گروه فرهنگی
هر زمان که احسان علیخانی را می‌دیدیم حس می‌کردیم باید گریه کنیم و برخلاف اینکه همه فکر می‌کنند مخاطبین را وارد عصر جدیدی کرده است اما در حقیقت او خودش و صداوسیما را وارد عصر جدیدی کرده است تا بتواند بازتاب های آن را دریافت کنند.این تغییر تا حدی بوده است که به زعم برخی کارشناسان و ناقدان، این برنامه از برخی خط قرمزهای ارزشی نظام نیز عبور کرده است. اصولا برنامه سازی در ایران سختی های خاص خودش را دارد و برنامه ها خیلی زود وجه سیاسی و ارزشی به خود می گیرند زیرا نظام ما یک نظام ارزشی است و وقتی در این نظام که سر این مفاهیم با مخالفین بحث و جدال می کند، در صداو سیما و با بودجه دولتی برنامه ای ساخته می شود، با نگاهی کاملا سیاسی و ارزشی به آن نگاه می شود.
در این نوشتار ما برآنیم تا از دیدگاه جامعه شناسانه نکاتی را در مورد این برنامه بیان کنیم.
محورهای جامعه شناسانه ای که در برنامه عصر جدید مورد توجه قرارگرفته اند :
-استعدادیابی:
شعار عصر جدید یافتن استعداد هایی است که تا به حال ناشناخته مانده است. استعداد هایی که از نظر سازندگان این برنامه باید شناخته شوند؛ در معرض نمایش قرار گیرند و پرورش یابند. درست است که همه کسانی که روی صحنه عصر جدید حضور پیدا می کنند را نمی توان نمونه استعداد یابی موفق دانست اما مخاطب را به فکر شکوفایی استعدادهایش فرو برده است و خانواده‌ها به فکر کشف استعدادهای فرزندانشان افتادند. این برنامه یک جهش را در مسئله استعدادیابی وارد صداوسیما کرده است که باید تقویت شود و استعدادهای نمایشی جای خود را به استعدادهای حقیقی بدهند.
-خلاء سرگرمی:
بحث نشاط اجتماعی و سرگرمی عنصری بود که در سال های اخیر در صداوسیما کم یاب شده بود اما عصر جدید توانست یک روح نشاط و سرگرمی را به کانون بینندگان تزریق کند به طوری که اگر پای تلویزیون می نشستی دلت نمی خواست بلند شوی. این برنامه به قدری سرگرم کننده بود که توانست در دورهمی های عیدانه جای گفت و گوها و بازی های دسته جمعی را بگیرد و پر بیننده ترین برنامه نوروز ۱۴۰۱ صداوسیما باشد.
-تعادل جنسیتی قومیتی مذهبی:
در این برنامه برخلاف معمول برنامه های صداوسیما خرق عادتی رخ داد و حضور قومیت های
 مختلف و زنان در آن بسیار برجسته بود. از آنجایی که جامعه ایرانی از قومیت های مختلف و آداب و رسوم متفاوت شکل گرفته است، حضور این قومیت ها 
و میدان دادن به آنها در عرصه صدا و سیما بسیار مهم است و موجب افزایش همبستگی ملی و نزدیک شدن فرهنگ و قومیت های مختلف به هم می شود. میزان حضور زنان در این برنامه و در رشته هایی که شاید در نگاه عام جایگاهی در نظام سیاسی حاکم نداشته باشند، نکته مهم و حائز اهمیت دیگری است و بدان معنا است که درون نظام ارزشی مشکلی با اصل وجود این موضوعات نیست بلکه تفاوت نگاه در نحوه نمایش و بروز اجتماعی آن وجود دارد.
این مهم سبب تعدیل فضای دوقطبی و شکاف های
 اجتماعی موجود در جامعه می شود و در پویایی اجتماعی و مشارکت و همراهی سیاسی مردم نیز نقش دارد لذا صداوسیما باید به این مولفه وزن بیشتری بدهد.
-فرهنگ شهرت/منزلت(تلاش برای دیده شدن): 
رشته‌های هنری و ورزشی به شدت به این دیده شدن نیاز دارند چون رشته‌هایی مخاطب محور و دیداری هستند؛ اگر مردم به سینما، تئاتر و ورزشگاه نیایند، هنر و ورزش از معنی می‌افتد و کامل نمی‌شود. قطعا در رشته‌های غیرنمایشی این بحث دیده شدن اهمیتی به این اندازه ندارد. بیش از هزار نفر شرکت‌کننده در یک فصل از برنامه دیده می‌شوند تا ارزیابی شوند و سپس با کمک دیگران و تلاش خودشان، پیشرفت کنند. بدیهی است که دیده شدن شروع ماجراست نه پایانِ آن.
-ارزیابی شدن و داوری شدن بر اساس چند بعد:
یکی دیگر از نکات مثبت این برنامه حضور داورانی از رشته های مختلف و با تخصص های متفاوت است که ضمن داوری و نگاه کلی، هرکدام از آینه تخصص خود استعداد به نمایش درآمده را نقد و بررسی می کنند. این مهم باعث پرورش استعداد از ابعاد متفاوت در آینده می شود تا استعدادی که روی صحنه می آید در مراحل پیشرفت خود ابعاد مختلف فرهنگی،اجتماعی،نمایشی،طراحی و … را دخیل کرده اند و تک بعدی پیشرفت نداشته باشد.
سخن آخر اینکه برنامه عصر جدید با همه کم و کاستی ها
 و انتقاداتی که به آن وارد است، توانسته است در صداوسیما تحولی را ایجاد کند و ساختارهای محکم قبلی را در هم بشکند.
 این برنامه باید فتح بابی برای آغاز رویکرد تحولی صداوسیما باشد تا این سازمان به بطن جامعه و مردم نزدیک تر شود. آنگاه است که می تواند درد و نیاز آنان را دریابد و با پاسخگویی به آن هم به نزدیک شدن مردم به حاکمیت کمک کند و هم مخاطبان از دست رفته خود را برگرداند.