اخبار ویژه »
شناسه خبر : 69521
پرینتخانه » فرهنگی, مطالب روزنامه
تاریخ انتشار : 26 تیر 1401 - 6:16 |
اعتیاد رفتاری استفاده از گوشی‌های هوشمند فرآیندهایی شبیه اعتیاد به مواد مخدر در مغز انسان ایجاد می‌کند
تنهایی؛ ارمغان اعتیاد دیجیتال
نگران زنگ تلفن همراه یا زنگ‌های هشدار کانال‌ها و گروه‌های اجتماعی خود هستید؟ این نکات شاید به شما کمک کند تا این عادت را رها کنید و تعادلی میان زندگی خود در فضای آنلاین و واقعی ایجاد کنید.
مرضیه حاجی‌پور ساردویی
دکترای مدیریت رسانه
نگران زنگ تلفن همراه یا زنگ‌های هشدار کانال‌ها و گروه‌های اجتماعی خود هستید؟ این نکات شاید به شما کمک کند تا این عادت را رها کنید و تعادلی میان زندگی خود در فضای آنلاین و واقعی ایجاد کنید.
تلفن های هوشمند بخشی جدایی ناپذیر از زندگی بیشتر مردم هستند و به ما این امکان را می دهند که همیشه در ارتباط با دیگران باشیم و از آخرین اخبار و اطلاعات آگاه شویم. اما نقطه ضعف این رفاه تکنولوژیک این است که بسیاری از ما به پینگ‌ها، زنگ‌های صدا، لرزش‌ها و سایر هشدارهای دستگاه‌های تلفن همراه‌مان معتاد هستیم و نمی‌توانیم ایمیل‌ها، متن‌ها و تصاویر جدید را نادیده بگیریم. یک مطالعه جدید منتشر شده در نورورگولیشن، اینگونه استدلال می‌کند که استفاده بیش از حد از تلفن‌های هوشمند درست مانند هر نوع سوء مصرف مواد دیگر است.
اعتیاد رفتاری استفاده از گوشی‌های هوشمند به تدریج به ایجاد ارتباطات عصبی در مغز منجر می‌شود که مشابه روش‌هایی شبیه به نحوه تجربه اعتیاد به مواد افیونی توسط افرادی است که از اکسی‌کانتین برای تسکین درد استفاده می‌کنند.
علاوه بر این، اعتیاد به فناوری رسانه‌های اجتماعی می‌تواند تأثیر منفی بر ارتباطات اجتماعی نیز داشته باشد. در حالی که یک گوشی هوشمند، تبلت یا رایانه می‌تواند ابزار بسیار سازنده‌ای باشد، استفاده بیش از حد از این دستگاه‌ها می‌تواند در کار، مدرسه و روابط اجتماعی تداخل ایجاد کند. وقتی بیشتر از تعامل با افراد واقعی در رسانه‌های اجتماعی یا بازی‌ها وقت می‌گذارید، یا نمی‌توانید خود را از چک کردن مکرر متن‌ها، ایمیل‌ها یا کانال‌ها و گروه‌ها منع کنید ـ حتی اگر پیامدهای منفی در زندگی‌تان داشته باشد ـ ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که ارزیابی مجددی بر استفاده خود از فناوری داشته باشید. در یک مطالعه پیمایشی، اندیشمندان دریافتند که دانش‌آموزانی که از تلفن‌های همراه‌شان بیش از حد استفاده می‌کردند، بیشترین میزان احساس انزوا، تنهایی، افسردگی و اضطراب را داشتند. آنها بر این باورند که تنهایی تا حدی نتیجه جایگزینی تعامل چهره به چهره با نوعی ارتباط است که در آن زبان بدن و سایر علائم قابل تفسیر حضور ندارند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد دانش‌آموزانی که از تلفن همراه به طور مداوم استفاده می‌کنند تقریباً حین مطالعه، تماشای رسانه‌های دیگر، غذا خوردن یا حضور در کلاس، چندین کار را به طور همزمان انجام می‌دهند. این فعالیت مداوم به بدن و ذهن زمان کمی برای استراحت و بازسازی می‌دهد. به علاوه، این روند منجر به «نیمه کاری» می‌شود. منظور از «نیمه کاری» این است که در آن فرد دو یا چند کار را همزمان انجام می‌دهند، اما بر روی هر کار نیمی از تمرکز خود را اعمال می‌کند.
