در این روز و شب‌ها یکی از بزرگ‌ترین جنایات تاریخ بشریت در حال رخ دادن است. روزهایی که شبیه آن در هیچ برهه‌از زمان و هیچ‌ خطه‌ای از مکان وجود ندارد. اشغالگری با اعتماد به نفس، با حمایت‌های مادی و معنوی از قدرت‌ها و با نوعی آسوده‌خاطری، مردمی زجردیده و رنج‌کشیده را روز و  شب گلوله‌باران می‌کند. در ماه ربیع الاولیم اما حال و هوای محرم است. غزه دارد شخم می‌خورد و اهالی آن جز مرگ راه دیگری ندارند. زندانیانی که روز و شب زیر باران گلوله‌اند و با خون و خاک یکی شده‌اند. این روزها البته علاوه‌بر غزه، یک چیز دیگر هم دارد با خاک یکسان می‌شود و آن اعتبار و حیثیت نداشته رژیم اشغالگر است. هم خود غاصب و هم پشتیبانان او در طی این سال‌ها تلاش گسترده‌ای برای مشروعیت بخشی به این غده سرطانی داشته‌اند. اما عنصری که ظلم و باطل بودن آن در این حد آشکار و بدیهی است، تنها یک سلاح و حربه برای مشروعیت‌بخشی به خود دارد و آن مظلوم‌نمایی است.

مظلوم‌‌نمایی نخستین حربه صهیونیست‌ها برای توجیه اشغالگری‌شان بود. مهم‌ترین محور این مظلوم‌‌نمایی نیز هولوکاست بود. به همین دلیل در جهان غرب هولوکاست تبدیل به تابویی شد که هرگونه سؤال پرسیدن در مورد آن در حکم زیرسؤال بردن تمام ارزش‌های انسانی  قلمداد می‌شود. غرب با مسئله هولوکاست همچون کلیساهای قرون عهد قرون وسطا با جزم‌اندیشی تمام برخورد کرد. چراکه هولوکاست نماد مظلومیت صهیونیستم بود و این مظلومیت دروغین، تنها مفهوم مشروعیت‌بخش به اقدامات صهیونیست‌ها بود. این تلاش برای مظلوم‌‌نمایی با این پیشفرض رخ داد که افکار عمومی جهان مظلومیت را مساوی حقانیت مطلق می‌گیرد. در حالی که هیچ عقل سلیمی این حکم را نمی‌پذیرد. مظلوم تنها در حیطه‌ای محق است که در آن به او ظلم شده. اگر تمام یهودیان عالم در هولوکاست می‌مردند جز یک یهودی، آن یک یهودی حق نداشت حتی یک متر از بیغوله‌ یک پیرزن مرزنشین فلسطینی را ولو برای یک ثانیه به نام خود بزند. چون این دو به یکدیگر هیچ‌ ربطی ندارند. صهیونیسم به دنبال حقانیت مطلق بود، چیزی که با این مظلوم‌‌نمایی‌ها حتی یهودیان هم به آن قائل نشدند. حمایت از رژیم سفاک صهیونیستی همواره در سطح دولت‌‌ها باقی ماند و هیچ گاه به سطح ملت‌های جهان نرسید.

با وقوع عملیات طوفان‌الاقصی و سیلی محکم مقاومت به رژیم اشغالگر ، این رژیم فرصت را برای یک مظلوم‌‌نمایی گسترده‌تر که شاید ملت‌ها را نیز اندکی با خود همراه کند مناسب دید و دست به جعل اخبار دروغ درباره نحوه حمله حماس زد. اخباری که رسانه‌های آمریکایی هم حاضر نشدند بر سر اعتبار خود با انتشار آنان قمار کنند و پس از چند روز کاخ‌ سفید و رسانه‌ها آن را تکذیب کردند. همچنین شخص رئیس‌جمهور ایالات متحده عاملیت ایران در عملیات طوفان‌الاقصی را تکذیب کرد. اسرائیل دیگر نه می‌تواند این عملیات را غیرفلسطینی و ایرانی‌الاصل جا بزند و نه می‌تواند آن را خشونت‌آمیز و غیرانسانی معرفی کند. یعنی شکست رسانه‌ای محض! 

بخشی از این شکست رسانه‌ای به دنبال توحش هار و بی‌افسار رژیم منحوس در غزه پس از عملیات طوفان‌الاقصی بود. جالب آنکه رژیم ظالم می‌خواست مظلوم‌‌نمایی را پشتوانه این جنایت قرار دهد اما همین جنایات تبدیل به باطل‌السحر مظلوم‌‌نمایی دشمن شد. حالا رژیم هیچ شانسی برای کسب مشروعیت برای جنایات خود ندارد و فضا را هم برای سیلی بعدی مقاومت مهیا می‌سازد.