد با پیگیری قوای مقننه و قضائیه، متوقفشده است، اما حتی احتمال اجرای آن نگرانکننده است.
قطعنامه پیشنهادی آمریکا به صورت یک کاغذ پارهای رویمیز شورای امنیت باقی ماند. طی 75 سال حیات سازمان ملل تاکنون سابقه نداشته آمریکا اینطور مفتضح در شورای امنیت تنها بماند.
واشنگتن همچنان در مقابل استراتژی «مقاومت فعال که از سوی کشورمان اعمال میشود ، سرگردان مانده است. » این مسئله، در جریان بررسی پرونده «تمدید تحریم تسلیحاتی» کشورمان در شورای امنیت سازمان ملل متحد نیز قابلمشاهده بود.
بزرگترین اشکال یک سیستم مدیریتی، بلاتکلیفی و ارسال پیامهای متناقض به جامعه است. اساسا رفتار غیرقابلپیشبینی جز درصحنه نبرد و موارد معدود و محدود، آزاردهنده است؛
چندی پیش در مطلب «آرمانخواهی غیرواقعبینانه ممدوح نیست» از وجود «خطری خوشمنظر» نوشتم که روز به روز به طرفدارانش اضافه میشود! سندرم حادی که شخص، با قضاوتی یکطرفه فکر میکند او یگانه منجی یا تنها پاکدست کشور است و بقیه مسئولان، در فساد غوطهورند!
چند روز پیش، رئیسجمهور محترم در جلسه هیئت دولت، خبر از گشایش اقتصادی داد. همانطور که پیشبینی میشد، گشایش اقتصادی مدنظر حسن روحانی، پیشفروش نفت به مردم بود. جزئیات این طرح هنوز مشخص نشده که بتوان نقدی بر آن نوشت، اما نحوه مدیریت روانی دولت در حوزه اقتصاد جدّاً تأملبرانگیز است.
این روزها «گشایش اقتصادی» کلیدواژه پرتکرار رؤسای قوای مجریه و مقننه شده و در جلسه شورای عالی هماهنگی اقتصادی حول آن، بحث و تبادلنظر، صورت میگیرد. همه مردم منتظر این گشایشاند؛