اعتیاد به دیجیتال تقصیر ما نیست، بلکه نتیجه تمایل صنعت فناوری برای افزایش سود شرکت است؛ سودی که از طریق «نگاه‌های بیشتر، کلیک‌های بیشتر و در نتیجه پول بیشتر» حاصل می‌شود. اعلان‌ها، ارتعاش‌ها و سایر هشدارها روی تلفن‌ها و رایانه‌های ما باعث می‌شوند مسیرهای عصبی تحریک شوند. این تحریک عصبی مشابه تحریکات عصبی است که خطرات قریب‌الوقوع را به ما هشدار می‌دهند. در نتیجه به ناچار احساس می‌کنیم مجبور هستیم به آنها نگاه کنیم. پس ما توسط مکانیسم‌هایی ربوده شده‌ایم که زمانی از ما در مقابل خطرات احتمالی محافظت می‌کردند و به ما اجازه زنده ماندن می‌دادند.
برای رهایی از این وضعیت چه باید بکنیم؟ باید بتوانیم خود را آموزش دهیم و کنترل کنیم. مثلاً همانطور که خود را برای مصرف قند کمتر کنترل می‌کنیم، می‌توانیم این مسئولیت را نیز برعهده بگیریم و خود را طوری آموزش دهیم و کنترل کنیم که کمتر به تلفن و رایانه معتاد شویم. اولین قدم این است که بدانیم شرکت‌های فناوری در حال دستکاری پاسخ‌های بیولوژیکی ما نسبت به خطرات هستند. بنابراین، از منظر علمی پیشنهاد می‌شود سیستم‌های اعلان‌ها را خاموش کنید، فقط در زمان‌های خاص به ایمیل و رسانه‌های اجتماعی پاسخ دهید و بدون وقفه برای تمرکز روی کارهای مهم زمان‌بندی کنید.
اقدامات پیشگیرانه‌ای برای تغییر الگوهای استفاده از فناوری انجام دهید. تلاش کنید به جای استفاده و تمرکز بر تلفن همراه و شبکه‌های اجتماعی، ارتباط چهره به چهره قوی‌تری با مردم، دوستان و آشنایان خود برقرار کنید. هنگام پیاده‌روی از هدفون استفاده نکنید تا بیشتر از محیط اطراف خود آگاه شوید و لذت ببرید. ما باید خلاق باشیم و به روشی متفاوت با فناوری برخورد کنیم به گونه‌ای که همچنان که مهارت‌های مورد نیاز را در جای خود یاد می‌گیریم و مورد استفاده قرار می‌دهیم، اما تجربه‌های واقعی زندگی را نیز از بین نبریم.
دکترای مدیریت رسانه
نگران زنگ تلفن همراه یا زنگ‌های هشدار کانال‌ها و گروه‌های اجتماعی خود هستید؟ این نکات شاید به شما کمک کند تا این عادت را رها کنید و تعادلی میان زندگی خود در فضای آنلاین و واقعی ایجاد کنید.
تلفن های هوشمند بخشی جدایی ناپذیر از زندگی بیشتر مردم هستند و به ما این امکان را می دهند که همیشه در ارتباط با دیگران باشیم و از آخرین اخبار و اطلاعات آگاه شویم. اما نقطه ضعف این رفاه تکنولوژیک این است که بسیاری از ما به پینگ‌ها، زنگ‌های صدا، لرزش‌ها و سایر هشدارهای دستگاه‌های تلفن همراه‌مان معتاد هستیم و نمی‌توانیم ایمیل‌ها، متن‌ها و تصاویر جدید را نادیده بگیریم. یک مطالعه جدید منتشر شده در نورورگولیشن، اینگونه استدلال می‌کند که استفاده بیش از حد از تلفن‌های هوشمند درست مانند هر نوع سوء مصرف مواد دیگر است.
اعتیاد رفتاری استفاده از گوشی‌های هوشمند به تدریج به ایجاد ارتباطات عصبی در مغز منجر می‌شود که مشابه روش‌هایی شبیه به نحوه تجربه اعتیاد به مواد افیونی توسط افرادی است که از اکسی‌کانتین برای تسکین درد استفاده می‌کنند.
