امام خامنهای در دیدار مردم قم، از ایران بهعنوان قلب دنیای اسلام یاد کردند و فرمودند : ایران وسط دنیای اسلام قرار گرفته است. ایران یک قله راهبردی در جهان است.
رهبر معظم انقلاب در دیدار اخیر با مسئولان، یک جلسه راهکاری، سیاستی و اجرایی به نمایش گذاشتند. راهکار با راهبرد و استراتژی متفاوت است و در لایهای جزئیتر، کوتاهمدت و معین قرار میگیرد. ارائه راهکارهایی تا این حد دقیق و شفاف، فرصتی مغتنم برای تمام ارکان حاکمیت است تا در شرایط کشور، یک بهبود سریع رخ بدهد.
روزهای پایانی اسفند 1401 خبرهای خوبی از توفیق جمهوری اسلامی در بسط روابط خارجی بهویژه با همسایگان رونمایی شد. توافق با عربستان، کلید بهبود روابط بهتر با همسایگان و برخی کشورهای اسلامی بود. تحکیم و تنظیم روابط راهبردی با چین و روسیه به عنوان دو قدرت بزرگ صاحب رأی وتو در شورای امنیت سازمان ملل هم گام بلندی در برقراری موازنه قدرت جمهوری اسلامی ایران در غرب آسیا و جهان از سوی کارشناسان سیاست خارجی تلقی شد.
گاهی اتفاقاتی در عرصههای ملی و بینالمللی رخ میدهد که هرچند بی جاروجنجال و کم صداست، اما میتواند نقطه عطف بزرگی در تاریخ باشد. بهزعم نگارنده، حوادث چند روز اخیر در سوریه و سرزمینهای اشغالی، نمونه بارزی ازایندست است. چرا؟ بخوانیم:
معاد تنها به جهان آخرت و روز قیامت و حاضر شدن انسانها در برابر اعمالشان محدود نمیشود. معاد، در همین دنیا هم هست. جهان دائما در حال عود و گردش است و فرازوفرود و نشیب و فراز. جاده زندگی هیچکسی همواره سرپایینی نیست و سختی و راحتی در این دنیا مرزهای مشخصی دارد.
انقلاب اسلامی، دنیای ما را وارد یک افق دیگر کرد. ورود به این افق، به خاطر آرمانهای بلندی که داشت، هم رحمت با خود میآورد، هم زحمت. قاعده دنیا همین است؛ اگر طالب قدرت باشی، خدا به تو گرفتاری عرضه میکند تا با دستوپنجه نرمکردن با مشکلات، ورزیده و قوی شوی و این مسیر، پر است از درد عضلات بعد از تمرین.
رفتوآمد سالها و فصلها و ماهها و هفتهها که جای خود، رفتوآمد روز و شب برای اهل خرد و اهل اندیشه، نشانههایی بر جا میگذارد که راه را مینمایاند. اسفند هر سال، خصوصا وقتی از نیمه میگذرد، معمولا شور و حرکتی در کشور بهراه میافتد که ناشی از یک قرارداد جاافتاده و پذیرفته است؛ پایانی برای یک شروع بهتر. اما چه کسی میتواند سال را تمام کند و امید به شروع سال بهتر داشته باشد؟
جنگها از خود تنها تاریخ به جا نمیگذارند. آنها روح و احساس نیز میآفرینند. بدترین اتفاق برای یک جنگ این است که از آن تنها یک تاریخ بجا بماند، سلسلهای از وقایع، مشتی تحلیل، بررسیهای استراتژیک و مباحث سیاسی و اجتماعی حول آن. جنگها به گرد یک حقیقت پدید میآیند و اگر هم حقیقتی نداشته باشند، ملتها و دولتها میکوشند از آن یک حقیقتی استخراج کنند و با آن، با یاد و خاطرات جنگشان اشک بریزند یا لبخند بزنند.
ایران در یک سال و نیم گذشته بیسابقهترین توسعهها را در صنعت هستهای ایجاد کرد. گازدهی به سانتریفیوژها را انجام داد، غنیسازی را تا 60 درصد افزایش داد، نظارتها را در محدوده پادمان قرارداد، اجرای پروتکل الحاقی را متوقف کرد و دوربینهای برجامی را خاموش نمود. روابط با آژانس را منطقی کرد و به آنها فهماند نباید از مسیر فنی به اغراض سیاسی منحرف شود.
توافق اعلامشده با عربستان سعودی، در همان ساعات اولیه بازخوردهای فراوانی در سطح جهان پیدا کرد. وزیر خارجه چند کشور در تماس تلفنی با وزیر خارجه کشورمان از چنین مذاکره و توافقی استقبال کردند، سران اغلب کشورهایی که بهنوعی بازیگر غرب آسیا محسوب میشوند نسبت به آن موضع گرفتند و در داخل کشور هم، فضای سیاسی و حتی بازار به استقبال توافق رفت.
توافق اخیر تهران و ریاض در خصوص از سرگیری روابط دیپلماتیک ، نقطه عطفی در مناسبات دو بازیگر مهم منطقه غرب آسیا محسوب می شود. بدون شک اعلام رسمی این خبر از سوی شورای عالی امنیت ملی و دریابان علی شمخانی، دبیر این شورا، مطلعی در ایجاد شرایط جدید در حوزه سیاست های منطقه ای جمهوری اسلامی ایران است.