گروه بین الملل
پنج شنبه شب، کاخ باکینگهام در بیانیه‌ای اعلام کرد ملکه انگلیس در سن ۹۶ سالگی درگذشته است.اعلام خبر مرگ ملکه انگلیس ساعاتی پس از آن اعلام شد که شاهزاده‌های این کشور پس از دریافت خبر وخامت حال او، شتابزده به کاخ «بالمورال» اسکاتلند رفتند.اکنون با انتشار خبر مرگ ملکه انگلیس، شاهزاده «چارلز» پسر ارشد او وارث تاج  و تخت این کشور خواهد بود.
  مراسم ۶ میلیارد پوندی
خبرنگار الجزیره در توییتی نوشت که مراسم خاکسپاری الیزابت دوم و انتقال قدرت به چارلز دستکم ۶ میلیارد پوند برای انگلیس هزینه خواهد داشت.وی افزود: «در حالی که انگلیس از بحران اقتصادی رنج می‌برد اما رسانه‌های انگلیسی و حتی جهانی هیچ انتقادی از هزینه‌های این مراسم قرون وسطایی انجام نمی‌دهند».
اعتراض نسبت به عملکرد خاندان سلطنتی،  مدت‌هاست خود را در صحنه اجتماعی این کشور نشان داده است؛ از دخالت  ملکه و خاندان سلطنتی  در روند برگزاری همه پرسی استقلال اسکاتلند تا صرف هزینه های هنگفت در کاخ باکینگهام.همگان به یاد دارند که در سال ۲۰۱۷ میلادی،۱۰۰ هزار نفر از مردم انگلیس با امضای طوماری خشم خود را از صرف ۳۶۹ میلیون پوند از مالیات مردم برای بازسازی کاخ باکینگهام، ابراز کردند. کاخ باکینگهام که در لندن واقع شده، محل زندگی الیزابت دوم، ملکه بریتانیا و خاندان سلطنتی است. معترضین به عملکرد ملکه معتقد بودند که  با توجه به حجم عظیم ثروت خاندان سلطنتی، آنها باید از پول خود و نه بودجه عمومی، برای بازسازی کاخ هزینه کنند.
 ملکه‌ای که حامی صهیونیست‌ها بود
ملکه انگلیس نه تنها در مقابل جنایات رژیم اشغالگر قدس هیچ گاه حتی به صورت ظاهری موضعی نگرفت، بلکه بنا بر سیاست سنتی انگلیس طرفدار  کشتار و خشونت علیه فلسطینیان بی دفاع بود. ملکه الیزابت میزبان هرتزوگ و وایزمن رؤسای جمهور رژیم صهیونیستی بود و حتی به شیمون پرز، نخست وزیر اسبق این رژیم هم عنوان شوالیه اعطا کرد.رسانه های صهیونیستی تأکید دارند که ملکه انگلیس روابط دوستانه و صمیمانه‌ای با جامعه یهودیان(صهیونیست‌ها ) این کشور داشته است.هرچند ملکه انگلیس به طور شخصی هیچ گاه سفر رسمی به سرزمین‌های اشغالی نداشت اما همسر او، ادوارد و چارلز پسرانش و حتی ویلیام نوه ملکه به طور جداگانه به سرزمین‌های اشغالی سفر کردند. البته تنها سفر رسمی در این بین به پرنس ویلیام تعلق دارد.مارگارت تاچر در سال ۱۹۸۶ به عنوان اولین نخست وزیر انگلیس از سرزمین‌های اشغالی بازدید کرد.دیوید لاندو که در سال ۱۹۸۶ خبرنگار هاآرتص بود و بعدها به عنوان سردبیر این روزنامه انتخاب شد، در جریان این سفر از تاچر سؤال کرد، ملکه چه زمانی به اسرائیل سفر خواهد کرد. تاچر به جای پاسخ به این سؤال گفت که «من که اینجا هستم».
  فریاد رهایی در میان مستعمره ها
جامائیکا، آنتیگوآ و باربودا در منطقه کارائیب که پس از بیرون آمدن اززیر سلطه استعماری مستقیم انگلیس، همچنان در چارچوب کشورهای مشترک المنافع قرار گرفته اند، خواستار بیرون آمدن از این ساختار در قرن ۲۱ هستند.سران برخی از ۵۴ کشور مشترک المنافع در نشست ۲۰۲۲ در کیگالی، رواندا، درباره انتقال ریاست کشورهایشان از الیزابت دوم به چارلز، ابراز ناخرسندی کرده‌اند.   دیدار هشت روزه ماه مارس شاهزاده ویلیام فرزند چارلز و ولیعهد کنونی انگلیس و کیت همسرش از بلیز، جامائیکا و باهاماس با درخواست های دریافت غرامت و پوزش برای برده داری روبه رو شد.
