گروه اجتماعی 
سازمان بهزیستی، متولی دردمندان است؛ سازمانی که یک‌ماه مانده به پایان ‌سال چشم‌انتظار بودجه‌‌ای ‏است که هنوز به دستش نرسیده و آن‌طور که در خبرها درج‌شده است: «۵۰ درصد از بودجه‌ سازمان بهزیستی در حوزه‌های اجتماعی، پیشگیری و توان‌بخشی پرداخت‌نشده و این موضوع جامعه هدف به‌ویژه افراد دارای معلولیت را با مشکلات مضاعف مواجه کرده است.» 
همواره مدیران این سازمان در یک دهه اخیر، از کمبود بودجه گلایه کرده‌اند. این درحالی است که سالانه در کشور ۳۰۰ هزار تصادف رخ می‌دهد، ۱۷ هزار نفر جان می‌بازند، و بین ۴۰ تا ۶۰ هزار معلول و ۲۵۰۰ تا ۲۶۰۰ ضایعه‌ نخاعی به سبد «خانواده بهزیستی» افزوده می‌شود. اما هرسال بودجه‌های هنگفت به سازمان‌ها و نیز نهادهایی اختصاص می‌یابد که دلیل ارجحیت آن‌ها در قیاس با نهادهای حیاتی جامعه، مانند بهزیستی، اعلام نمی‌شود. از سوی دیگر، دولت از پرداختِ معوقاتِ بودجه سرباز می‌زند و این مسئله با توجه به تورم و خط فقر و کافی‌نبودن میزان مستمری، افراد دارای معلولیت را در وضعیتِ نامناسبی ازنظر معیشتی، بهداشتی، درمانی و توان‌بخشی قرار داده است. به همین علت، کمپین پیگیری حقوق افراد دارای معلولیت با ارسال‌ نامه‌ای به سازمان برنامه‌وبودجه، خواهان پرداخت اعتبار سازمان بهزیستی در حوزه‌های اجتماعی، پیشگیری و توانبخشی شده، اما این نامه‌نگاری بی‌نتیجه بوده است. این کمپین، بیست و چهارم بهمن‌ماه نیز مقابل سازمان برنامه‌و‌بودجه، تجمعی اعتراضی برگزار کرده که تا زمان تنظیم این گزارش، پاسخ روشن، شفاف و دقیقی دریافت نکرده است.  
 معیشت، درمان و توان‌بخشی بزرگ‌ترین مشکل معلولان
بهروز مروتی- مدیر کمپین حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت در تشریح معوقات بودجه، با توجه به مستمری‌های اندک و تورم روزافزون، در گفت‌وگو با «رسالت» عنوان می‌کند: «امسال نزدیک به ۵۰ درصد از بودجه بهزیستی تخصیص‌یافته و ۵۰ درصد دیگر باقی‌مانده است. درصورتی‌که باید در فاصله یک ماه مانده به پایان سال، ۹۰ درصد بودجه تخصیص می‌یافت. اما متأسفانه اعتبار سازمان بهزیستی در حوزه‌های اجتماعی، پیشگیری و توانبخشی پرداخت‌نشده و این مسئله برای افراد دارای معلولیت بسیار نگران‌کننده است، چراکه بزرگ‌ترین مشکل این افراد مسائل معیشتی، درمانی و توان‌بخشی است، بنابراین تخصیص بودجه از ضرورت‌ها و اولویت‌هاست. اغلب فعالیت‌های سازمان بهزیستی برای تهیه و یا پرداخت کمک‌هزینه خرید وسایل توانبخشی با مشکل مواجه شده و معلولان برای تهیه ویلچر، سمعک، باتری، عصا، واکر و بریس باید بهایی گزاف پرداخت کنند، درشرایطی که تخصیص اعتبارات به تأخیر افتاده و ترکش گرانی‌ها به تجهیزاتی که معلولان استفاده می‌کنند اصابت کرده است.  حالا یک ویلچر برقی دستکم ۵۰- ۶۰ میلیون تومان خریدوفروش می‌شود. قیمت یک سمعک معمولی و ارزان تا سال گذشته حدود دو میلیون تومان بود. حالا کمتر از هفت میلیون تومان نمی‌توان خرید. ویلچر معمولی استاندارد کمتر از پنج میلیون تومان نداریم درحالی‌که سال گذشته همین ویلچر یک‌میلیون تومان قیمت داشت.» 
