نوروز سال ۱۳۹۴ بود که خبر حمله عربستان به یمن منتشر شد. در آن زمان بسیاری از ما شناختی از یمن نداشتیم. یمن کشوری بود ساکت و دورافتاده و اخبارش گویی حتی برای مردم غرب آسیا هم اهمیت چندانی نداشت. در سلسله وقایع بهار عربی و انقلاب‌های پی در پی در این کشورها نام یمن کم کم بر سر زبان‌ها افتاد و با یورش ظالمانه آل سعود به این خطه غریب، نام این کشور دیگر از اخبار منطقه حذف نشد.

از همان روزها می‌دیدیم که با این حمله ملتی در حال تولد است. به بیان بهتر یک ملت خموش شروع به آزادسازی ظرفیت‌های خود کرده بود. سوای حمایت جانانه این ملت از مقاومت این کشور یا همان حوثی‌ها، مردم یمن در مناسبت‌های مختلف حرکت‌هایی رقم می‌زدند که در تمام جهان اسلام مطلقا بی‌نظیر بود. برخی از این مناسبت‌ها اصلا در میان دیگر ملت‌های مسلمان هیجانی بر نمی‌انگیخت. مثلا میلاد پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله. درست است که تمام مسلمانان این روز را عیدی بزرگ می‌شمارند و آن را مسرورانه جشن می‌گیرند؛ اما ملت یمن، آن را همچون روزی ملی با راهپیمایی عظیم جشن گرفتند. یا اگر توهینی به قرآن یا پیامبر خدا می‌شد، واکنش یمنی‌ها از جهت ابعاد ظاهری قابل قیاس با دیگر کشورهای مسلمان نبود. این کشور گوشه‌نشین توانست هشت سال یورش سخت، قحطی کامل و بایکوت جهانی را تاب بیاورد و در نهایت با خالی گذاشتن دست دشمن از یورش به یک پیروزی بزرگ دست یابد. بار این مقاومت بر دوش انصارالله و ملت یمن بود، هرچند که ایران هم در کنار این مقاومت ایستاد. اما اگر پایمردی کم‌نظیر خود یمنی‌ها نبود، کمک‌های ایران و جبهه مقاومت راه به جایی نمی‌برد.

پیروزی یمن در جنگ با جبهه‌ای که سعودی سردمدار آن بود معادلات منطقه و ای بسا جهان را تغییر داد. چراکه این سرزمین اسرارآمیز پس از سربلندی در مقاومت علیه عربستان، ساکت ننشست. اگر در میان کشورهای مسلمان یا غرب آسیایی یک کشور باشد که برای عدم مداخله در نسل‌کشی غزه توجیه پذیرفتنی‌ داشته باشد، یمن است. چراکه یمن کشوری جنگ‌زده و قحطی‌زده است و با مقاومت در برابر تعدی ائتلاف عربستان، وظیفه خود را نسبت به مردم خود و تمام غرب آسیا انجام داده بود. حالا وقت آن است که قدری نفس بگیرد.

این چیزی بود که یمن می‌توانست بگوید و همه هم آن را بپذیرند. یمن همانند مجروحی است که تا پای جان در میدان جنگیده و پیروزی‌های بزرگی نیز کسب کرده. به چنین رزمنده‌ای می‌گویند: «تو کارَت را کردی! بنشین! ما هستیم!». اما این کشور شجاع نشان داد آن خنجری که اهل یمن بر شکم می‌بندند دکوری نیست! این ملت نه از قحطی می‌ترسد نه از جنگ. به جای خوراک خنجر به شکم دارد و کسی نمی‌تواند او را غافلگیر کند. با آغاز تجاوز سگ هار منطقه بر غزه مظلوم، تمام جبهه مقاومت هر یک در سهم خود وارد میدان شدند اما شاید پر بیراه نباشد اگر ادعا کنیم نقش مقاومت یمن در کمک به ملت فلسطین از نقش دیگر بازیگران جبهه مقاومت پررنگ‌تر بود. ضربه‌هایی که یمن به دشمن غاصب زد، دیگر برای مستکبران جهان قابل تحمل نبود و حالا کشوری که توانست در یک جنگ منطقه‌ای برابر همسایه خود مقاومت کند، مستقیما با خود شیطان بزرگ سرشاخ می‌شود. حمله آمریکا و انگلیس به یمن یک اعتراف است. اعترافی با این مضمون: «حریف یمن سعودی‌ها نیستند. حریف یمن اسرائیل نیست. حریف یمن بزرگِ قلدرهاست». دشمن ما هم یک جنبش «حریفت منم» برای خود دارد. با این تفاوت که ما می‌گوییم نه تمام ایران، که فرد فرد ایرانی‌ها حریف و هماورد دشمنانند. دشمن اما برعکس است. می‌گوید از نوچه‌ها کاری بر نمی‌آید؛ خودِ ارباب باید وارد میدان شود. اما بالاتر نوشتیم آنچه امروز در یمن می‌بینیم رستاخیز یک ملت است نه ماجراجویی یک گروهک شورشی! اگر نبرد تنها با انصارالله بود تکلیف این سرزمین خیلی وقت پیش معلوم شده بود؛ اما انصارالله میوه کوچک یک درخت عظیم است. 

به نقل از المسیره، شورای عالی سیاسی یمن با صدور بیانیه‌ای به تجاوز آمریکا و انگلیس به این کشور واکنش نشان داد. شورای عالی سیاسی یمن در بیانیه خود اعلام کرد: تمام منافع آمریکا و انگلیس در راستای پاسخ به تجاوز این دو کشور، به اهداف مشروع برای نیروهای مسلح یمن تبدیل شده است. این شورا تأکید کرد: حمله هوایی آمریکا و انگلیس در امتداد تجاوز ناجوانمردانه اخیر آمریکا به نیروهای مسلح یمن و تجاوز رژیم صهیونیستی به نوار غزه قرار دارد. این موضع شورای عالی سیاسی یمن در حالی است که یحیی سریع نیز طی سخنانی تأکید کرد: برای دفاع از یمن و حاکمیت و استقلال آن، هرگز در هدف قرار دادن منابع تهدید و همه اهداف متخاصم دریایی و زمینی تردید نخواهیم کرد. محمدعلی الحوثی عضو شورای عالی سیاسی یمن هم خاطرنشان کرد: حملات هوایی آمریکا و انگلیس به یمن بی‌پاسخ نخواهد ماند و به یاری خداوند به آن پاسخ خواهیم داد.