این روزها در سالروز خروج ناتو از افغانستان، شاهد طرح ابهامات و پرونده‌های متعددی در خصوص جنایات آمریکا ، انگلیس و دیگر اعضای پیمان آتلانتیک شمالی در این کشور هستیم. در طول دو دهه اشغالگری غرب در افغانستان، جنایات زیادی به وقوع پیوسته که اتفاقا رسانه‌های آمریکایی و اروپایی و فراتر از آن، صاحبان پنهان و آشکار قدرت در این کشورها کمترین تمایلی نسبت به آشکارسازی آن‌ها ندارند. 

 بهره‌برداری ابزاری آمریکایی‌ها از تحولات افغانستان 
بااین‌حال، دو حزب اصلی آمریکا بدون آنکه پرده از این جنایات بردارند درصدد بهره‌برداری از نحوه خروج کشورشان از افغانستان به‌مثابه یک موضوع انتخاباتی و تاکتیکی هستند. جمهوری‌خواهان تلاش می‌کنند بار این شکست را به‌صورت کامل بر دوش دموکرات‌ها و دولت بایدن بیندازند، این در حالی است که دموکرات‌ها می‌گویند آنچه در افغانستان رخ داد مرهون سیاست‌های نامتوازن دوران ریاست جمهوری ترامپ در افغانستان و نظام بین‌الملل بوده است. کل جنایات ضد انسانی غرب در افغانستان ، توسط دو حزب سنتی آمریکا سانسور شده و صرفا مناقشه بر سر نحوه خروج از این کشور و چگونگی فرار از فرودگاه کابل در سال ۲۰۲۱ میلادی صورت می‌گیرد. 

یک نماینده جمهوری‌خواه کنگره آمریکا طرح استیضاح لوید آستین، وزیر دفاع این کشور را به دلیل آنچه «جرائم سنگین و جنایات» مربوط به خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان خواند، ارائه کرد.کوری میلز، نماینده جمهوری‌خواه که خواستار استیضاح آستین شده می‌گوید،خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان با مدیریت آستین یک «عقب‌نشینی آشفته» بوده که به رها شدن شهروندان و متحدان آمریکایی منجر و به تلفات گسترده نظامیان و غیرنظامیان منتهی شده است؛ اما ملت‌های دنیا و در رأس آن‌ها، مردم جنگ‌زده افغانستان درصدد کشف معمای دو دهه اشغالگری و کشتار صدها غیرنظامی بی‌گناه در عملیات نظامیان ناتو هستند.اکثریت قریب به‌اتفاق این جنایات نه بر اساس تصادف و احتمالات، بلکه عامدانه و در راستای تثبیت جنایت غیرقابل‌توجیه غرب در افغانستان صورت گرفته و قطعا اسناد و مدارک متعددی دال بر این جنایات وجود دارد. دستگاه‌های امنیتی آمریکا و انگلیس، بسیاری از این اسناد را امحا کرده و صرفا در راستای جلوگیری از تمرکز افکار عمومی بر عمق فاجعه‌ای که در افغانستان رخ داده، برخی از این موارد را به‌صورت گزینشی و ناقص مطرح کرده‌اند. 

 رازهای سربه‌مهر در افغانستان 
در چنین شرایطی اقدامات انتخاباتی دوحزب سنتی آمریکا علیه یکدیگر، کمترین باری را از جنایات سربه‌مهر ناتو در افغانستان نخواهد کاست. در طرح استیضاح وزیر دفاع دولت بایدن در دومین سالگرد خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان ارائه شد، صرفا  تأکید شده که آستین در انجام وظایف خود کوتاهی کرده است. طرح خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، در زمان دولت ترامپ و توافق دولت وقت آمریکا با طالبان امضا شد و بر اساس آن توافق، واشنگتن تعهد داد که در یک بازه زمانی مشخص، تمام نیروهای خود و ناتو را از افغانستان خارج کند؛ اما با پایان عمر دولت ترامپ، این جو بایدن بود که باید به این تعهد عمل می‌کرد و درنهایت دو سال قبل، تمام نیروهای خارجی پس از سال‌ها افغانستان را با فضاحت ترک کردند. اگرچه  نحوه خروج نیروهای اشغالگر و وضعیتی که بعدازآن در افغانستان روی داد، همواره انتقادات فراوانی را متوجه آمریکا و متحدان این کشور کرده ، اما مطالبه گری افکار عمومی دنیا به‌مراتب عمیق‌تر از آن چیزی است که واشنگتن و لندن تصور می‌کنند.