مروتی در ادامه، کمک‌هزینه معیشتی در ماده ۲۷ قانون و حق پرستاری و یارانه مراکز نگهداری در ماده هفت را از مهم‌ترین مصارف بودجه‌ برشمرده و عنوان می‌کند: «محاسبه سرجمع اعتبارات بهزیستی نشان می‌دهد که درمجموع ۵۰ درصد بودجه پرداخت‌شده و باتوجه به اینکه فقط یک ماه دیگر تا پایان سال باقی‌مانده، اگر بیش از این تعلل و تأخیری رخ دهد، سال دیگر سازمان برنامه‌وبودجه هیچ‌گونه تکلیف و تعهدی را در قبال پرداخت بودجه امسال نمی‌پذیرد و براساس ضوابطی که تعیین کرده‌اند، در هیچ سالی خود را به پرداخت بودجه سال قبل متعهد نمی‌دانند. در بحث ماده ۲۷ بر اساس قانون حمایت از حقوق معلولان  باید حداقل دستمزد سالانه که وزارت کار تعیین می‌کند به معلولان شدید و خیلی شدید فاقد شغل و نیازمند پرداخت شود که متأسفانه تاکنون اجرایی نشده است. سازمان بهزیستی منابعش کم است و تنها به بخشی از افراد مشمول، کمک‌هزینه ۲۰۰ هزارتومانی پرداخت می‌کند. درصورتی‌که این مبلغ، مطابق حداقل دستمزد سالانه امسال باید ۴ میلیون و ۱۷۰ هزار تومان باشد. اما در پرداخت همین کمک‌هزینه قطره‌چکانی نیز چهارماه تأخیر داشته‌اند. در بحث حق پرستاری هم هشت ماه معوقه داریم؛ رقمی که برای هر فرد دارای معلولیت حداقل چهار‌میلیون تومان است و هیچ تناسبی با تورم و نیاز روز جامعه ندارد. اگر آمارها را بررسی کنیم، حدود ۸۵۰ هزار نفر از مستمری‌بگیران بهزیستی دارای معلولیت هستند. اما مستمری سازمان بهزیستی کفاف مخارج شان را نمی‌دهد. ناگفته نماند که مستمری خانوارهای یک نفره تحت پوشش بهزیستی، ۴۲۰ هزار تومان، خانوار دو نفره ۶۰۰ هزار تومان است. همچنین خانوارهای سه نفره تحت پوشش این سازمان، ۸۰۰ هزار تومان، خانوارهای چهار نفره، یک‌میلیون و ۸۰ هزار تومان و خانوارهای پنج نفره و بیشتر، یک‌میلیون و ۳۲۰ هزار تومان دریافت می‌کنند. به عبارتی اگر موفق به تایید سازمان بهزیستی برای دریافت مستمری هم شوند، مبلغ کمی را دریافت می‌کنند. مبلغی که معلولان نمی‌دانند به زخم اجاره مسکن بزنند، یا خرید اقلام خوراکی که هرماه گران‌تر می‌شود. این مستمری هزینه دو هفته پوشینه برای معلولان شدید و خیلی شدید است. از سوی دیگر پرداخت کمک‌هزینه خرید لوازم بهداشتی نیز چندین ماه است که به تعویق افتاده و افراد معلول چگونه می‌توانند بهای این لوازم را پرداخت کنند؟ آن‌ها چشم‌انتظارند که بودجه بهزیستی پرداخت شود. در غیر این صورت قادر به تهیه وسایل توانبخشی نیستند، بنابراین کاملا ایزوله شده و از جامعه طرد می‌شوند. هزینه ویلچر برقی ۱۰۰ برابر مستمری ماهانه خانوارهای یک نفره تحت پوشش بهزیستی است. برای خرید یک ویلچر برقی باید هشت سال مستمری ۴۲۰ هزارتومانی  را ذخیره کنند. البته با فرض ثابت بودن قیمت‌ها.»  
 نامه‌نگاری بی‌نتیجه 
مدیر کمپین حمایت از حقوق افراد دارای معلولیت می‌گوید: «حدود یک ماه قبل با نگارش نامه‌ای، تسریع در پرداخت معوقات را به‌عنوان مطالبه‌ای جدی از سازمان برنامه‌وبودجه درخواست کردیم اما هنوز هیچ نتیجه‌ای از نامه‌ ارسالی حاصل نشده است. در ۲۴ بهمن‌ماه نیز مقابل سازمان برنامه‌وبودجه تجمع کردیم، تا شاید صدایمان بهتر به گوش مسئولان این سازمان برسد و افکار عمومی نسبت به مشکلات معلولان حساس شوند، اما هیچ پیگیری یا تماسی صورت نگرفته تا امیدوار باشیم که دغدغه معلولان اهمیت دارد.  حال‌آنکه در این زمینه تکلیف قانونی وجود دارد. مطابق ماده ۶۷ قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت، سازمان برنامه‌وبودجه مکلف است؛ بودجه سازمان بهزیستی و کمیته امداد را صددرصد تخصیص دهد، اما یک ماه مانده به پایان سال، تنها نیمی از بودجه این سازمان پرداخت‌شده است. به نظر می‌رسد که به دنبال فرصت سوزی و اتلاف وقت هستند، تا سال به پایان برسد و از پرداخت معوقات بودجه شانه خالی کنند.» مروتی در خاتمه، با انتقاد از نگرش معلول‌ستیزانه سازمان برنامه‌وبودجه می‌گوید: «این سازمان به علت تفکر غلطی که دارد، افراد دارای معلولیت را صرفا افرادی مصرف‌گرا تلقی کرده و نمی‌خواهد آن‌ها صاحب حقشان باشند و برخلاف نص صریح ماده ۶۷، تمایل ندارد که بودجه سازمان بهزیستی را پرداخت کند و این موضوع واقعا نگران‌کننده است.»