تلاش خاص کاخ الیزه و رئیس‌جمهور فرانسه باهدف حمایت از جنایات رژیم اشغالگر قدس در قالب یک تظاهرات سازمان‌دهی شده خیابانی با شکست مواجه شده است. اکثر تحلیلگران متفق‌القول هستند که وسعت این راهپیمایی در حد و اندازه حمایت‌های گسترده و خودجوش مردمی در فرانسه و دیگر کشورهای اروپایی که در حمایت از مردم غزه برگزارشده نیست. به عبارت بهتر، وزنه معادلات عمومی در غرب به سود صهیونیسم‌ستیزی سنگین‌تر شده و گریزی از این واقعیت برای مقامات غربی وجود ندارد. امانوئل ماکرون نهایت تلاش خود را طی روزهای منتهی به برگزاری راهپیمایی حمایت از رژیم صهیونیستی صورت داد و  در آستانه برگزاری راهپیمایی علیه یهود ‌ستیزی در این کشور گفت: «فرانسه‌ای که هموطنان یهودی ما در آن در ترس باشند دیگر فرانسه نیست.»
همان‌گونه که مشخص است، ماکرون تلاش کرد با تاکتیک نخ نمای مترادف سازی صهیونیسم‌ستیزی و یهودی‌ستیزی، قشر خاکستری فرانسه را به سود منافع کابینه جنگ‌طلب نتانیاهو به خیابان‌های پاریس و مارسی بکشاند اما عدم استقبال از این تظاهرات ساختگی، رسوایی دیگری را برای جریان طرفدار صهیونیسم در غرب رقم‌زده است. فرانسه مانند شماری دیگر از کشورهای اروپایی پس از آغاز جنگ اسرائیل با گروه حماس با افزایش قابل‌توجه تحرکات ضد صهیونیستی ( درحمایت از ملت فلسطین و ساکنان نوار غزه ) روبه‌رو است. در چنین شرایطی هم‌افزایی و تجمیع ظرفیت‌های دولتی و سازمانی فرانسوی‌ها نیز نتوانسته است به داد لابی‌ها صهیونیستی در این کشور برسد. 

 هدف کاخ الیزه چه بود؟
کاخ الیزه درصدد بود  این تجمع  زمینه‌ساز  اتحاد  احزاب و تشکل‌ها در برابر فلسطینیان شود. راهپیمایی پاریس طی روزهای اخیر تحت تأثیر بحث‌هایی قرار گرفت که پیرامون شرکت یا عدم شرکت رهبران سیاسی و در رأس آن‌ها ژان لوک  ملانشون( رهبر جریان چپ)  قرار گرفت. بسیاری از سیاستمداران حزب چپ‌گرای وابسته به  ملانشون یکی از دلایل عدم شرکت خود در راهپیمایی روز یک‌شنبه را حضور مارین لوپن و دیگر رهبران حزب «اتحاد ملی» عنوان کرده است. ملانشون که حزب متبوعش به‌واسطه ابراز مواضع  ضد صهیونیستی در قبال جنگ غزه تحت‌فشار گروه‌های سیاسی و نهادهای امنیتی داخلی و بین‌المللی فرانسه قرارگرفته است، در این تجمع اعلام حضور نکرد. 
رسانه‌های فرانسوی در تحلیل تظاهرات برگزارشده در پاریس به نکته اساسی و مهمی اشاره‌کرده‌اند. اینکه راهپیمایی پاریس ( درحمایت از صهیونیسم) به‌جای نقطه اتحاد، تبدیل به نقطه آشکارساز اختلاف گروه‌های اجتماعی این کشور در قبال بحران جاری در غزه تبدیل‌شده است. در این میان، توییت خاص ملانشون در قبال این تظاهرات، شوک دیگری را به ماکرون و لوپن وارد ساخت.
نامزد پیشین انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه در صفحه خود در شبکه اجتماعی ایکس (توییتر سابق) نوشت: «دوستان حمایت بی‌قیدوشرط از کشتار قرار ملاقات دارند.»

