به عنوان یک تولیدکننده در‌وهله نخست بگویید چطور می‌توان مانع از ضرر فعالان عرصه دامپروری شد؟
چندسالی‌است که مصرف کننده سپر تولید کننده شده است. متأسفانه همواره مشاهده می‌شود که با شعار حمایت از مصرف کننده به تولیدکننده آسیب وارد می‌شود. از سال گذشته طی فرآیند مردمی نمودن یارانه ها باافزایش چند برابری خوراک دام مواجه شدیم اما به قیمت فروش محصول دامداران توجه جدی نشد و این قشر  بی آنکه کسب سود کنند به فعالیت پرداختند. تولیدکنندگان شیر (دامپروران) شغل بسیار سختی دارند؛ سرمایه بسیاری را به کار اختصاص می‌دهند و  تمامی ساعت شبانه روز به فعالیت می‌پردازند. افزون بر تمامی موارد مذکور، دامپروری بسیار ریسک پذیر و حساس می‌باشد. بدیهی‌است که نگه‌داری یک موجود زنده، امری دشوار است و هیچ‌گاه بی دغدغه نخواهد بود. یک دامدار همواره در استرس و دغدغه می‌باشد و براین اساس نیازمند سود و کسب بهره‌وری است. 
  نرخ موردنظر دامداران چقدر است؟ شورای قیمت گذاری چه نرخی را مصوب کرده است؟ 
نرخ موردنظر فعالان و دامپروران ۱۷ هزار
‌و ۵۰۰ تومان بوده است. شورای 
قیمت گذاری درهفته گذشته ،نرخ ۱۵ هزار تومان را مصوب کرده است. شایان ذکر است تا بگوییم که امروز تنها مرجع صلاحیت دار قانون برای قیمت گذاری شیر و چند محصول کشاورزی دیگر که مشمول خرید تضمینی می‌باشند، شورای قیمت‌گذاری‌ می‌باشد. بنابراین پس از تصمیم شورای قیمت‌گذاری دیگر نیاز به اظهارنظر هیچ مسئولی نیست و به محض تصویب، وزیر شورای جهادکشاورزی می‌بایست‌ نرخ را ابلاغ کند. وزیر‌جهاد کشاورزی در این شورا نقشی دو جانبه دارد؛ او هم وزیر جهاد است و هم  ریاست شورای قیمت‌گذاری را برعهده دارد. 
  به طورکل چندروز پس از تصویب  نرخ موردنظر ابلاغ می‌گردد؟ 
انتظارمان این است که طی یک الی دو روز آینده نرخ مورد نظر ابلاغ گردد. عدم ابلاغ این نرخ به منزله خسارت به دامداران خواهد بود و ترک فعل مدیران دولتی محسوب خواهد شد. شخص رئیس جمهور هنگامی که ریاست قوه قضائیه را برعهده داشت، ترک فعل مدیران رابخشنامه نمود و توصیه می‌کرد تا چنانچه مردم ترک فعلی را از ناحیه مدیر دولتی مشاهده کردند، اقامه دعوی نمایند.
  همانطور که اشاره داشتید باید به دامپروران توجه ویژه داشت اما در شرایط حال حاضر چه باید کرد تا مصرف کننده عادی متضرر نشود و به سبب افزایش قیمت‌ها سفره‌اش کوچک نگردد؟ 
صاحبان سرمایه در کشور کم نیستند و نمی‌توان تمام جامعه را به یک چشم نگاه کرد. برخی نیاز مبرم به دریافت تسهیلات دارند و برخی دیگر بی‌نیازند. بنابراین در وهله نخست باید به حمایت تولیدکننده پرداخت و به واسطه حمایت از تولیدکننده، مصرف کننده را در شرایط خوبی قرار داد. بدیهی‌است که پرداخت یارانه مستقیم به تولیدکننده نادرست است و نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت و درآمدزایی غیرمشروع برای برخی افراد را رقم خواهد زد. امروز باید دامداران را در شرایط آزاد قرار داد تا به صورت آزاد فعالیت کنند و قیمت‌گذاری داشته باشند، سپس به گروه‌های  مستحق جامعه یارانه موردنیاز را پرداخت کرد تا قدرت خریدشان کاسته نشود. 