 حقیقتی که نباید نادیده گرفت
آنچه مسلم است این‌که شکست آمریکا در افغانستان، از جنس شکست‌های استراتژیک و راهبردی در حوزه سیاست خارجی این کشور است.بدیهی است که نمی‌توان این شکست را معطوف به یکی از دو حزب سنتی آمریکا کرد. باید توجه داشت امروز اصلی‌ترین شکایت جمهوری‌خواهان از بایدن، معطوف به چرایی خروج از افغانستان نیست، بلکه مربوط به نحوه و زمان این خروج و آثار آن است؛ بنابراین باید ابتدا صورت‌بندی دقیقی از منازعات به‌وجود آمده در آمریکا بر سر ماجرای افغانستان داشت.موضوع دیگر به آینده‌پژوهی رفتار آمریکا در افغانستان باز‌می‌گردد. همان‌گونه که تأکید شد، اکنون پس از شکست راهبردی واشنگتن و ناتو در افغانستان و شبه‌قاره هند، آمریکا قاعدتا در‌صدد بازطراحی خطوط جدید استراتژیک در این کشور برخواهد آمد.
در این معادله، به‌هیچ‌عنوان نمی‌توان پیوند تروریسم داعش و تروریسم آمریکایی را نادیده انگاشت یا از کنار آن به‌سادگی عبور کرد! 

پیوند تروریسم آمریکایی و تروریسم تکفیری طی سال‌های گذشته و اخیر، کاملا قابل رصد و تحلیل بوده است.
بر این اساس، هر چهار رئیس‌جمهور آمریکا از زمان اشغال افغانستان (‌بوش پسر، اوباما، ترامپ و بایدن‌) در‌صدد القای این گزاره کلی به دیگران بوده‌اند که ثبات افغانستان تنها یک شاه‌کلید دارد و آن مداخله طولانی‌مدت غرب در این کشور است.واشنگتن برای القای این گزاره دروغین، در پشت‌پرده به تقویت ارکان شکل‌دهنده تروریسم تکفیری در افغانستان و شبه‌قاره هند پرداخت.
 طی ماه‌های گذشته، اسناد قابل‌توجهی در‌خصوص حمایت ایالات‌متحده از داعش در افغانستان به‌دست‌آمده است.شبکه داعش شامل شهروندانی از افغانستان، پاکستان‌، هند و میانمار هستند و هم‌اکنون در ۱۵ استان افغانستان از‌جمله در استان‌های شرقی، جنوبی و جنوب‌‌شرقی حضور دارد.

 ابهاماتی که پاسخ آن‌ها مشخص است! 
سؤال اصلی اینجاست که تروریست‌های تکفیری در کدام قالب، مجرا و مکانیسم حمایتی از عراق و سوریه به افغانستان هدایت و منتقل‌شده‌اند؟! از سوی دیگر، تلاش سال‌های اخیر نیروهای ناتو و آمریکا در‌خصوص تثبیت حضور نیروهای داعش در برخی مناطق افغانستان چه معنایی دارد؟ واقعیت این است که اعضای ناتو روی قدرت تخریب داعش و فرصتی که بحران‌سازی مزمن امنیتی تروریست‌های تکفیری به آن‌ها می‌دهد حساب ویژه‌ای بازکرده‌اند. گرچه خروج آمریکا از افغانستان، اعتمادبه‌نفس تروریست‌های وابسته به کاخ سفید و ناتو را در این کشور جنگ‌زده از بین برده است اما فراموش نکنیم تحلیل عمیق و صحیح هر پدیده و واقعه‌ای در افغانستان بدون در‌نظر گرفتن پیوند داعش و آمریکا غیرممکن خواهد بود؛ نسبت و رابطه‌ای که همواره باید از سوی دلسوزان داخلی و منطقه‌ای در افغانستان مورد رصد هوشمندانه قرار گیرد.