یکی از مهمترین ثمرات طوفانالاقصی، تبدیلشدن غرب به دو دنیای موازی بود. امروز وقتی به غرب نگاه میکنیم، دیگر با یک غرب طرف نیستیم! بلکه با دو جهان طرفیم که برای یکی مسئله نسلکشی و جنایت علیه بشریت توسط رژیم اشغالگر دستکم اندکاهمیتی دارد اما در جهان دیگر کماکان اسرائیل مورد حمایت حداکثری است و مسئله، ایران و روسیه و اوکراین است.
از زمان ریاست جمهوری ترامپ در آمریکا تا همین امروز، زیاد در مورد فیلترینگ تیکتاک در آمریکا و در دیگر نقاط جهان میشنویم. تیکتاک شبکه اجتماعی بسیار محبوبی خصوصا در میان نوجوانان است که کاربران در آن ویدئوهای کوتاه یکدقیقهای بارگذاری میکنند. یک پلتفرم اعتیادآور چینی که به برخی نقاط جهان ازجمله ایران دسترسی نداده است.
آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا در تازهترین مواضع دروغین خود بار دیگر مدعی شده است که احیای توافق هستهای از اولویتهای سیاست خارجی کشورش خارجشده و دیگر در دستور کار نیست! از سوی دیگر، رابرت مالی، نماینده ویژه آمریکا در امور ایران اخیرا با همتای عمانی خود در وزارت خارجه این کشور دیدار فشردهای را در خصوص تبادل زندانیان ( میان ایران و آمریکا) و نحوه احیای مذاکرات هستهای داشته است.
مردم و حاکمیت، حقوق و تکالیف متقابلی نسبت به هم دارند که اگر این حقوق و تکالیف را ادا کنند، ثمرات بینظیری دارد که در کلام مولای متقیان علی علیهالسلام آمده است: «هرگاه مردم حق حاکم و کارگزار را ادا كنند و حاکم و کارگزار نیز حق مردم را بپردازد، حق در ميان آنها قوى و نيرومند خواهد شد؛ مسيرهاى دين، خالى از انحراف مىگردد، نشانههاى عدالت، استوار مىشود و سنّتها در مجراى صحيح خويش به كار مىافتد و بهاینترتیب روزگار بر وفق مراد میگردد و مردم به بقاى دولت اميدوار و دشمنان مأيوس خواهند شد.»
محمد خاتمی، رئیسجمهور پیشین کشورمان طی بیانیه در کنگره حزب مردمسالاری از یک دوقطبی موهوم پردهبرداری کرده و بدون اینکه بگوید قطب سوم چه راهحلی برای مشکلات کشور دارد پیام را رها کرده است.
یکی از مفاهیم مهم در عرصه دیپلماسی و ارتباطات بینالملل، دیپلماسی هنر است. دیپلماسی هنر، یکی از زیرمجموعههای دیپلماسی عمومی است. دیپلماسی عمومی به آن بخش از ارتباطات کشورها اطلاق میشود که خارج از ساختار مرسوم دیپلماسی است. دیپلماسی عمومی یعنی استفاده از هر ابزاری که بتوان به کمک آن، بر اذهان عمومی جهان تأثیر گذاشت و به این ترتیب راه را برای اهداف دیپلماسی آشکار، هموارتر ساخت.
سه سال پیش برگزارکنندگان کنفرانس امنیتی مونیخ دو سؤال مطرح کردند و شرکت کنندگان را ملزم به پاسخگویی به این دو سؤال نمودند.این دو سؤال کلیدی آن بود؛ «چرا جریان ثروت و قدرت از غرب به شرق منتقل شده است؟ چطور میشود این مسیر را تغییر داد؟»
یک. ماههاست که پیرامون آبگیری سد چمشیر، در محافل کارشناسی بحث و تبادلنظر میشود و اماواگرهای زیادی در مورد آن مطرحشده است. در کنار نکات مثبت آبگیری سد که از ابتدا هدف مجریان سد بوده است، نظرات مخالفی از جنس شور شدن آب در بستر رودخانه و تکرار برخی ماجراهای تلخ سد گتوند از یکسو و زیرآب رفتن بخشهای مهمی از محدودههای باستانشناسی کشور در سوی دیگر شنیده میشود.
این روزها رافائل گروسی، مدیرکل آژانس در روایتی یک طرفه ، از نگرانی ها ودغدغه های خود در قبال تسریع و گسترش دامنه فعالیت های هسته ای جمهوری اسلامی ایران در فردو ونطنز سخن می گوید! گروسی در تازه ترین سخنانش، خواستار سفر فوری به ایران و طرح دغدغه های جدید خود در قبال افزایش سطح غنی سازی در نیروگاه فردو شده است. جالب توجه اینکه گروسی در سخنانش تاکید کرده است :
۱ -رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم آذربایجان فرمودند؛ «شنبه ۲۲ بهمن تاریخی بود ، به ملت ایران اظهار تعظیم می کنم». این در حالی بود که ملت ایران در پاسخ به اهانت های دشمن در فتنه پاییز گذشته به رهبری در راهپیمایی ۲۲ بهمن به خیابان ها آمدند تا ضمن بیعت مجدد با آرمانهای امام خمینی(ره) و ارزش های الهی انقلاب اسلامی برای ۳۳ سال رهبری حکیمانه و هوشمندانه آیت الله خامنه ای اظهار تعظیم کنند.
یک. انقلابی ماندن، مهمتر از انقلابی شدن است. این گزاره، محور بخش عمدهای از سخنان مقام معظم رهبری در روز گذشته و در چند سخنرانی پیشین است. ایشان تأکید کردند که«بعضیها با انقلاب بودند، بعد زاویه پیدا کردند. عوامل مختلفی [وجود دارد]. گاهی تقصیر خودشان هم نبود، تقصیر دستگاهها بود، تقصیر حکومت بود، تقصیر عوامل گوناگون بود، تقصیر خارج [بود]؛ بالاخره به هر دلیلی یک زاویهای پیدا کردند.
سفر رئیسجمهور کشورمان و هیئت همراه به کشور چین از اهمیت فوقالعادهای برخوردار است. هدف از این سفر، تحقق بیشترو تثبیت کاملتر مشارکت استراتژیک گسترده میان تهران و پکن در قالب تفاهمی کلان و راهبردی میباشد. صورتبندی آنچه امروز در منطقه و نظام بین الملل میگذرد چندان ساده به نظر نمیرسد.
سر و کار داشتن زیاد با داستان و خصوصا رمان و ترجیحا رمان مفصل، پس از مدتی یک خصلت را در کتاببازها و شاید فیلمبازها پرورش میدهد. این افراد آرام آرام میآموزند که در برخورد با شخصیتهای یک داستان باید صبور باشند؛ چراکه شخصیت عنصری است عمیقتر از رفتارهای ظاهری او. ممکن است شخصیتی که در ابتدای داستان منفی به نظر میرسد، جایی یک اثر مثبت مهم در داستان بگذارد. ممکن است در ابتدای داستان، با شخصیتی عصبیمزاج و مثلا منفعتطلب طرف باشیم اما چون این شخصیت فیالمثل بسیار خانوادهگراست، جایی از داستان تبدیل به یک پرسونای مثبت شود.