 اعتراف رسانه‌های فرانسوی 
صورت‌مسئله مشخص است! ملانشون برپایی تظاهراتی که در ظاهر  علیه یهودستیزی  صورت گرفته است را مترادف با حمایت از جنگ اسرائیل با حماس و اقدام‌های دولت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر کودک کش رژیم اشغالگر قدس  در نوار غزه می‌داند. در این میان، هزاران مأمور پلیس و شهرداری پاریس که  وظیفه تأمین امنیت راهپیمایی روز یک‌شنبه را برعهده داشتند، روزی بی‌روح را سپری کردند.خبرگزاری فرانسه دریکی از گزارش‌های خود، نتوانسته است نگرانی خود را بابت تبعات برگزاری راهپیمایی روز یک‌شنبه پنهان کند. این خبرگزاری اعلام کرد:
«برگزاری این راهپیمایی تحت تدابیر شدید امنیتی،  به‌جای اینکه جلوه‌ای از «وحدت» نخبگان سیاسی و اجتماعی در برابر یهودستیزی باشد به نمادی از شکاف روزافزون بین آن‌ها تبدیل‌شده است.این شکاف طی پنج هفته اخیر همزمان با جنگ اسرائیل با حماس محدود به نخبگان سیاسی و اجتماعی نبود و به‌طور روزمره هم خود را به شکل تنش‌هایی در جامعه فرانسه نشان داد. افزایش اقدام‌های یهودستیزانه، ممنوعیت برگزاری تظاهرات در هواداری از فلسطینی‌ها ، سردادن شعار «الله‌اکبر» در میدان جمهوری پاریس در جریان یکی از تجمع‌های حمایت از فلسطینی‌ها ازجمله جلوه‌های این موضوع بود.»

مشارکت پایین و همگون بودن شرکت‌کنندگان در این تظاهرات  آن را تنها به نمادی از شکاف روزافزون در جامعه  فرانسه و جلوه‌ای از تنش بر سر مناقشه جاری در منطقه تبدیل خواهد کرد. فرانسوی‌ها ازجمله کشورهایی بوده‌اند که از ابتدای جنگ غزه، درصدد تنفس مصنوعی به کابینه نتانیاهو برآمده و به همراه آلمان، نقش به سزایی در سانسور بیانیه‌های ضد صهیونیستی در کشورهایشان ایفا کرده‌اند. فراتر از آن، افشای همکاری‌های نظامی و امنیتی فرانسه و آلمان به رژیم اشغالگر قدس در جریان نسل‌کشی غزه، بسیاری از شهروندان این کشورها را نسبت به دولت‌های ضعیف ماکرون و اولاف شولتس خشمگین ساخته است. 

 شکست نمایش وقیحانه طرفداران جنگ غزه 
بدیهی است که نمایش صهیونیسم پسندانه فرانسوی‌ها از ابتدا فرجامی جز شکست نداشت و با برگزاری آن، چنین موضوعی بیش‌ازپیش به اثبات همگان رسیده است. اکنون دولت فرانسه نه‌تنها در دوران جنگ غزه، بلکه پس از شکست نهایی رژیم اشغالگر قدس درنبرد با رزمندگان مقاومت نیز باید پاسخگوی عواقب و تبعات حمایت وقیحانه خود از کشتار دسته‌جمعی هزاران کودک و زن بی‌گناه در فلسطین باشد. اکنون نه‌تنها برای  افشای خاکستری فرانسه، بلکه برای افکار عمومی دنیا به اثبات رسیده است که ژست‌های سیاسی دولت‌های اروپایی قبل از جنگ غزه در انتقاد از مواضع تند نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، چیزی جز یک اقدام نمادین و دروغین باهدف فریب انسان‌ها نبوده است. رسوایی فرانسوی‌ها در برگزاری تجمع اخیر طرفداران نسل‌کشی غزه در پاریس به‌وضوح نشان می‌دهد که روایتگری غربی‌ها در خصوص جنگ غزه و مسئله فلسطین، چگونه با مشاهده جنایات صهیونیست‌ها و انعکاس آن در سطح عمومی و بین‌المللی، رنگ‌باخته و خاصیت خود را ازدست‌داده است. در کنار دولت ماکرون، اتحادیه اروپا نیز بازنده بزرگ این معادله محور می‌شود. سکوت خاص نمایندگان پارلمان اروپا و ابراز نگرانی رسانه‌های رسمی فرانسه و دیگر کشورهای عضو اروپای واحد نسبت به شکاف‌های عمیق شکل‌گرفته در معادلات اجتماعی و سیاسی غرب( پس از جنگ غزه) منعکس‌کننده همین حقیقت محض می‌باشد و قطعا بر ابعاد آن افزوده می‌شود.