«اقیانوس آرام» دوای رودخانه ناآرام نوجوانی - روزنامه رسالت | روزنامه رسالت
شناسه خبر : 69841
  پرینتخانه » اجتماعی, فرهنگی, مطالب روزنامه تاریخ انتشار : ۰۲ مرداد ۱۴۰۱ - ۶:۰۲ |
نوجوانی بازه‌ای است که غالبا تحت‌الشعاع کودکی قرارگرفته و از آن غفلت می‌شود

«اقیانوس آرام» دوای رودخانه ناآرام نوجوانی

وضعیت توجه فعالان رسانه در ایران به حوزه نوجوان چیزی شبیه ساعت 3 بعدازظهر است! ساعتی که برای هیچ کاری مناسب نیست، یا خیلی زود است و یا خیلی دیر. تولیدکننده‌های برنامه‌های مختلف در مدیوم‌های گوناگون برای کودکان تصور می‌کنند دیگر برای کار ویژه مختص مخاطب نوجوان دیر شده و زمان را ازدست‌داده‌اند و بهتر است کم و سن سال‌ترها را بچسبند و در مقابل برنامه‌سازانی که مخاطب هدفشان بزرگسالان هستند هم گمان می‌کنند هنوز زود است که نوجوانی بخواهد اثر تولیدشده توسط آن‌ها را استفاده کند.
«اقیانوس آرام» دوای رودخانه ناآرام نوجوانی
علی ترابی
وضعیت توجه فعالان رسانه در ایران به حوزه نوجوان چیزی شبیه ساعت ۳ بعدازظهر است! ساعتی که برای هیچ کاری مناسب نیست، یا خیلی زود است و یا خیلی دیر. تولیدکننده‌های برنامه‌های مختلف در مدیوم‌های گوناگون برای کودکان تصور می‌کنند دیگر برای کار ویژه مختص مخاطب نوجوان دیر شده و زمان را ازدست‌داده‌اند و بهتر است کم و سن سال‌ترها را بچسبند و در مقابل برنامه‌سازانی که مخاطب هدفشان بزرگسالان هستند هم گمان می‌کنند هنوز زود است که نوجوانی بخواهد اثر تولیدشده توسط آن‌ها را استفاده کند.
حال‌آنکه شرایط دقیق عکس این حالت است. بازه سنی در دوره نوجوانی زمانی است که انسان‌ها پس از بلوغ و عقل‌رس شدن درگذران آن بیشترین وقت آزاد و اوقات فراغت رادارند و می‌توانند با رجوع به تولیدات مناسب فرهنگی و هنری اعم از برنامه تلویزیونی و فیلم و سریال و البته کتاب و نشریه، به درک و شناخت بهتری برسند، اصطلاحا معرفت کسب کنند و بهترین مسیر را برای ادامه عمر خود در پیش بگیرند.
 نوجوان ایرانی همیشه به‌پای کودک سوخته است!
رهاسازی نوجوان ایرانی در عرصه فرهنگ و هنر اتفاق تأسف باری است که در سال‌های اخیر رخ‌داده است. نوجوان ایرانی همیشه به‌پای کودک سوخته است. به یاد بیاورید برنامه‌های سیمای نوجوان را که تفاوت چندانی با برنامه‌های سیمای کودک نداشت و یا برخی سریال و برنامه‌های شبکه امید در سال‌های گذشته که البته فرق چشمگیری بین آن و فیلم و سریال‌های دیگر شبکه‌ها نبود.البته بود معدود کارهایی مثل نیم‌رخ و کوله‌پشتی در سالیان دور که از سیمای ملی مهمان نگاه نوجوانان می‌شد. برنامه‌های باکیفیتی که باگذشت نزدیک به دو دهه از پخش آن‌ها همچنان در یادها مانده و خاطره ساز هستند. همچنین در حوزه نشریه و مطبوعات هم نمی‌توان به‌سادگی از اسم «دوچرخه» ضمیمه پنج‌شنبه‌های روزنامه همشهری گذشت. ویژه‌نامه‌ای که هفته‌ای یک‌بار نوجوانان را  د ر دکه روزنامه‌فروشی آشتی می‌داد و آخر هفته‌ای خوب برایشان می‌ساخت.
دراین‌بین اما اخیرا گویا ورق برگشته و بناست آینده رسانه‌ای کشور برای نوجوان طور دیگری رقم بخورد. تغییر مدیریت در شبکه امید و حضور صادق باطنی به‌عنوان یکی از رسانه شناس‌ترین فعالان حوزه نوجوان از سویی و حضور جدی سازمان اوج با فصل جدید برنامه «اقیانوس آرام» در سیمای ملی از سوی دیگر می‌تواند دغدغه‌مندان این حوزه را امیدوار کند که بالاخره گویا بناست نوجوانان بیش‌ازپیش جدی گرفته‌شده و محتوای رسانه‌ای مناسب دریافت کنند.
 «اقیانوس آرام» دوایی برای دنیای ناآرام روزهای نوجوانی
«اقیانوس آرام» عنوان برنامه‌ای است که از این روزها چهارمین فصل آن از شبکه دو سیما روی آنتن می‌رود و از جدیدترین محصولات سازمان هنری رسانه‌ای اوج است. این برنامه سعی دارد با دعوت از چهره‌های موفق در حوزه‌های مختلف توجه نوجوانان را به خود جلب کند و مسیر موفقیت را برای آن‌ها تشریح کند.
در هر قسمت از برنامه یک چهره موفق به اقیانوس آرام آمده و سعی می‌کند روایتی از مسیر موفق شدن و رسیدنش به قله را بیان کند. اینکه شور و حال دوره نوجوانی و انگیزه و علاقه این دوره را چطور باید به کاربست تا افقی روشن پیش روی نوجوانان ایران‌زمین باشد، محوریت اصلی این برنامه و سخنرانی‌های آن است.
البته این شیوه از برنامه‌سازی و استفاده از سخنرانی‌های انگیزشی اتفاقی جاافتاده و مرسوم در دنیا است که از آن برای شکل‌دهی و جهت‌دهی ذهن مخاطب استفاده می‌شود و از این رهگذر مخاطب می‌تواند ضمن آشنایی با تجارب گران‌سنگی که در سالیان متمادی به‌دست‌آمده، از ایده‌هایی جدید و نوین برای موفق شدن نیز بهره‌مند شود.
«اقیانوس آرام» توانسته با میزانسنی درست، دکوری خوب و همچنین تدوین مناسب از یک مجلس سخنرانی خسته‌کننده فاصله بگیرد و خسته‌کننده نباشد تا بتواند خود را به سلیقه مخاطب نوجوان امروزی نزدیک کند.
باید به یاد داشته باشیم که بی‌توجهی مفرط به نوجوانان در عرصه فرهنگ و هنر آسیب‌های جدی برای کشور در پی دارد. نوجوان امروزی مخاطب دیروز نیست که بتوان او را با یکی دو ساعت سیمای نوجوان و نیم‌رخ راضی کرد. نوجوان امروزی با نسل قدیم که تا حدی امکان ایزوله کردنش وجود داشت فرسنگ‌ها فاصله دارد و در سایه غفلت مسئولان و دست‌اندرکاران حوزه فرهنگ، لاجرم برای یافتن خوراک مناسب رسانه‌ای راه محتواهای گروه‌های کره‌ای و امثالهم را در پیش می‌گیرد. به این امید که «اقیانوس آرام» تک‌مضراب نباشد! 
نویسنده : علی ترابی |
برچسب ها
,
به اشتراک بگذارید
تعداد دیدگاه : ۰
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.