حنیف غفاری
رهبر معظم انقلاب در سالروز عید مبعث به نکات مهم و ارزنده ای در خصوص مسائل جاری در اوکراین اشاره فرمودند. ایشان ضمن تاکید بر بحران زیست و بحران ساز بودن آمریکا در نظام بین الملل و ارتباطی که میان حوادث اخیر اوکراین و این خصلت ماهوی آمریکایی ها وجود دارد فرمودند:«عبرت هایی در قضیه اوکراین وجود دارد که انسان مشاهده می کند. یکی از این عبرت ها این است که پشتیبانی قدرت های غربی از کشورهایی که دست نشانده آن ها هستند یک سراب است و واقعیت ندارد. این را همه دولت ها بدانند.»
در سال ۲۰۰۴ میلادی، انقلاب نارنجی در اوکراین محصول   یک سری راهپیمایی‌ها، تحصن ها، اعتصاب ها و نافرمانی‌های مدنی در این کشور بود. پس از ۶۰ روز تظاهرات حامیان یوشچنکو ( غربگرایان) پارلمان این کشور نتیجه انتخابات که یانوکوویچ نامزد مورد حمایت روسیه را برنده اعلام می‌کرد مخدوش و ملغی اعلام کرد.انقلاب نارنجی، نقطه آشکارساز مداخله غرب در امور داخلی اوکراین محسوب می شد. در آن زمان غربگرایان اوکراین از شادی در پوست خود نمی گنجیدند! آنها تصور می کردند که حداقلی ترین متاعی که غرب بابت بازی در زمین کاخ سفید و اتحادیه اروپا به آنها پرداخت می کند، عضویت در ناتو و اتحادیه اروپاست! 
مدت اندکی  سپری شد و غربگرایان در حفظ معادلات قدرت در کشورشان ناکام ماندند. در سال ۲۰۱۴ میلادی و در دورانی که یانوکوویچ این بار قدرت را در کی یف در دست گرفته بود، بار دیگر آمریکا و اتحادیه اروپا دور جدیدی از ناآرامی ها را در کی یف و خارکف آغاز کردند. اعتراضات عمومی و زد و خوردهای خیابانی منجر به سقوط دولت مستقر در اوکراین و ظهور دوباره غربگرایان در مسند قدرت شد .
پروشنکو ( ملقب به سلطان شکلات) و زلانسکی( کمدین مشهور اوکراینی) به ترتیب با حمایت غرب سر کار آمدند و عضویت در ناتو و اتحادیه اروپا را ورد زبان خود ساختند. چنانچه مشاهده
 می کنیم در مجموع  ۱۸سال از سال ۲۰۰۴ میلادی ( زمان انقلاب نارنجی) سپری شده و در طول این مدت، اوکراین نه تنها به عضویت پیمان آتلانتیک شمالی، بلکه به عضویت اتحادیه اروپا نیز در نیامده است!
در حال حاضر، غرب در بهترین حالت ممکن از اوکراین به عنوان «شریک بااولویت “»یاد کرده  وحتی جهت مجاب ساختن غربگرایان باقیمانده در کی یف مبنی بر استمرار بازی در زمین آمریکا و اروپا،  تحریم هایی را علیه روسیه اعمال می کند اما حاضر نیست در معادلات نظامی نبرد ورود مستقیمی داشته باشد! 
بدون شک در پایان جنگ هر نتیجه ای حاصل شود، اوکراین برنده میدان نخواهد بود: کی یف ناچار است جهت توقف نبرد امتیازاتی را به مسکو بدهد و از سوی دیگر، با عواقب و آثار اقتصادی ناشی از وقوع جنگ در اوکراین رو به رو شود. مواجهه با این وضعیت و مدیریت آن ، برای کی یف شدیدا دشوار خواهد بود.امروز غربگرایان اوکراین بیش از هر زمان دیگری نتیجه  دو دهه بازی مستمر خود در زمین غرب را مشاهده می کنند! نتیجه ای خونین و تلخ که محصول اعتماد به وعده های آمریکا و اتحادیه اروپا بوده است.