نیامبی هال – کمپبل استاد دانشگاه و رئیس کمیته ملی غرامت باهاماس در پیام تسلیت به مناسبت درگذشت الیزابت دوم، به اذعان چارلز به وحشی گری و ستم وحشتناک برده داری در مراسم سال گذشته (۲۰۲۱) به مناسبت پایان سلطه بریتانیا بر باربادوس و تشکیل جمهوری در این جزیره اشاره کرده است.کشورهای اروپایی در قرن‌های ۱۵ تا ۱۹ میلادی بیش از ۱۰ میلیون آفریقایی را به عنوان برده به منطقه آتلانتیک انتقال دادند و کسانی را که از این سفر ستمگرانه جان به دربردند، وادار به بردگی و کار اجباری در کشتزارهای منطقه کارائیب و آمریکا کردند.
 نارضایتی مستعمره‌های انگلیس از نهاد سلطنت
دولت جامائیکا سال گذشته برنامه های خود را برای درخواست غرامت در برابر انتقال اجباری نزدیک به ۶۰۰ هزار آفریقایی و  وادار کردن آنان به کار در کشتزارهای نیشکر و موز اعلام کرد که ثروت بزرگی برای برده داران انگلیسی به همراه داشت. جامائیکا گفته است که ممکن است به زودی با پیروی از باربادوس، از زیر سلطه خاندان سلطنتی انگلیس بیرون بیاید.   
نظرسنجی ماه گذشته «اوت» نشان داد که ۵۶ درصد شهروندان جامائیکا خواستار پایان ریاست خاندان سلطنتی انگلیس بر کشورشان هستند.موج جدید جدایی خواهی استرالیایی ها از انگلیس در ۳۰ شهریور ۱۳۹۹ زمانی شکل گرفت که مردم کشور «باربادوس» در حوزه کارائیب یکی دیگر از کشورهای مشترک المنافع انگلیس برای حذف ملکه انگلیس از رأس قدرت و تبدیل شدن به یک کشور جمهوری رأی مثبت داده بودند.صرف نظر از باربادوس، اگرچه تعدادی از کشورهای ثروتمند مشترک المنافع سابق بریتانیا از جمله استرالیا، نیوزیلند و کانادا هنوز الیزابت دوم را به‌ عنوان شخص اول کشور خود در نظر می‌گیرند، اما برخی کشورهای کوچک‌تر حوزه کارائیب به‌ شدت مشتاق هستند تا خود را از سلسله مراتب سلطنتی دور کنند.
در پی تبدیل‌ شدن باربادوس به جمهوری در سال۲۰۲۱ مقام های دستکم۶ کشور کارائیب در تلاش هستند تا خاندان سلطنتی بریتانیا را از حاکمیت کشور خود کنار بگذارند. در خود استرالیا نیز پیش تر در ششم بهمن ماه ۱۳۹۶ بود که ده‌ها هزار نفر از مردم و بومیان با شرکت در تظاهراتی گسترده در شهرهای مختلف این کشور با اعلام انزجار از دوران سیاه استعمار، بار دیگر خواستار تغییر روز ملی استرالیا شدند که مقارن با واقعه تجاوز استعمار انگلیس به این کشور است. 
 آنها معتقدند که استرالیا همیشه سرزمین بومیان خواهد بود به رغم آنکه سردار انگلیسی در سال ۱۷۸۸ هنگام اشغال این کشور اعلام کرده بود که انگلستان این منطقه «خالی از سکنه»را به مستعمرات خود اضافه کرده است.ساکنان اصلی استرالیا می گویند مستندات تاریخی حاکی از آن است که نسل های متوالی آنها در ۵۰ هزار سال گذشته در سراسر این قاره زندگی کرده اند و لذا نسبت به نفی تاریخ خود توسط دولت (تحت کنترل انگلیس) خود اعتراض دارند و می گویند تا زمانی که این روند وجود داشته باشد، شکاف میان دو نسل گذشته و جدید در این کشور وجود خواهد داشت.