  شرایط امروز دامپروران چگونه است؟ به طورکل این قشر از جامعه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
متأسفانه دامپروران به سختی واحدهای تولیدی را اداره می‌کنند واز دریافت قیمت معقول در فروش محصول محروم هستند. دامپروران تولیدکننده نیستند و همچون قنادان تبدیل کننده‌اند؛ قنادان، آشپزان و سایر اقشار این چنینی مواد موردنیاز خود را به محصول مورد نیاز‌مردم تبدیل‌ می‌کنند. جامعه دامپروران نیز‌ پروتئین و چربی با منشأ گیاهی را دریافت و به پروتئین و چربی با منشأ حیوانی تبدیل می‌کنند تا مطابق ذائقه انسان شود. کوشش دامپرور حفظ ذائقه مردم و تولید آن چیزی است که مورد پسند و رضایت مردم است. باید بگوییم که در عالم هستی تولید تنها مختص گیاهان در مقابل نورخورشید و عمل فتوسنتز است. دامپروران همچون ذوب آهن، فولاد و سایر صنایع تبدیل کننده هستند، وقت صرف می‌کنند و خواهان کسب سود هستند. 
  بهبود اوضاع دامپروران را مستلزم چه چیز می‌دانید؟ 
بی‌شک اگر دامپروران آزادانه عمل کنند، منتفع خواهند شد. نیروی انسانی، سوخت، مواد اولیه، استهلاک و آنچه که مورد مصرف دام قرار‌ می‌گیرد برای دامپرور دربرگیرنده هزینه خواهد بود و افزون براین ۲۵ درصد هزینه سربار وجود دارد. کلیه این شرایط قیمت تمام شده‌ و سود تعریف شده در قانون را رقم می‌زند. میزان سود دامپرور در قانون تعریف شده است؛ این سود براساس هزینه تولید، تورم اعلام شده از سوی بانک مرکزی و چندین بخش مشخص شده دیگر است. دامپروران خواسته زیادی ندارند و تنها مطالبه‌شان این است که همچون سایر صنوف درآمد داشته باشند. متأسفانه دولت‌ها هیچ‌گاه این مطالبه را محقق نکرده و توجه ویژه نداشته‌اند. مصداق این حرف مثالی بسیار ساده است؛ آنکس که احساس مادری را تجربه نکرده و از جنس مادر نیست، احساس مادری را درک نمی‌کند. متأسفانه مدیران و مسئولان از جنس دامپروران و کارهای این چنینی نیستند و میان آن‌ها با دامپروران سد و دیوارعظیمی وجود دارد. 
  پیش‌تر اشاره داشتید که باید به مردم یارانه تخصیص داده شود. اختصاص این یارانه از منظر شما باید چگونه باشد؟ عامل موفقیت این امر را چه چیز‌ می‌دانید؟ 
ببینید مردمان سیستان و بلوچستان، کارگران به ویژه کارگران معادن و کارمندان دولت مستحق دریافت یارانه می‌باشند. دولت می‌بایست تولیدکننده را آزاد بگذارد و با اختصاص یارانه به جامعه نیازمند، قدرت خرید را درمیان مردم افزایش دهد و سرانه مصرف را بالا ببرد. مطابق آمارها افت مصرف همواره در دهک‌های پایین است. باید به دهک‌های‌ پایین جامعه توجه ویژه داشت و مانع از عدم خریدشان شد. چنانچه صنایع لبنی به صورت آزاد هزینه کنند و به صورت آزاد نیز قیمت‌‌گذار‌ی کنند، اتفاقات خوبی حاکم خواهد شد. 
 در‌پایان این گفت‌وگو بگویید که قالب مناسب این یارانه را چطور می‌دانید؟
 تفاوتی ندارد. قالب یارانه می‌تواند کالابرگ باشد یا به هرشکل دیگری ارائه شود. آنچه که اکنون اهمیت دارد؛ توجه به دامپرور، اجازه قیمت گذاری آزاد به دامپروران و اختصاص یارانه به گروه های
نیازمند جامعه می‌باشد.در بررسی‌ بیشتر این موضوع به گفت‌وگو با پرویز اوسطی، عضو کمیسیون کشاورزی، آب، منابع طبیعی و محیط زیست مجلس شورای‌اسلامی‌پرداختیم. او دراین باره عنوان می‌کند که باید به تولیدکننده و مصرف کننده توجه همسان داشت. تولیدکننده نباید متضرر شود و  مصرف کننده‌ نباید دچار سختی در تأمین نیاز خود باشد.