علاوه بر این، اعتیاد به فناوری رسانه‌های اجتماعی می‌تواند تأثیر منفی بر ارتباطات اجتماعی نیز داشته باشد. در حالی که یک گوشی هوشمند، تبلت یا رایانه می‌تواند ابزار بسیار سازنده‌ای باشد، استفاده بیش از حد از این دستگاه‌ها می‌تواند در کار، مدرسه و روابط اجتماعی تداخل ایجاد کند. وقتی بیشتر از تعامل با افراد واقعی در رسانه‌های اجتماعی یا بازی‌ها وقت می‌گذارید، یا نمی‌توانید خود را از چک کردن مکرر متن‌ها، ایمیل‌ها یا کانال‌ها و گروه‌ها منع کنید ـ حتی اگر پیامدهای منفی در زندگی‌تان داشته باشد ـ ممکن است زمان آن فرا رسیده باشد که ارزیابی مجددی بر استفاده خود از فناوری داشته باشید. در یک مطالعه پیمایشی، اندیشمندان دریافتند که دانش‌آموزانی که از تلفن‌های همراه‌شان بیش از حد استفاده می‌کردند، بیشترین میزان احساس انزوا، تنهایی، افسردگی و اضطراب را داشتند. آنها بر این باورند که تنهایی تا حدی نتیجه جایگزینی تعامل چهره به چهره با نوعی ارتباط است که در آن زبان بدن و سایر علائم قابل تفسیر حضور ندارند. همچنین تحقیقات نشان می‌دهد دانش‌آموزانی که از تلفن همراه به طور مداوم استفاده می‌کنند تقریباً حین مطالعه، تماشای رسانه‌های دیگر، غذا خوردن یا حضور در کلاس، چندین کار را به طور همزمان انجام می‌دهند. این فعالیت مداوم به بدن و ذهن زمان کمی برای استراحت و بازسازی می‌دهد. به علاوه، این روند منجر به «نیمه کاری» می‌شود. منظور از «نیمه کاری» این است که در آن فرد دو یا چند کار را همزمان انجام می‌دهند، اما بر روی هر کار نیمی از تمرکز خود را اعمال می‌کند.
اعتیاد به دیجیتال تقصیر ما نیست، بلکه نتیجه تمایل صنعت فناوری برای افزایش سود شرکت است؛ سودی که از طریق «نگاه‌های بیشتر، کلیک‌های بیشتر و در نتیجه پول بیشتر» حاصل می‌شود. اعلان‌ها، ارتعاش‌ها و سایر هشدارها روی تلفن‌ها و رایانه‌های ما باعث می‌شوند مسیرهای عصبی تحریک شوند. این تحریک عصبی مشابه تحریکات عصبی است که خطرات قریب‌الوقوع را به ما هشدار می‌دهند. در نتیجه به ناچار احساس می‌کنیم مجبور هستیم به آنها نگاه کنیم. پس ما توسط مکانیسم‌هایی ربوده شده‌ایم که زمانی از ما در مقابل خطرات احتمالی محافظت می‌کردند و به ما اجازه زنده ماندن می‌دادند.
برای رهایی از این وضعیت چه باید بکنیم؟ باید بتوانیم خود را آموزش دهیم و کنترل کنیم. مثلاً همانطور که خود را برای مصرف قند کمتر کنترل می‌کنیم، می‌توانیم این مسئولیت را نیز برعهده بگیریم و خود را طوری آموزش دهیم و کنترل کنیم که کمتر به تلفن و رایانه معتاد شویم. اولین قدم این است که بدانیم شرکت‌های فناوری در حال دستکاری پاسخ‌های بیولوژیکی ما نسبت به خطرات هستند. بنابراین، از منظر علمی پیشنهاد می‌شود سیستم‌های اعلان‌ها را خاموش کنید، فقط در زمان‌های خاص به ایمیل و رسانه‌های اجتماعی پاسخ دهید و بدون وقفه برای تمرکز روی کارهای مهم زمان‌بندی کنید.
اقدامات پیشگیرانه‌ای برای تغییر الگوهای استفاده از فناوری انجام دهید. تلاش کنید به جای استفاده و تمرکز بر تلفن همراه و شبکه‌های اجتماعی، ارتباط چهره به چهره قوی‌تری با مردم، دوستان و آشنایان خود برقرار کنید. هنگام پیاده‌روی از هدفون استفاده نکنید تا بیشتر از محیط اطراف خود آگاه شوید و لذت ببرید. ما باید خلاق باشیم و به روشی متفاوت با فناوری برخورد کنیم به گونه‌ای که همچنان که مهارت‌های مورد نیاز را در جای خود یاد می‌گیریم و مورد استفاده قرار می‌دهیم، اما تجربه‌های واقعی زندگی را نیز از بین نبریم.
برچسب ها
اینترنت , فضای مجازی , مرضیه حاجی‌پور ساردویی
به اشتراک بگذارید
https://resalat-news.com/?p=69521
تعداد دیدگاه : دیدگاه‌ها برای تنهایی؛ ارمغان اعتیاد دیجیتال بسته هستند
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط رسالت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.