گروه بین‌الملل
اگرچه در بحبوحه جنگ اوکراین، سران اتحادیه اروپا در صدد مخابره سیگنال‌ها و علائم وحدت‌بخش در مجموعه تحت نظارت ومدیریت خود هستند، اما این ظاهرسازی تاریخ مصرف خود را مدت‌هاست از دست داده و تسویه حساب با اعضای منتقد اروپایی جای آن را گرفته است! در این میان کشورهای مجارستان، لهستان و کرواسی بیش از دیگر اعضا تحت فشار بازیگرانی مانند آلمان و فرانسه قرار گرفته اند. 
بهانه جویی ژرمن‌ها و فرانسوی ها جهت اعمال فشار بر دولت «ویکتور اوربان»در بوداپست، یکی از نقاط آشکارساز این بازی غیردموکراتیک اروپائیان محسوب می شود. حدود سه ماه قبل ، برلین و پاریس به بهانه  به دلیل ناکافی بودن اقدام‌ها علیه فساد مالی، بودجه مجارستان از اتحادیه اروپا  را بیش از ۶ میلیارد یورو کاهش داده اند!نکته جالب توجه اینکه کمیسیون اتحادیه اروپا به رهبری «فون در لاین» سیاستمدار جنگ طلب آلمانی و رئیس کمیسیون،  خواستار اعمال محدودیت‌های شدیدتری علیه مجارستان شده بود که با موافقت اکثریت همراه نشد.بر اساس آنچه منابع رسانه ای وابسته به جریان‌های قدرت در اتحادیه اروپامدعی شده اند، علت این اقدام که تاکنون سابقه نداشته، وجود نگرانی‌های جدی در این مورد است که منابع مالی اتحادیه به دلیل تدابیر ناکافی برای مبارزه با سوءاستفاده و فساد مالی در مجارستان به مصارف قانونی و تعیین شده نرسد! 
با این حال بر همگان مسجل است که مسئله اصلی ، نه وجود فساد مالی در مجارستان است نه مخالفت اوربان با اصلاحات قضائی مدنظر اروپائیان! آنچه برای اروپائیان موضوعیت دارد، عدم همراهی برخی کشورها در سیاست‌های ماجراجویانه مربوط به جنگ اوکراین می باشد.مجارها به مانند کروات‌ها، نسبت به تکروی آلمان و فرانسه در جنگ و اتخاذ سیاست‌های محدودکننده علیه مسکو مخالف هستند. آنها معتقدند  «مدیریت بحران جنگ» جای خود را به «بازی مطلق و خطرناک اروپا در زمین آمریکا»داده و تبعات این موضوع درآینده ای نزدیک و حتی در صورت پایان جنگ اوکراین،متوجه قاره سبز خواهد کرد. از ابتدای تشکیل اتحادیه اروپا تا کنون،طبقه بندی غیراعلامی و در عین حال ملموسی در بین بازیگران این اتحادیه صورت گرفته است که مطابق آن، هر بازیگری با سیاست‌های تحمیلی برلین و پاریس مخالفت کند،مورد هجمه وغضب آنها قرار می گیرد، هر چند این اعمال فشار، از مجرایی به نام کمیسیون اروپا علیه بازیگران مخالف تحمیل می شود. در پرونده هایی مانند  «اتخاذ سیاست‌های ریاضتی درحوزه اقتصاد»،«وادارسازی اعضای اروپایی مبنی برپذیرش پناهجویان »،« ممنوعیت
 مبادلات انرژی با روسیه پس از جنگ اوکراین»و«حمایت تسلیحاتی اعضای اتحادیه اروپا از اوکراین»، بازیگران اروپایی تنها یک راه پیش رو داشته و آن تبعیت مطلق از کاخ الیزه و دولت آلمان می باشد. هر گونه تصمیم ملی وداخلی در این حوزه، حتی اگر درمغایرت مطلق با منافع ملی بازیگران قرار داشته باشد، با واکنش سریع و سلبی برلین وپاریس مواجه می شود.درحال حاضر، ماکرون رئیس جمهورفرانسه  و اولاف شولتس صدر اعظم آلمان ، دیکتاتوری مطلق در اروپای واحد را مترادف با«عقلانیت جمعی» در این مجموعه تفسیر کرده و رسانه های غربی نیز در حال پمپاژ این تصویرسازی نادرست و دروغین به افکار عمومی اروپا ودنیا هستند.بدون شک درآینده ای نزدیک ، پرده های بیشتری از این نمایش دروغین دموکراسی در مجموعه ای که خود را نماد احترام به آزادی عقیده و حاکمیت اعضا می داند، افشا خواهد شد .ضمن اینکه آمریکا به عنوان سرکرده آتلانتیکی ها در ناتو، به آلمان و فرانسه دستورداده است تا مخالف مجارها با عضویت سوئد وفنلاند در ناتو را با واکنشی سخت در قالب«مصوبات اتحادیه اروپا» پاسخ دهند. موضوعی که نشان می دهد ناتو و اتحادیه اروپا دومجموعه جدا در نظام بین الملل محسوب نمی شوند و میان این دو نوعی همپوشانی خطرناک وجود دارد.واقعیتی  که به صورت هدفمند از سوی سران اروپایی سانسورمی شود.